Sumur – w 2 połowie II tys. p.n.e. miasto w Syropalestynie, na wybrzeżu Morza Śródziemnego, identyfikowane ze stanowiskiem Tell Kazel leżącym u ujścia rzeki Nahr el-Kabir w Libanie[1].
Podległe Egiptowi, miasto Sumur zajmowało ważną strategiczną pozycję leżąc przy północnej granicy syryjskiego terytorium kontrolowanego przez Egipt[1]. Za rządów faraona Amenhotepa III (1390-1352 p.n.e.) kontrolę nad nim przejął Abdi-Aszirta, władca syryjskiego państwa Amurru, wykorzystując nieobecność Pahhanate, miejscowego egipskiego zarządcy[1]. Abdi-Aszirta użył Sumur jako bazy dla swych przyszłych operacji wojskowych, utrzymując jednocześnie pozory lojalności wobec faraona[1]. W czasie okupacji Sumur przez Abdi-Aszirtę miasto to – z nieznanych bliżej powodów – odwiedził Tuszratta, król Mitanni i sojusznik Egiptu[1]. Po śmierci Abdi-Aszirty Egipcjanie odzyskali kontrolę nad miastem, umieszczając w nim swój garnizon[1]. Wkrótce później Sumur wpadło w ręce Aziru, syna Abdi-Aszirty, który, podobnie jak jego ojciec, utrzymywał pozory lojalności wobec Egiptu, rządzonego teraz przez Echnatona (1352-1336 p.n.e.)[1]. W swych listach do faraona skarżył się on na wrogość miejscowych urzędników egipskich, przyrzekając jednocześnie, iż odbuduje Sumur, które po jego oblężeniu i okupacji zostało zrujnowane[1].
Niektórzy uczeni próbują identyfikować Sumur z miastami wzmiankowanymi w późniejszych źródłach pisanych: średnioasyryjskim Sumri, nowoasyryjską Simirrą i klasyczną Simyrą[1].
Przypisy
Bibliografia
- hasło Sumur, w: Bryce T., The Routledge Handbook of the Peoples and Places of Ancient Western Asia, Routledge 2013, s. 672.