Szynszyloszczur górski

Szynszyloszczur górski
	Abrocoma famatina
	Thomas, 1920
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	gryzonie
Podrząd	jeżozwierzowce
Infrarząd	jeżozwierzokształtne
Nadrodzina	Octodontoidea
Rodzina	szynszyloszczurowate
Rodzaj	szynszyloszczur
Gatunek	szynszyloszczur górski
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; brak danych

Szynszyloszczur górski^[3] (Abrocoma famatina) – gatunek ssaka z rodziny szynszyloszczurowatych. Zamieszkuje w górach Sierra de Famatina w prowincji La Rioja w północno-zachodniej części Argentyny. Typowa lokalizacja: La Invernada, departament Famatina, prowincja La Rioja, na wysokości 3800 m n.p.m.^[4]^[5]

Systematyka

W 1940 roku John Ellerman identyfikował A. famatina jako podgatunek szynszyloszczura szarego (A. cinerea), ale w 2002 Janet K. Braun i Michael A. Mares wykazali, że zwierzęta te stanowią odrębny gatunek^[5]^[4].

Nazewnictwo

Epitet gatunkowy famatina jest eponimem upamiętniającym lokalizację (Sierra de Famatina), w której w 1920 schwytano jedyne znane okazy^[6]. W wydanej w 2015 roku przez Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk publikacji „Polskie nazewnictwo ssaków świata” zaproponowano dla gatunku nazwę szynszyloszczur górski^[3].

Budowa ciała

Szynszyloszczur górski jest gryzoniem o średniej wielkości^[6].

Wzór zębowy		I	C	P	M
20	=	1	0	1	3
20	=	1	0	1	3

Końcówki włosów sierści w części grzbietowej są jasnoszare, co sprawia wrażenie jasnego futra. Sierść na grzbiecie jest gęsta i stosunkowo długa (ok. 33 mm). W części brzusznej sierść jest wybarwiona na zróżnicowane kolory z szarym ubarwieniem włosa u nasady. Ogon jest dwukolorowy – w górnej części jasnoszary, a od spodu biały. Jest najkrótszy wśród gatunków Abracoma. Samice mają po dwie pary sutków^[4]. Siekacze tych zwierząt są duże^[6].

Wymiary *Abrocoma famatina*
(za: L.H.Emmons, 2016)^[4]
	wymiar
długość ciała z głową i ogonem	164–182 mm
długość ogona	108–117 mm
długość tylnej kończyny	28–30 mm
długość ucha	23–26 mm
długość czaszki	43–45 mm
masa ciała	90–105 g

Tryb życia

Szynszyloszczur górski prawdopodobnie wiedzie nocny tryb życia. Żyje w małych koloniach^[4]. Po ciąży trwającej 115–118 dni samica szynszyloszczura szarego rodzi 2–3 młode. Samice w ciąży lub karmiące młode obserwowano w okresie od sierpnia do grudnia^[4].

Rozmieszczenie geograficzne

Szynszyloszczur górski zamieszkuje w górach Sierra de Famatina w prowincji La Rioja w północno-zachodniej części Argentyny. Typowa lokalizacja: La Invernada, departament Famatina, prowincja La Rioja, na wysokości 3800 m n.p.m.^[4]

Ekologia

Szynszyloszczur górski podobnie jak pozostałe gatunki z rodzaju Abrocoma jest ścisłym roślinożercą^[4].

Siedlisko

Oldfield Thomas zanotował jedynie (1920) relację pracownika (E. Boudini), który schwytał jedyne badane okazy, że szynszyloszczur samotny żyje w terenie skalistym, w szczelinach i rozpadlinach^[4].

Ochrona

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) wymienia Abrocoma famatina w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych jako gatunek o nieokreślonym stopniu zagrożenia (data deficient). Szynszyloszczur samotny jest znany tylko z sześciu okazów zwierząt schwytanych 19 marca 1920 przez E. Boudiniego^[4].

Przypisy

↑ Abrocoma famatina, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ Abrocoma famatina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
1 2 Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 L.H.Emmons: Family Abrocomidae (Chinchilla Rats and Inca Rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 487–497. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).
1 2 Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Abrocoma famatina. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 21 grudnia 2019]
1 2 3 Janet K. Braun, Michael A. Mares. Systematics of the Abrocoma cinerea Species Complex (Rodentia: Abrocomidae), with a Description of a New Species of Abrocoma. „Journal of Mammalogy”. 83 (1), s. 1-19, 2002. American Society of Mammalogists. DOI: 10.1644/1545-1542. ISSN 0022-2372. (ang.).

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[itis-1] Abrocoma famatina, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Abrocoma famatina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[miiz-3] 1 2 Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.

[hmw6-4] 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 L.H.Emmons: Family Abrocomidae (Chinchilla Rats and Inca Rats). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 487–497. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).

[msw-5] 1 2 Wilson Don E. & Reeder DeeAnn M. (red.) Abrocoma famatina. w: Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3.) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. (ang.) [dostęp 21 grudnia 2019]

[Braun-6] 1 2 3 Janet K. Braun, Michael A. Mares. Systematics of the Abrocoma cinerea Species Complex (Rodentia: Abrocomidae), with a Description of a New Species of Abrocoma. „Journal of Mammalogy”. 83 (1), s. 1-19, 2002. American Society of Mammalogists. DOI: 10.1644/1545-1542. ISSN 0022-2372. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]