Siły lotnicze Surinamu należą do najmłodszych na świecie. Powstały w 1982 roku.

Historia

Po uzyskaniu niepodległości w 1975 roku Wojsko Surinamu stało się Surinamskimi Siłami Zbrojnymi (holenderski : Surinaamse Krijgsmacht). Po zamachu stanu 25 lutego 1980 roku Siły zbrojne przekształciły się w Armię Narodową (holenderski: Nationaal Leger). W 1982 roku Siły Powietrzne Surinamu zostały zmuszone jako dywizja Armii Narodowej Surinamu. Jej pierwszym dowódcą był porucznik Eddie Alenso Savalie Djoe, który pełnił tę funkcję od 1983 do 1989 roku. W 1982 roku Siły Powietrzne zakupiły swój pierwszy śmigłowiec MD-500D (369D) do patrolowania misji, choć wkrótce rozbił się w marcu tego roku, zabijając wówczas wszystkich pięciu członków załogi na pokładzie samolotu (majora Henka Fernandesa, podporucznika Normana de Mirandy, żołnierza Tjon a Kon oraz żołnierza Kowida i amerykańskiego pilota Foster Forda)[1][2]. Trzy miesiące później, Siły Powietrzne Surinamu nabyły czterech Pilatus Britten Norman BN-2B Defender. W 1986 roku antyrządowa działalność partyzancka Jungle Commando skłoniła rząd do zakupu dwóch helikopterów Aérospatiale SA.316B Alouette III od Portugalskich Sił Powietrznych, z których jeden został rozbity. Wkrótce w tym samym roku zamówiono trzy samoloty Pilatus PC-7 na misje przeciw powstańcom. Jednak dostarczono tylko dwa PC-7 z których jeden został potem zwrócony do producenta.

W 1987 roku Siły Powietrzne Surinamu nabyły helikopter Bell 205 Iroquois z Wenezueli do zwalczania okrętów podwodnych. W lipcu tego roku uległ wypadkowi z powodu awarii mechanicznej, zabijając amerykańskiego pilota Billy'ego Pearsona i poważnie raniąc amerykańskiego mechanika i czterech surinamskich członków załogi śmigłowca[3][4]. Helikopter został później naprawiony i ponownie uruchomiony, ostatecznie sprzedany Siłom Powietrznym Stanów Zjednoczonych w 1991 roku. Pod koniec lat 80. zakupiono Cessna 172 Skyhawk i Cessna 206, a w 1993 roku Cessna T303 Crusader został również nabyty. W 1999 roku dwa CASA C-212 Aviocar. Dostarczono samoloty z silnikiem turbośmigłowym, przy czym jeden z dwóch posiadał radar obserwacyjny Bendix RDR-1500 do patroli morskich[5]. Oprócz obowiązków patrolowych i transportowych, te dwa samoloty były używane do ochrony przemysłu rybnego Surinamu i brały udział w rządowych działaniach antynarkotykowych. W 2012 roku ze względu na rosnące koszty utrzymania oba samoloty sprzedano firmie Fayard Enterprises w Stanach Zjednoczonych. Do 2014 roku cała pozostała część zapasów SAF sześciu samolotów została wystawiona na sprzedaż[6].

W 2009 roku Siły Powietrzne Surinamu zamówiły od Hindustan Aeronautics Limited trzy jednosilnikowe samoloty HAL Chetak za około 13,4 mln USD, za pośrednictwem linii kredytowej z Indii[7][8][9]. Mechanicy i piloci z Sił Powietrznych Surinamu zostali przeszkoleni w Indiach do obsługi nowych helikopterów odpowiednio w 2012 i 2014 roku[10][11]. W styczniu 2015 r. Trzy helikoptery zostały dostarczone do Sił Powietrznych Surinamu[12][13][14], które przydzieliły je do miast Paramaribo, Nickerie i Albina[15]. W marcu tego roku Minister Obrony Surinamu ogłosił, że samolot De Havilland Canada DHC-6 Twin Otter zostanie wkrótce dostarczony do Sił Powietrznych Surinamu, a piloci rzekomo już szkolą się do jego obsługi, jednak samolotu nigdy nie dostarczono.

Wyposażenie

W przeszłości:

  • CASA C-212-400 Aviocar
  • Britten-Norman BN-2A/B Islander
  • Cessna 182 Skylane

Przypisy

  1. ↑ Harro Ranter: Accident Hughes 500D (369D) SAF-100, 31 Mar 1982. Aviation-safety.net. [dostęp 2018-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (9 lipca 2015)].
  2. ↑ Digibron.nl, Vermiste helikopter terecht [online], digibron.nl [dostęp 2024-04-26] (niderl.).
  3. ↑ One Of Two Americans Reported Killed In Crash Of Army Helicopter. Apnews.com. [dostęp 2018-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 grudnia 2018)].
  4. ↑ Harro Ranter: Accident Bell 205A-1 Iroquois SAF-300, 07 Jul 1987. Aviation-safety.net. [dostęp 2018-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 kwietnia 2015)].
  5. ↑ casa - 1999 - 2285 - Flight Archive. [dostęp 2014-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (3 lutego 2015)].
  6. ↑ Puinhoop bij Surinaamse luchtmacht - Onafhankelijke Defensiebond [online], defensiebond.nl [dostęp 2024-04-26] (niderl.).
  7. ↑ India ready to deliver three Dhruv copters to Suriname army. [w:] Pakistan Defence [on-line]. [dostęp 2014-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 lipca 2012)].
  8. ↑ ::Avianet.eu:: De luchtvaartsite van Nederland.. [dostęp 2014-09-15].
  9. ↑ HAL Executes Export Order For Chetak Helicopters To Suriname - Hands Over 2 Of The 3 Contracted - AA Me, IN. [dostęp 2014-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (17 naja 2014)].
  10. ↑ Republiek Suriname - Overheid - TECHNICI LUCHTMACHT NAAR INDIA VOOR BIJSCHOLING. [dostęp 2014-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 września 2014)].
  11. ↑ Indian helicopters already being flown by Surinamese pilots - Times of Suriname – grootste landelijke dagblad van Suriname. [w:] Times of Suriname - grootste landelijke dagblad van Suriname [on-line]. [dostęp 2014-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 września 2014)].
  12. ↑ Eerste Chetak helikopter in elkaar gezet op basis Luchtmacht, Starnieuws, 30 stycznia 2015 [dostęp 2016-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2015-01-31] (niderl.).
  13. ↑ Surinaamse Luchtmacht - Helicopter Database. helis.com. [dostęp 2019-04-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-07)].
  14. ↑ Starnieuws - Luchtmacht weer operationeel met eigen heli's [online], starnieuws.com [dostęp 2024-04-26] (niderl.).
  15. ↑ De Surinaamse Krant: Eerste van drie Indiase Chetak helikopters gemonteerd. [dostęp 2015-03-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-03)].

Bibliografia

  • Lindsday Peacock: Lotnictwo wojskowe świata. OTiK, 1994. ISBN 83-900902-2-8.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.