Strzępiak wierzbowy
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

strzępiakowate

Rodzaj

strzępiak

Gatunek

strzępiak wierzbowy

Nazwa systematyczna
Inocybe salicis Kühner
Bull. trimest. Soc. mycol. Fr. 70: 175 (1955) [1954]

Strzępiak wierzbowy (Inocybe salicis Kühner) – gatunek grzybów należący do rodziny strzępiakowatych (Inocybaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Inocybe, Inocybaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Według Index Fungorum jest to takson niepewny[1].

Nazwę polską podał Andrzej Nespiak w 1990 roku[2].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 1–3 cm, początkowo stożkowaty, potem rozpostarty z garbkiem w kształcie brodawki. Brzeg początkowo podgięty, potem rozprostowujący się. Powierzchnia delikatnie włóknista, przy brzegu porysowana, o barwie płowej, jasnobrązowej lub ochrowobrązowej. Na garbku zanikające resztki osłony[2].

Blaszki

Z blaszeczkami, początkowo szaroochrowe, potem płowoszare. Ostrza silnie orzęsione[2].

Trzon

Wysokość 1,5–5 cm, grubość 0,2–0,4 cm, walcowaty, nieco wygięty, z wyraźną, grubą i obrzeżoną bulwką. Powierzchnia początkowo biaława, z czasem ciemniejąca i osiągająca taką samą barwę, jak kapelusz. Tylko bulwka pozostaje biała. Trzon oprószony na całej długości[2].

Miąższ

W kapeluszu białawy, w trzonie o barwie jasnego drewna i włóknisty. Brak wyraźnego zapachu[2].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki 10–13 × 8–10 µm. Cheilocystydy i pleurocystydy 50–75 × 20–30 µm i ścianie grubości 3–5 µm. Kaulocystydy podobne, ale nieco mniejsze, z kryształkami lub bez[2].

Występowanie i siedlisko

W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano cztery stanowiska[3].

Grzyb mikoryzowy. Występuje na ziemi w lasach[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2020-03-29] (ang.).
  2. 1 2 3 4 5 6 Andrzej Nespiak, Grzyby. Tom XIX. Strzępiak (Inocybe), Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Marie Curie Skłodowskiej, 1990, ISBN 83-01-08749-8
  3. 1 2 Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.