Talinolol

Talinolol
	Enancjomer R
	; Enancjomer S
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	(RS)-1-{4-[3-(tert-butyloamino)-2-hydroksypropoksy]fenylo}-3-cykloheksylomocznik
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	łac. talinololum
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C20H33N3O3
Masa molowa	363,49 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	57460-41-0
PubChem	68770
DrugBank	DB11770
SMILES
	CC(C)(C)NCC(COC1=CC=C(C=C1)NC(=O)NC2CCCCC2)O
InChI
	InChI=1S/C20H33N3O3/c1-20(2,3)21-13-17(24)14-26-18-11-9-16(10-12-18)23-19(25)22-15-7-5-4-6-8-15/h9-12,15,17,21,24H,4-8,13-14H2,1-3H3,(H2,22,23,25)
	InChIKey
	MXFWWQICDIZSOA-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
logP	2,6
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Cayman [dostęp: 2016-05-03]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Zwroty H	H302, H332, H361
Zwroty P	P261, P264, P201, P202, P281, P304+P340, P312, P301+P312, P330, P308+P313
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	C07AB13
Stosowanie w ciąży	kategoria C
Farmakokinetyka
Procent wchłaniania	50–70%
Okres półtrwania	12 h
Wiązanie z białkami; osocza i tkanek	60%
Wydalanie	28% z moczem, 72% z kałem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	doustna

Talinolol (łac. talinololum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego, choroby niedokrwiennej serca oraz zaburzeń rytmu serca, o działaniu blokującym selektywnie receptory adrenergiczne β1. Jest związkiem chiralnym, produkt farmaceutyczny jest mieszaniną racemiczną obu enancjomerów^[3].

Mechanizm działania

Talinolol jest lekiem β-adrenolitycznym o działaniu na receptory adrenergiczne β1 bez wewnętrznej aktywności sympatykomimetycznej^[2].

W 2016 roku talinolol nie był dopuszczony do obrotu w Polsce^[5].

Talinolol może powodować następujące działania niepożądane, występujące ≥1/1000 (bardzo często, często i niezbyt często)^[4]:

↑ Talinolol, [w:] PubChem, United States National Library of Medicine, CID: 68770 (ang.).
1 2 3 4 5 6 Jan K. Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska: Leki współczesnej terapii. T. 2. Warszawa: Medical Tribune, 2010, s. 793–794. ISBN 978-83-60135-95-2.
↑ F. v. Bruchhausen, G. Dannhardt, S. Ebel, A. W. Frahm, E. Hackenthal, U. Holzgrabe (Hrsg.): Hagers Handbuch der Pharmazeutischen Praxis: Band 9: Stoffe P-Z, Springer Verlag, Berlin, Aufl. 5, 2014, s. 767, ISBN 978-3-642-63389-8.
1 2 3 4 Cordanum 50. gofeminin.de. [dostęp 2016-05-03]. (niem.).
↑ Obwieszczenie Prezesa Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych z dnia 6 kwietnia 2016 r. w sprawie ogłoszenia Urzędowego Wykazu Produktów Leczniczych Dopuszczonych do Obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Dziennik Urzędowy Ministra Zdrowia, 2016-04-06. [dostęp 2016-05-03].

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.