Tejmuraz II
Ilustracja
ilustracja herbu
podpis
król Kartlii
Okres

od 1745
do 1762

Poprzednik

Aleksander III

Następca

Herakliusz II

Dane biograficzne
Dynastia

Bagratydzi

Data urodzenia

1700

Data śmierci

1762

Tejmuraz II (ur. 1700, zm. 1762 w Astrachaniu[1] lub w Petersburgu[2]) – król Kachetii w latach 1744-1745, a następnie król Kartlii w latach 1745-1762.

Tron Kachetii objął w 1744, wskazany przez władcę perskiego Nadira Szaha Afszara. Tejmuraz II musiał zgodzić się na dalszą obecność perskich oddziałów wojskowych w Kachetii, zdołał jednak skłonić je do powstrzymania się od plądrowania kraju. Z kolei bezwzględne postępowanie Persów w sąsiedniej Kartlii doprowadziło do wybuchu powstania, któremu Nadir Szah Afszar, zajęty innymi sprawami politycznymi, nie był w stanie skutecznie przeciwdziałać. Zgodził się natomiast, by Tejmuraz II został królem Kartlii, podczas gdy królestwo Kachetii miał objąć jego syn Herakliusz II[3]. Koronacja Tejmuraza II odbyła się w katedrze Sweti Cchoweli, 1 października 1745. Była to pierwsza od 1632 koronacja władcy Kartlii wyznającego chrześcijaństwo[2].

Tejmuraz II i Herakliusz II blisko współpracowali, co sprawiło, że mimo nominalnego utrzymania podziału między Kartlią i Kachetią oba państwa wschodniogruzińskie zostały faktycznie zjednoczone[2][4]. Przeprowadzili liczne reformy wewnętrzne w zakresie wojskowości, sądownictwa, gospodarki[5]. W latach 1747-1749 król Kartlii przebywał w Persji, gdzie wykorzystując wewnętrzny zamęt po zamordowaniu Nadira uzyskał podporządkowanie Kartlii i Kachetii Borczalo[2]. Przed 1755 wygnał z Gruzji duchowieństwo katolickie[5].

W 1758 Tejmuraz II i Herakliusz II zawarli układ z królem Imeretii Solomonem I, w którym zobowiązywali się do wzajemnej pomocy w razie agresji tureckiej lub perskiej przeciwko rządzonym przez nich państwom[6]. Mimo tego sytuacja Kartlii i Kachetii była ciągle niestabilna, co skłoniło Tejmuraza II do poszukiwania sojusznika w Rosji. W 1760 król Kartlii osobiście wyjechał na spotkanie z carem. Proponował mu nawet wystąpienie Gruzinów przeciwko Persji i wykorzystanie armii gruzińskiej do osadzenia na tamtejszym tronie kandydata wskazanego przez Rosję[2]. Car nie zobowiązał się jednak do wspierania Gruzji[4]. Tejmuraz II zmarł w Rosji i został pochowany w soborze Zaśnięcia Matki Bożej w Astrachaniu[2].

Przypisy

  1. ↑ Baranowski B., Baranowski K.: Historia Gruzji. Warszawa, Wrocław: 1987, s. 119. ISBN 83-04-02345-8.
  2. 1 2 3 4 5 6 Теймураз II
  3. ↑ Baranowski B., Baranowski K.: Historia Gruzji. Warszawa, Wrocław: 1987, s. 117. ISBN 83-04-02345-8.
  4. 1 2 Baranowski B., Baranowski K.: Historia Gruzji. Warszawa, Wrocław: 1987, s. 118-119. ISBN 83-04-02345-8.
  5. 1 2 АНТОНИЙ I
  6. ↑ Соломон I
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.