Stewiol

stewiol
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	kwas (5β,8α,9β,10α,13α)-13-hydroksykaur-16-en-18-owy
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C20H30O3
Masa molowa	318,45 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	471-80-7
PubChem	452967
SMILES
	CC1(C)C2CC1C(C)=CC2O=C(O)[C@]4([C@H]3CC[C@@]21C[C@](O)(\C(=C)C1)CC[C@H]2[C@]3(C)CCC4)C
InChI
	InChI=1S/C20H30O3/c1-13-11-19-9-5-14-17(2,7-4-8-18(14,3)16(21)22)15(19)6-10-20(13,23)12-19/h14-15,23H,1,4-12H2,2-3H3,(H,21,22)/t14-,15-,17+,18+,19+,20-/m0/s1
	InChIKey
	QFVOYBUQQBFCRH-VQSWZGCSSA-N
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2017-01-22]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
	Podobne związki
Pochodne	glikozydy stewiolowe

Stewiol – organiczny związek chemiczny z grupy diterpenów. Wyizolowany po raz pierwszy z rośliny z gatunku Stevia rebaudiana w 1931^[1]. Budowa cząsteczki stewiolu została poznana dopiero w 1960^[2].

Stewiol występuje w postaci glikozydów stewiolowych (m.in. stewiozydu, rebaudiozydu A czy rebaudiozydu M)^[3], stosowanych jako substancja słodząca w Paragwaju od 500 lat, a w Japonii od 1970^[4]. W ostatnich latach zyskują popularność również w Stanach Zjednoczonych i Europie^[5].

Przypisy

↑ M.M. Bride M.M., R.R. Lavieille R.R., The sweet principle in Kaa-he-e (Stevia rebaudiana. Bertoni). II. Hydrolysis of stevioside by enzymes. III. Steviol by enzymic hydrolysis and isosteviol by acid hydrolysis, „Bulletin de la Societe de Chimie Biologique” (13), 1931, s. 781–796 .
↑ FredF. Dolder FredF. i inni, The structure and stereochemistry of steviol and isosteviol, „Journal of the American Chemical Society” (82), 1960, s. 246–247, DOI: 10.1021/ja01486a054 (ang.).
↑ Jakub MichałJ.M. Kurek Jakub MichałJ.M., ZbigniewZ. Krejpcio ZbigniewZ., The functional and health-promoting properties of Stevia rebaudiana Bertoni and its glycosides with special focus on the antidiabetic potential – A review, „Journal of Functional Foods”, 61, 2019, art. nr 103465, DOI: 10.1016/j.jff.2019.103465 (ang.).
↑ Czy stewiol jest rakotwórczy?, www.stevit.pl [zarchiwizowane 2013-06-25] .
↑ EFSA Panel on Food Additives and Nutrient Sources added toE.P.F.A.N.S. Food, Scientific Opinion on the safety of steviol glycosides for the proposed uses as a food additive, „EFSA Journal”, 8 (4), 2010, DOI: 10.2903/j.efsa.2010.1537 .

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] M.M. Bride M.M., R.R. Lavieille R.R., The sweet principle in Kaa-he-e (Stevia rebaudiana. Bertoni). II. Hydrolysis of stevioside by enzymes. III. Steviol by enzymic hydrolysis and isosteviol by acid hydrolysis, „Bulletin de la Societe de Chimie Biologique” (13), 1931, s. 781–796 .

[2] FredF. Dolder FredF. i inni, The structure and stereochemistry of steviol and isosteviol, „Journal of the American Chemical Society” (82), 1960, s. 246–247, DOI: 10.1021/ja01486a054 (ang.).

[3] Jakub MichałJ.M. Kurek Jakub MichałJ.M., ZbigniewZ. Krejpcio ZbigniewZ., The functional and health-promoting properties of Stevia rebaudiana Bertoni and its glycosides with special focus on the antidiabetic potential – A review, „Journal of Functional Foods”, 61, 2019, art. nr 103465, DOI: 10.1016/j.jff.2019.103465 (ang.).

[4] Czy stewiol jest rakotwórczy?, www.stevit.pl [zarchiwizowane 2013-06-25] .

[5] EFSA Panel on Food Additives and Nutrient Sources added toE.P.F.A.N.S. Food, Scientific Opinion on the safety of steviol glycosides for the proposed uses as a food additive, „EFSA Journal”, 8 (4), 2010, DOI: 10.2903/j.efsa.2010.1537 .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]