Tadeusz Wasilewski (<1934) | |
pułkownik dyplomowany piechoty | |
Data urodzenia |
30 lub 31 stycznia 1897 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
22 Pułk Piechoty, |
Odznaczenia | |
Tadeusz Adam Wasilewski[uwaga 1] (ur. 31 stycznia 1897, zm. 20 listopada 1964 w Londynie) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
Urodził się 31 stycznia 1897 w Warszawie[1][2]. Jego ojcem był Zygmunt Wasilewski[3], a matką Wanda z d. Karłowicz.
Był żołnierzem I Korpusu Polskiego gen. Dowbor-Muśnickiego[4][2]. Po zakończeniu I wojny światowej został przyjęty do Wojska Polskiego[4]. Został awansowany na stopień kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[5][6]. W początkowych latach 20. był oficerem 22 pułku piechoty w Siedlcach[7][8][4]. Odbył Kurs Normalny 1921–1923 (II promocja) w Wyższej Szkole Wojennej i uzyskał tytuł oficera dyplomowanego[9][4]. W 1924 jako oficer Sztabu Generalnego i nadetatowy macierzystej pułku był przydzielony do Biura Ścisłej Rady Wojennej[10]. W 1928 był przydzielony do Korpusu Ochrony Pogranicza[11]. Został awansowany na stopień majora piechoty ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929[12]. W 1932 był oficerem 16 pułku piechoty w Tarnowie[13]. Od 20 czerwca 1934 do 1 stycznia 1937 był szefem sztabu 27 Dywizji Piechoty w Kowlu. W tym czasie został awansowany na stopień podpułkownika. Od 1938 do 1939 pełnił funkcję attaché wojskowego w Belgradzie.
W listopadzie 1939 został szefem odtworzonego w Paryżu Oddziału II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego[14]. Po zakończeniu II wojny światowej pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii w stopniu pułkownika[2]. Był także historykiem i pisarzem[2]. Współzałożyciel Kola Lwowian w Londynie[2]. Zmarł 20 listopada 1964 w Londynie[2]. Został pochowany na cmentarzu Elmers End[2].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1637 (przed 1923)[1]
- Krzyż Walecznych – trzykrotnie (przed 1923)[15]
- Medal Międzyaliancki (przed 1924)[15]
- odznaczenia polskie i zagraniczne[2]
Uwagi
- ↑ W ewidencji wojskowej był określany jako „Tadeusz III Wasilewski” celem odróżnienia od innych oficerów o tej tożsamości. Jego data urodzenia podawana była jako 30 stycznia 1987.
Przypisy
- 1 2 Kolekcja VM ↓, s. 1.
- 1 2 3 4 5 6 7 8 Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 1 (8), s. 76, Maj 1965. Koło Lwowian w Londynie.
- ↑ Urszula Jakubowska Warszawskie lata Zygmunta Wasilewskiego, w Kwartalnik Historii Prasy Polskiej, nr 4 (1993)
- 1 2 3 4 Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 420.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 363.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 188.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 177.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1500.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 35, 177.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 132, 197.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 35.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 546.
- ↑ Andrzej Pepłoński Zarys rozwoju organizacyjnego polskiego wywiadu wojskowego w latach 1914-1945, w: Słupskie Studia Historyczne nr 8 (2000)
- 1 2 Kolekcja VM ↓, s. 3.
Bibliografia
- Wasilewski Tadeusz. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.30-2100 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-01].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.