Szarocin
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kamiennogórski

Gmina

Kamienna Góra

Liczba ludności (III 2011)

666[1]

Strefa numeracyjna

75

Kod pocztowy

58-400[2]

Tablice rejestracyjne

DKA

SIMC

0190029

Położenie na mapie gminy wiejskiej Kamienna Góra
Mapa konturowa gminy wiejskiej Kamienna Góra, po lewej znajduje się punkt z opisem „Szarocin”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Szarocin”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Szarocin”
Położenie na mapie powiatu kamiennogórskiego
Mapa konturowa powiatu kamiennogórskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Szarocin”
Ziemia50°46′13″N 15°55′46″E/50,770278 15,929444[3]

Szarocin (przed 1945 niem. Pfaffendorf) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kamiennogórskim, w gminie Kamienna Góra nad Świdnikiem przy drodze wojewódzkiej nr 367 w dolinie Świdnika[4]..

Nazwa

Najstarsza wzmianka o wsi pojawiła się w dokumencie księcia Bolka I z 1292 r., w którym funduje on cysterski klasztor Gratia Sanctae Mariae w Krzeszowie i przeznacza na jego utrzymanie dochody z wielu dóbr, między innymi roczny czynsz 5 marek srebra ze wsi Szarocin wraz z lasem i Czadrów[5]. Zapisaną wtedy nazwę Sorotindorf można odczytać jako wieś należąca pierwotnie do kogoś o imieniu Żarota lub Szarota[6] czyli Żarocin (czes. Žarotín) lub Szarocin.

Historia

Wieś powstała w XIII w. i do drugiej połowy XIV w. należała do klasztoru w Krzeszowie. Od XV w. własność rycerska. W XVI w. wieś w dobrach Hornów (von Horn auf Rottendorf und Pfaffendorf, z Lausnitz k. Drezna[7]), następnie Czetryców, Wallenbergów (dwór z pierwszej połowy XVII w. na miejscu obecnego pałacu), potem m.in. Zedlitzów, (budowa pałacu w pierwszej poł. XVIII w.), Hochbergów, następnie pomorskiej rodziny von Leckow (z Lekowa k. Świdwina)[8]. Oprócz folwarku we wsi istniał młyn wodny i gospoda, mieszkańcy trudnili się tkactwem. Szarocin był też znany z wyrobu instrumentów ustnikowych (rogów), w XVIII w. produkowano je w warsztacie Georga i Johanna Schmieda[9]. W XIX w. powstała szkoła, działał browar i gorzelnia, na początku XX w. uznaniem cieszyła się prowadzona w pałacu pensja dla dziewcząt[8].

Podział administracyjny

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są obiekty[10]:

  • zespół pałacowy, z XVIII w.:

Szlaki turystyczne

Przypisy

  1. ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1244 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 134455
  4. ↑ Bohdan Szarek, Rudawy Janowickie. Przewodnik turystyczny, Wydawnictwo PTTK KRAJ, Warszawa 1990, str.61 ISBN 83-7005-185-5
  5. ↑ Dokument fundacyjny klasztoru krzeszowskiego, 1292, regest [online].
  6. ↑ Słownik staropolskich nazw osobowych, red. W. Taszycki, tom V, Wrocław – Warszawa – Kraków: Ossolineum, 1977–1980; Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, red. A.Cieślikowa, Kraków 2000; J. Pleskalová, Tvoření nejstarších českých osobních jmen, Brno 1998.
  7. ↑ Johannes III Sinapius, Schlesische Curiositäten, darinnen die ansehnlichen Geschlechter des Schlesischen Adels mit Erzehlung des Ursprungs, der Wappen, Genealogien (etc.), Fleischer, 1728, s. 696 [dostęp 2020-06-24] (niem.).
  8. 1 2 Słownik geografii turystycznej Sudetów, T. 5, Rudawy Janowickie, red. M. Staffa i in., Wrocław: Wydawnictwo I-BIS, 1998, 275-277.
  9. ↑ T. Žůrková, Výroba nátrubkových dechových nástrojů v českých zemích v 18. a 19. století se zaměřením na lesní rohy, dizertační práce, školitel V. Maňas, Masaryková univerzita, Filozofická fakulta, Ústav hudební vědy, Brno 2015.
  10. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 57. [dostęp 2012-08-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  11. ↑ Mapa turystyczna. [dostęp 2020-09-19].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.