Strzępiak brązowoczarny
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

strzępiakowate

Rodzaj

strzępiak

Gatunek

strzępiak brązowoczarny

Nazwa systematyczna
Inocybe fuscidula Velen.
České Houby 2: 378 (1920

Strzępiak brązowoczarny (Inocybe fuscidula (Velen) – gatunek grzybów należący do rodziny strzępiakowatych (Inocybaceae)[1].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Inocybe, Inocybaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Synonimy[2]:

  • Inocybe brunneoatra (R. Heim) P.D. Orton 1960
  • Inocybee descissa f. bisporigera J.E. Lange 1940
  • Inocybe descissa var. brunneoatra R. Heim 1931
  • Inocybe fuscidula var. bisporigera Kuyper 1986
  • Inocybe virgatula Kühner, Bull. 1955
  • Inocybe virgatula var. bisporigera (Kuyper) E. Ludw. 2017

Nazwę polską podał Andrzej Nespiak w 1990 r. dla synonimu Inocybe brunneoatra[3].

Morfologia

Kapelusz

Średnica 1–2,5 cm, początkowo stożkowaty, potem płasko rozpostarty, zazwyczaj z wyraźnym garbkiem. Powierzchnia włóknista, pokryta przylegającymi, ciemnobrązowymi włókienkami na jasnym tle. Na środku ciemniejszy[4].

Blaszki

Zatokowato wycięte i szeroko przyrosnięte. U młodych owocników białawe, u starszych kolejno ochrowoszarawe, jasnobrązowe, ciemnobrązowe. Ostrza biało orzęsione[4].

Trzon

Wysokość 1,5–3,5 cm, grubość 0,3–0,5 cm, walcowaty, nieco grubszy u podstawy, pełny, często wygięty. Szczyt białawy i oszroniony, poza tym włóknisty. Po dotknięciu zmienia barwę na brązową[4].

Miąższ

Białawy, o słabym zapachu mąki. Smak początkowo nieco ostry, potem łagodny[4].

Cechy mikroskopowe

Zarodniki 8–12 × 6–8 µm. Cheilocystydy i pleurocystydy 40–80 × 10–20 µm. W górnej części trzonu występują kaulocystydy o wymiarach 30–145 × 12–18 µm[4].

Występowanie i siedlisko

Strzępiak włóknisty występuje w Europie i Ameryce Północnej[5]. W piśmiennictwie naukowym na terenie Polski do 2003 r. podano co najmniej 10 stanowisk[3].

Grzyb mikoryzowy. Rośnie na ziemi, głównie w lasach i zaroślach i szkółkach leśnych. W Polsce znajdywany w towarzystwie takich drzew jak: brzoza, buk, grab, modrzew, świerk, topola i wierzba. Owocniki zazwyczaj od czerwca do października[3].

Przypisy

  1. 1 2 Index Fungorum [online] [dostęp 2019-12-17] (ang.).
  2. ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2019-12-17].
  3. 1 2 3 Władysław Wojewoda, Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, ISBN 83-89648-09-1
  4. 1 2 3 4 5 Andrzej Nespiak, Grzyby. Tom XIX. Strzępiak (Inocybe), Warszawa – Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Marie Curie Skłodowskiej, 1990, ISBN 83-01-08749-8
  5. ↑ DiscoverLife [online] [dostęp 2019-12-06].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.