Tadeusz Wojciech Maklakiewicz
Pseudonim

Maklak

Data i miejsce urodzenia

20 października 1922
Mszczonów

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

21 marca 1996
Warszawa

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, pedagog, prawnik

Powiązania

Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Tadeusza Wojciecha Maklakiewicza na cmentarzu Powązkowskim

Tadeusz Wojciech Maklakiewicz (ur. 20 października 1922 w Mszczonowie, zm. 21 marca[1] 1996 w Warszawie) – polski kompozytor, pedagog, działacz muzyczny i prawnik.

Życiorys

Dom Maklakiewiczów w Mszczonowie

Pochodził z rodziny o tradycjach muzycznych, jego bracia Jan i Franciszek byli kompozytorami. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim (1945–1949), a następnie kompozycję pod kierunkiem Tadeusza Szeligowskiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie (1954–1958). W latach 1952–1981 należał do PZPR[2]. Pracował w Państwowym Wydawnictwie Muzycznym w Krakowie, w biurze koncertowym ARTOS, w latach 50. w tzw. CPARA czyli Centralnej Poradni Amatorskiego Ruchu Artystycznego oraz w latach 60. w Polskim Radiu w Warszawie. Członek Rady Krajowej PRON w 1983 roku[3].

Przez 40 lat uczył i pracował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Był dyrektorem administracyjnym, dziekanem, kierownikiem katedry Wychowania Muzycznego, prorektorem oraz rektorem (1975–1978). Pracę pedagogiczną rozwijał na wydziale Wychowania Muzycznego. Wykładał przedmioty teoretyczne: kontrapunkt, harmonię i propedeutykę kompozycji.

Prowadził szeroko zakrojoną działalność społeczną. Był prezesem i wiceprezesem ZAiKS-u (1968–1971 i 1993–1996), przewodniczącym sekcji muzycznej w Radzie Wyższego Szkolnictwa Artystycznego, sekretarzem generalnym Zarządu Polskiego Związku Chórów i Orkiestr. Członek prezydium Association Européenne des Conservatoires, wiceprzewodniczący Zarządu sekcji polskiej Société Européenne de Culture. W latach 1988–1990 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa[4].

Był przewodniczącym jury Festiwalu Piosenki Żołnierskiej w Kołobrzegu, jurorem Międzynarodowego Festiwalu Piosenki w Sopocie i Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze.

W jego twórczości kompozytorskiej wyróżniają się utwory na głosy wokalne oraz na chór. Jest autorem „Mszy góralskiej” oraz „Suity kurpiowskiej” wykonywanych przez większość chórów polskich. Zajmował się również opracowaniami pieśni patriotycznych oraz kolęd na zespoły wokalne.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (klin-4-5)[5].

Odznaczenia

Wybrane kompozycje

Utwory na orkiestrę

  • Wariacje na temat własny na orkiestrę smyczkową (1954)
  • Listy miłosne, temat z wariacjami na orkiestrę smyczkową (1955)
  • Humoreska na chór i orkiestrę symfoniczną (1957)
  • Symfonia nr 1 na wielką orkiestrę symfoniczną (1958)
  • Pokój, przyjaźń, praca, kantata na sopran, baryton, chór mieszany i orkiestrę symfoniczną (1959)
  • Koncert na klarnet i orkiestrę symfoniczną (1960)
  • Wokaliza wiedeńska na sopran z orkiestrą (1961)
  • Epitaphium in memoriam Tadeusz Szeligowski na orkiestrę symfoniczną (1964)
  • Uwertura na orkiestrę symfoniczną (1965)
  • Aria na sopran i orkiestrę (1995)

Utwory kameralne

  • Kwartet smyczkowy (1956)
  • Rondo na klarnet z towarzyszeniem fortepianu (1958)
  • Septet na instrumenty dęte drewniane z harfą(1958)
  • Tryptyk biblijny na 2 klarnety i fagot (1961)
  • Kwintet na instrumenty dęte drewniane z harfą (1966)
  • Koncert skrzypcowy dla dzieci (1982)
  • Chryzea Forminx, oda na 4 puzony (1984)
  • W Żelazowej Woli na głos solo, flet, altówkę, róg i harfę (1985)
  • Łuk triumfalny na kwintet instrumentów dętych drewnianych (1984)

Utwory chóralne

  • Msza góralska na sopran, baryton, chór mieszany i organy (1981)
  • Suita kurpiowska na sopran i chór mieszany a capella (1955)
  • Salvum fac na chór a capella (1981)
  • Groteska na 6 głosów i chór dziecięcy (1985)
  • Humoreska na 4 głosy i chór dziecięcy (1985)
  • Credo, motet na chór a capella (1992)
  • Dłonie dłoniom przyjazne na 4-głosowy chór żeński (1986)

Utwory na głos z fortepianem lub organami

  • Pieśni tęsknoty, 3 pieśni na baryton lub mezzosopran i fortepian (1983)
  • Ave Maria na sopran i organy (1993)

Utwory na fortepian

  • Wariacje fortepianowe na temat Beethovena (1954)
  • Wariacje fortepianowe na temat Schuberta (1954)
  • Impresja dodekafoniczna na fortepian (1955)

Utwory na instrument solo

  • Suita na temat chorału J.S. Bacha na wiolonczelę (1955)
  • Fugi kolędowe na organy (1981)
  • Suita na temat chorału J.S. Bacha „Ach wie flichtig, ach wie nichtig” na wiolonczelę solo (1982)

Przypisy

  1. ↑ Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Kompozytorzy. Tadeusz Wojciech Maklakiewicz
  2. ↑ Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 579–580. ISBN 83-223-2073-6.
  3. ↑ Trybuna Robotnicza, nr 109 (12961), 10 maja 1983 roku, s. 6.
  4. ↑ Skład Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa 1988–2011. radaopwim.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-17)]. radaopwim.gov.pl [dostęp 2011-11-06]
  5. ↑ Cmentarz Stare Powązki: TADEUSZ WOYCIECH MAKLAKIEWICZ, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-04].
  6. ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 3, 30 kwietnia 1970, s.10.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.