Sopwith Pup

Dane podstawowe
Państwo	Wielka Brytania
Producent	Sopwith Aviation Company
Typ	samolot myśliwski
Konstrukcja	drewniana kryta płótnem
Załoga	1
Historia
Data oblotu	27 marca 1916
Liczba egz.	1770
Dane techniczne
Napęd	1 × Le Rhône 9C 9-cylindrowy rotacyjny
Moc	100 KM (75 kW)
Wymiary
Rozpiętość	8,10 m
Długość	5,90 m
Wysokość	2,90 m
Powierzchnia nośna	23,60 m²
Masa
Własna	388 kg
Startowa	556 kg
Osiągi
Prędkość maks.	171 km/h
Prędkość minimalna	45 km/h
Prędkość wznoszenia	5 m/s
Pułap	5600 m
Zasięg	450 km
Długotrwałość lotu	3 h
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 × karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 mm (.303)
Użytkownicy
Wielka Brytania, Australia, Francja, Grecja, Holandia, Rosja
Rzuty

Sopwith Pup (ang. szczeniak) – brytyjski jednomiejscowy myśliwiec z okresu I wojny światowej w układzie dwupłata zbudowany przez Sopwith Aviation Company. Oficjalna nazwa maszyny to Sopwith Scout, ale piloci nadali mu własną nieoficjalną, Pup ze względu na podobieństwo samolotu do większego dwumiejscowego Sopwith 1½ Strutter. Nazwa Pup nigdy nie została zaakceptowana oficjalnie. Łącznie zbudowano 1770 sztuk samolotu^[1].

Historia

Silnik Le Rhône 9C eksponowany w MLP w Krakowie

Sopwith Pup został zbudowany na podstawie przedwojennego samolotu sportowego skonstruowanego przez Harry'ego Hawkera. Początkowo samoloty te budowano w macierzystej wytwórni Sopwith Aviation, ale ze względu na jednoczesną produkcję większych 1½ Strutterów, po zbudowaniu prototypów i 95 maszyn seryjnych zlecono dalszą produkcję innym firmom. Łącznie do zastąpienia Pupa przez nowocześniejszy myśliwiec Sopwith Camel wyprodukowano 1847 egzemplarzy tej maszyny.

Pierwszy prototyp oblatano 27 marca 1916 roku, a seryjne egzemplarze trafiły do jednostek już we wrześniu. Maszyna charakteryzowała się doskonałymi parametrami, dorównującymi niemieckiemu myśliwcowi Albatros D.III, a niekiedy nawet je przewyższając. Sopwith Pup posiadał dwa razy mniejszy promień skrętu niż Albatros, co dawało mu przewagę zwrotności nad maszynami przeciwnika. Po wprowadzeniu do służby, myśliwce Pup i Triplane, wyrównały szanse w walce powietrznej z maszynami niemieckimi. Ostatecznie oba typy samolotów zostały zastąpione przez nowocześniejszy i silniej uzbrojony Sopwith Camel. Po wycofaniu samolotów Pup z pierwszej linii frontu w połowie 1917, powierzono im zadanie walki z Zepelinami.

Samoloty Sopwith Pup, dzięki bardzo niskiej prędkości startu i lądowania wynoszącej tylko 45 km/h zostały przystosowane do startu z okrętów. W tym celu na wieżach dział głównych instalowano specjalne sześciometrowe rampy, z których startowały myśliwce Pup. Pierwszego w historii udanego lądowania na okręcie dokonał kapitan Edwin Dunning, który 2 sierpnia 1917 zdołał wylądować na pokładzie „Furiousa”. Podczas trzeciego lądowania, samolot spadł z pokładu zabijając Dunninga.

Przypisy

Bibliografia

• Wiesław Bączkowski — Samoloty I Wojny światowej, Wydawnictwo: LAMPART, Warszawa 2000 ISBN 83-86776-54-4