Tamaryna srokata
Saguinus bicolor
(Spix, 1823)[1]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

naczelne

Podrząd

wyższe naczelne

Parvordo

małpy szerokonose

Rodzina

pazurkowcowate

Rodzaj

tamaryna

Podrodzaj

Saguinus

Gatunek

tamaryna srokata

Synonimy
  • Midas bicolor Spix, 1823[1]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

Tamaryna srokata[3], tamaryna dwubarwna[4], marykina[5] (Saguinus bicolor) – gatunek ssaka z rodziny pazurkowcowatych (Callitrichidae).

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1823 roku niemiecki przyrodnik Johann Baptist von Spix, nadając mu nazwę Midas bicolor[1]. Miejsce typowe to Manaus, Barra do Rio Negro, Brazylia[6][7][8]. Holotyp to zamontowana skóra z czaszką w środku młodocianego osobnika (sygnatura ZSM 7) ze zbiorów Zoologische Staatssammlung München[9].

Saguinus bicolor należy do grupy gatunkowej bicolor[7]. Dawniej w obrębie S. bicolor wyróżniano dwa podgatunki (martinsi i ochraceus), ale S. martinsi jest obecnie odrębnym gatunkiem, a ochraceus może być mieszańcem S. martinsi X S. bicolor[7].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[7].

Etymologia

  • Saguinus: fr. sagouin ‘pazurczatka’, być może od brazylijskiej, lokalnej nazwy sahui, używanej w okolicach Bahia[10].
  • bicolor: łac. bicolor, bicoloris ‘dwukolorowy’, od bi- ‘dwu-’, od bis ‘dwukrotny’; color, coloris ‘kolor’[11].

Zasięg występowania

Tamaryna srokata występuje w brazylijskiej części Amazonii, na małym obszarze na północ od rzeki Solimões, od rzeki Rio Negro na wschód aż do rzeki Urubu i na północ do rzeki Cuieiras, 30–45 km na północ od Manaus[7].

Morfologia

Długość ciała 23–33 cm, długość ogona 34–42 cm; masa ciała 480–600 g[12][13]. Długa sierść, pierś i przednie łapy białe, reszta brunatna lub żółtawobrązowa. Część twarzowa głowy pozbawiona włosów, głowa i uszy czarne.

Tryb życia

Zamieszkuje lasy tropikalne. Prowadzi dzienny tryb życia. Żyje w małych grupach rodzinnych, wszystkożerna, zjada owoce, owady, jaja ptaków i małe kręgowce. Po pięciomiesięcznej ciąży samica rodzi jedno, rzadziej dwa młode.

Status zagrożenia

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii CR (ang. critically endangered ‘krytycznie zagrożony’)[2].

Przypisy

  1. 1 2 3 J.B. von Spix: Simiarum et Vespertilionum Brasiliensium species novae. Monachii: typis F.S. Hübschmanni, 1823, s. 30. (łac.).
  2. 1 2 M. Gordo i inni, Saguinus bicolor, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2016-2 [dostęp 2016-11-24] (ang.).
  3. ↑ W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński, W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 37. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  4. ↑ Marykina. onet.wiem. [dostęp 2015-11-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-25)].
  5. ↑ K. Kowalski (redaktor naukowy), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska, L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 193, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
  6. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Saguinus bicolor. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2023-09-12].
  7. 1 2 3 4 5 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 182. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  8. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Saguinus bicolor (Spix, 1823). [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-12]. (ang.).
  9. ↑ R. Kraft. Die von J. B. von Spix beschriebenen neotropischen Primaten und Chiropteren. Verzeichnis der in der Zoologischen Staatssammlung München aufbewahrten Typusexemplare. „Spixiana”. Supplement 9, s. 437, 1983. (niem.).
  10. ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 616, 1904. (ang.).
  11. ↑ bicolor, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2023-09-12] (ang.).
  12. ↑ A.B. Rylands, R.A. Mittermeier: Family Callitrichidae (Marmosets and Tamarins). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 337. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
  13. ↑ Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 117. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).

Bibliografia

  • K. Kowalski (red.), A. Krzanowski, H. Kubiak, B. Rzebik-Kowalska & L. Sych: Ssaki. Wyd. IV. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 193, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0637-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.