Potosí
Ilustracja
Widok na miasto Potosí
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Boliwia

Departament

Potosí

Burmistrz

René Joaquino

Powierzchnia

118 km²

Wysokość

3967 m n.p.m.

Populacja (2013)
• liczba ludności
• gęstość


178 731
1514 os./km²

Nr kierunkowy

02

Położenie na mapie Boliwii
Mapa konturowa Boliwii, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Potosí”
Ziemia19°33′S 65°44′W/-19,550000 -65,733333
Strona internetowa

Potosí – miasto w Boliwii u podnóża Andów, stolica departamentu Potosí. Położone na wysokości 3967 m n.p.m. Zamieszkuje je 133,3 tys. osób (2001).

Miasto zostało założone w 1545[1] roku, w okresie „gorączki złota” związanej z odkryciem w pobliżu na zboczach Cerro de Potosí (w keczua: Sumaq Urqu) – zwanej później Cerro Rico (Bogata Góra) – wielkich pokładów srebra w 1544 roku. Kilkaset tysięcy europejskich amatorów szybkiego wzbogacenia się zjechało tu w parę lat. Założono wiele mennic. Do wydobycia kruszcu wykorzystywano niewolników spośród rodowitych mieszkańców. Tysiące z nich zmarło z powodu warunków pracy w tutejszych kopalniach i hutach. W połowie XVII wieku Potosí było najludniejszym miastem amerykańskim[2]. W 1650 Potosí liczyło ok. 160 000 mieszkańców[3]. Napływ rabunkowo wydobywanego w Potosi kruszcu zachwiał systemem ekonomicznym całej Europy. Ładunek znajdujący się we wraku statku Nuestra Señora de Atocha zatopionego w 1622 jest typowym przykładem takiego wydobycia. Na jego pokładzie znajdowało się 47 ton srebra oraz 150 tysięcy złotych monet i sztabek. Do dziś w języku hiszpańskim istnieje powiedzenie valer un potosí, czyli „być wartym fortuny”[4].

Miasto to jest wspomniane w powieści Rękopis znaleziony w Saragossie autorstwa Jana Potockiego.

Potosí[infobox 1]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
ilustracja
Państwo

 Boliwia

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

II, IV, VI

Numer ref.

420

Region[infobox 2]

Ameryka Łacińska i Karaiby

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1987
na 11. sesji

Obiekt zagrożony

2014-

W XVIII wieku wyczerpały[1] się złoża srebra i miasto wyludniło się[3]. Zyski czerpano jeszcze z pozyskiwania cyny. Mimo to miasto zaczęło podupadać ekonomicznie.

Obecnie w mieście rozwinął się przemysł spożywczy oraz drzewny[5].

Miasto zostało wpisane w 1987 na listę światowego dziedzictwa UNESCO[1].

Miasta partnerskie

Przypisy

  1. 1 2 3 Praca zbiorowa: Skarby świata: 890 pomników kultury i przyrody z Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO. Wyd. I. Warszawa: Wydawnictwa Naukowe PWN SA, 2010, s. 460. ISBN 978-83-01-16333-4.
  2. ↑ Jerzy Makowski: Przyrodnicze uwarunkowania procesów zaludnienia. W: Ameryka Łacińska. Przestrzeń i społeczeństwo. Andrzej Dembicz (red.). Warszawa: CESLA, 1992, s. 38. ISBN 83-85620-00-1.
  3. 1 2 Henryk Szlajfer: Rola czynników i uwarunkowań społecznych w procesach zaludniania i zmian ludnościowych. W: Ameryka Łacińska. Przestrzeń i społeczeństwo. Andrzej Dembicz (red.). Warszawa: CESLA, 1992, s. 49. ISBN 83-85620-00-1.
  4. ↑ Grzegorz W. Kołodko, Wędrujący świat, Warszawa: Prószyński i S-ka, 2008, s. 80, ISBN 978-83-7469-712-5, OCLC 269676449 [dostęp 2021-07-22].
  5. ↑ Potosí, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2021-09-05].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.