Szwedzkie Góry
Oz Budzyński
Ilustracja
Widok od zachodu (z platformy widokowej)
Państwo

 Polska

Położenie

Wielkopolski Park Narodowy

Pasmo

Oz Bukowsko-Mosiński

Położenie na mapie Mosiny
Mapa konturowa Mosiny, po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Szwedzkie Góry”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Szwedzkie Góry”
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego
Mapa konturowa województwa wielkopolskiego, blisko centrum na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Szwedzkie Góry”
Położenie na mapie powiatu poznańskiego
Mapa konturowa powiatu poznańskiego, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Szwedzkie Góry”
Położenie na mapie gminy Mosina
Mapa konturowa gminy Mosina, blisko centrum na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Szwedzkie Góry”
Ziemia52°14′46,9″N 16°49′27,9″E/52,246361 16,824417

Szwedzkie Góry (Oz Budzyński) – zespół pięciu wzniesień na ozie Bukowsko-Mosińskim, w jego wschodniej części, na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego (teren miasta Mosina), w sąsiedztwie obszaru ochrony ścisłej Jezioro Budzyńskie.

Historia

Wilczomlecz sosnka na terenie ozu
Platforma widokowa

Teren jest porośnięty głównie borem sosnowym, a zamyka go część składająca się z pięciu wylesionych pagórków, będących właściwymi Szwedzkimi Górami. W okresie średniowiecznym oz został przekształcony w celach obronnych - przekopano go w kilku miejscach, a uzyskanym materiałem podwyższono pozostałe formacje. W zagłębieniach, podczas prac archeologicznych, zostały znalezione różnorakie odpadki (fragmenty naczyń glinianych, kości zwierzęce i groty bełtów). Według legendy w czasie potopu szwedzkiego stacjonowały tu wojska szwedzkich najeźdźców, co dało asumpt obecnej nazwie[1].

Przyroda

Na terenie południowej części ozu od 2012[1] wykonano w ramach projektu POIS.05.01.00-00-365/12 Ochrona in situ siedlisk Natura 2000 oraz zagrożonych gatunków flory na terenie Ostoi Wielkopolskiej i Wielkopolskiego Parku Narodowego zabiegi ochronne zmierzające do przekształcenia lasów zniekształconych dawną gospodarką leśną i rewitalizacji muraw napiaskowych[2] z roślinnością stepową. Murawy takie zajmowały dawniej na terenie Wielkopolskiego Parku Narodowego około 20 hektarów, ale m.in. z uwagi na sukcesję wtórną ich powierzchnia znacząco się skurczyła. Naraża to na szkodę związane z nimi gatunki flory i fauny, ściśle uzależnione od ekosystemu o niskiej wilgotności i wysokich temperaturach. Proces zanikania muraw napiaskowych na terenie Ozu Budzyńskiego opisano po raz pierwszy w 2005. Końcówka ozu, położona przy chronionym jeziorze Budzyńskim, przestała być ekstensywnie użytkowana rolniczo i doszło tu do zaniku muraw oraz rozwoju roślinności krzewiasto-drzewiastej z dominującym udziałem klona jesionolistnego (gatunku inwazyjnego). Podczas prac przywracających murawy usunięto rośliny drzewiaste i krzewiaste, przy jednoczesnym zachowaniu stromych stoków ozów. W związku z podjętymi działaniami zwiększył się udział roślin charakterystycznych dla muraw napiaskowych, takich jak: chaber nadreński, pięciornik piaskowy, wilczomlecz sosnka, przytulia właściwa oraz dziewanna firletkowa[3].

Lokalną faunę owadów reprezentują m.in.: kosarz pospolity, konik ciepluszek i paź królowej[1].

Turystyka

Do Szwedzkich Gór wyznakowano ścieżkę edukacyjną (czerwone trójkąty), której początek znajduje się na parkingu na Pożegowie, a koniec na drewnianej platformie widokowej nad jeziorem Budzyńskim[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. 1 2 3 Wielkopolski Park Narodowy, Szwedzkie Góry, tablica informacyjna in situ
  2. ↑ Wielkopolski Park Narodowy, tablica informacyjna przy Głazie Wodziczki
  3. ↑ Wielkopolski Park Narodowy, Murawy napiaskowe na Ozie Budzyńskim, tablica informacyjna przy punkcie widokowym na Ozie budzyńskim
  4. ↑ schemat ścieżki na parkingu w Pożegowie, tablica informacyjna

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.