Sommerstorffia spinosa
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

chromisty

Typ

lęgniowce

Gromada

Peronosporea

Rząd

Saprolegniales

Rodzina

Saprolegniaceae

Rodzaj

Sommerstorffia

Gatunek

Sommerstorffia spinosa

Nazwa systematyczna
Sommerstorffia spinosa Arnaudov
Flora, Regensburg 116: 109 (1923)

Sommerstorffia spinosa Arnaudov – gatunek organizmów grzybopodobnych zaliczanych do lęgniowców[1]. Grzyb wodny i grzyb mięsożerny[2]. Występuje także w Polsce[3].

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Sommerstorffia, Saprolegniaceae, Saprolegniales, Saprolegniidae, Peronosporea, Incertae sedis, Oomycota, Chromista[1].

Gatunek ten opisał w 1923 r. Nicolai Georgiev Arnaudov w Bułgarii na glonie gałęzatka (Cladophora). Należy do monotypowego rodzaju Sommerstorffia Arnaudov 1923[1].

Morfologia i tryb życia

Plecha słabo rozgałęziona złożona z 1 do 6, lub rzadziej większej ilości, prostych lub lekko zakrzywionych, rurkowatych strzępek zakończonych specjalnym, wąskim, zwężającym się kołkiem wypełnionym jednorodną substancją refrakcyjną. Strzępki te mają długość 60–200 μm i szerokość 5,6–10,4 μm, są stosunkowo sztywne i bez przegród[4].

Sommerstorffia spinosa łowi wrotki za pomocą pokrytych śluzem kołków stanowiących zakończenie strzępek. Mają one kształt pastorału i gdy dotknie ich wrotek wydzielają substancję klejącą od której wrotek nie jest w stanie się uwolnić. Grzyb atakuje wówczas ssawkami i wchłania narządy wewnętrzne swojego żywiciela. Zwykle wewnątrz jego ciała tworzy zoosporangium typu Aphanomyces, w którym powstaje pojedynczy rząd zarodników[2]. Uwalniają się one pojedynczo, bez działania wici, z długich rurek wyjściowych. Zaraz po uwolnieniu się z zoosporangium otorbiają się, a później kiełkują, tworząc wydłużone pływki (zoospory) o wymiarach 6–6,9 × 9–10,4 μm z dwoma bocznymi wiciami. Ostatecznie osiadają w wodzie na dolnej stronie odpowiedniego podłoża i rozwijają się w zarodniki w kształcie kolb i wymiarach 6,8–12 × 13,6–20,4 μm. Silnie przylegają do podłoża i zwisają w wodzie. Ich szyje są wypełnione substancją refrakcyjną i są tak samo zdolne do chwytania wrotków, jak drapieżne kołki dojrzałej plechy. Pływki, które schwytały wrotki, zwykle rozwijają się w dychotomicznie rozgałęzioną plechę zarówno na powierzchni wrotka, jak i wewnątrz jego ciała. Czasami tworzy się całkowicie epibiotyczna plecha, czasami całkowicie endobiotyczna[4].

Sommerstorffia spinosa z łatwością łapie wrotki należące do rodzajów Monostyla, Distyla, Colurus, natomiast nigdy nie zaobserwowano złapanych przez nią przedstawicieli rodzajów Euchlanis, Habrotrocha i Philodina. Przez kołki plechy często łapany był pierwotniak Entosiphon ovatum[4].

Przypisy

  1. 1 2 3 Index Fungorum [online] [dostęp 2021-01-03] (ang.).
  2. 1 2 G.A. Prowse, Sommerstorffia spinosa and Zoophagus insidians predacious on rotifers, and Rozellopsis Inflata the endoparasite of Zoophagus, „Transactions of the British Mycological Society”, 37 (2), 1954, s. 134–150, DOI: 10.1016/S0007-1536(54)80039-8 [dostęp 2022-10-17] (ang.).
  3. Bazyli Czeczuga, Bożena Mazalska, Mirosława Orłowska, New aquatic sites of the fungus Sommerstorffia spinosa, „Acta Mycologica”, 35 (2), 2014, s. 261–268, DOI: 10.5586/am.2000.024 [dostęp 2022-10-17] (ang.).
  4. 1 2 3 John S. Karling, Sommerstorffia Spinosa Arnaudow, „Mycologia”, 44 (3), 1952, s. 387–412, DOI: 10.1080/00275514.1952.12024205 [dostęp 2022-10-17] (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.