Szynszyloszczur szary
Abrocoma cinerea[1]
Thomas, 1919
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

jeżozwierzowce

Infrarząd

jeżozwierzokształtne

Nadrodzina

Octodontoidea

Rodzina

szynszyloszczurowate

Rodzaj

szynszyloszczur

Gatunek

szynszyloszczur szary

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Szynszyloszczur szary[3] (Abrocoma cinerea) – gatunek ssaka z rodziny szynszyloszczurowatych. Zamieszkuje w południowej części Peru (Arequipa, Puno, Tacna), w kierunku południowym: przez południowo-wschodnią Boliwię (La Paz, Oruro, Potosí, Tarija) po północno-zachodnią Argentynę (Jujuy, Salta, Tucumán, Catamarca) i północną część Chile (Arica y Parinacota, Tarapacá, Antofagasta)[4]. Zamieszkuje tereny położone na dużej wysokości[5]: 3700–5000 m n.p.m.[2] Typowa lokalizacja: Cerro Casabindo, 4800 m n.p.m., prowincja Jujuy w Argentynie[6].

Budowa ciała

Szynszyloszczur szary jest gryzoniem o średniej wielkości[6].

Wzór zębowy I C P M
20 = 1 0 1 3
1 0 1 3

Końcówki włosów sierści w części grzbietowej są jasnoszare, co sprawia wrażenie jasnego futra. Sierść na grzbiecie jest gęsta i stosunkowo długa (ok. 33 mm). W części brzusznej sierść jest wybarwiona na zróżnicowane kolory z szarym ubarwieniem włosa u nasady. Ogon jest dwukolorowy – w górnej części jasnoszary, a od spodu biały. Jest najkrótszy wśród gatunków Abracoma. Samice mają po dwie pary sutków[4]. Siekacze tych zwierząt są duże[6].

Wymiary Abrocoma cinerea
(za: L.H.Emmons, 2016)[4]
wymiar
długość ciała z głową i ogonem157–196 mm
długość ogona50–96 mm
długość tylnej kończyny23–30 mm
długość ucha22–30 mm
długość czaszki41–47 mm
masa ciała90–105 g

Tryb życia

Szynszyloszczur szary prawdopodobnie wiedzie nocny tryb życia. Żyje w małych koloniach[4]. Po ciąży trwającej 115–118 dni samica szynszyloszczura szarego rodzi 2–3 młode. Samice w ciąży lub karmiące młode obserwowano w okresie od sierpnia do grudnia[4].

Rozmieszczenie geograficzne

Szynszyloszczur szary zamieszkuje tereny w południowej części Peru (Arequipa, Puno, Tacna), w kierunku południowym: przez południowo-wschodnią Boliwię (La Paz, Oruro, Potosí, Tarija po północno-zachodnią Argentynę (Jujuy, Salta, Tucumán, Catamarca) i północną część Chile (Arica y Parinacota, Tarapacá, Antofagasta)[4]. Zamieszkuje tereny na wysokości 3700–5000 m n.p.m.[2] Typowa lokalizacja: Cerro Casabindo, 4800 m n.p.m., prowincja Jujuy w Argentynie[6].

Ekologia

Szynszyloszczur szary podobnie jak pozostałe gatunki z rodzaju Abrocoma jest ścisłym roślinożercą. Najchętniej żywi się liśćmi (foliofagia), ale zjada także kwiaty i końcówki gałązek[4]. Szynszyloszczur żeruje głównie na gatunkach Thola i Azorella. Chętnie zjada kwiaty i wierzchołki gałęzi krzewów z rodziny astrowatych Lepidophyllum rigidum, Lepidophyllum quadrangulare i Nothobaccharis candolleana[2]. Zwierzęta te żerują na wielu astrowatych[4]. Szynszyloszczury szare zamieszkujące w Parque Nacional Llullaillaco chętnie żerowały na częściach zielonych krzewu Baccharis tola. Dodatkowo pożywiały się trawą Stipa chryosphylla[2].

Siedlisko

Szynszyloszczur szary występuje w pagórkowatym, jałowym i skalistym siedlisku Altiplano na wysokości 3700–5000 m n.p.m. Drąży nory z wylotami u podstaw krzewów [2]. Wejścia do nor mają średnice ok. 5 cm. Szynszyloszczury szare nie oddalają się od swoich nor na dystans większy niż 200 m[4].

Ochrona

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia Abrocoma cinerea w Czerwona księga gatunków zagrożonych jako gatunek najmniejszej troski (least concern – LC)[2].

Przypisy

  1. ↑ Abrocoma cinerea, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 6 7 Abrocoma cinerea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
  4. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 L.H.Emmons: Family Abrocomidae (Chinchilla Rats and Inca Rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 487–497. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
  5. ↑ Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Abrocoma cinerea. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 21 grudnia 2019]
  6. 1 2 3 4 Janet K. Braun, Michael A. Mares. Systematics of the Abrocoma cinerea Species Complex (Rodentia: Abrocomidae), with a Description of a New Species of Abrocoma. „Journal of Mammalogy”. 83 (1), s. 1-19, 2002. American Society of Mammalogists. DOI: 10.1644/1545-1542. ISSN 0022-2372. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.