 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Adres |
ul. M. Pożaryskiego 28, |
| Data założenia |
1946 (jako IEL od 1 listopada 1951) |
| Forma prawna | |
| Dyrektor |
dr inż. Sebastian Wydra |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°12′25,5″N 21°10′26,1″E/52,207083 21,173917 | |
| Strona internetowa | |
Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Elektrotechniki – instytut badawczy prowadzi prace badawczo-rozwojowe, produkcję jednostkową i małoseryjną, produkcję doświadczalną, certyfikację wyrobów oraz prace wydawnicze i normalizacyjne w obszarze elektrotechniki. Znajduje się w Międzylesiu w warszawskiej dzielnicy Wawer. Dyrektorem instytutu jest dr inż. Sebastian Wydra.
Historia
Idea powstania tego typu placówki sięgająca lat II Rzeczypospolitej, zaczęła się konkretyzować po obradach IX Walnego Zgromadzenia Stowarzyszenie Elektryków Polskich w 1937 roku. Wtedy postawiono postulat utworzenia instytucji mającej na celu prowadzenie badań naukowych i naukowo-technicznych z zakresu elektrotechniki prądów silnych, na wzór wielkich instytutów narodowych innych krajów.
Wojna zahamowała proces powstawania Instytutu, ale już w lutym 1945 roku powołano do życia Państwowy Instytut Wysokich Napięć (PIWN), który miał swoją siedzibę w Politechnice Warszawskiej. Jego dyrektorem został prof. dr hab. inż. Janusz Lech Jakubowski, a jego głównymi współpracownikami byli przedwojenni inżynierowie Henryk Ryżko, Wacław Lidmanowski i Władysław Lech.
We wrześniu 1946 roku PIWN został przekształcony w Państwowy Instytut Elektrotechniki[1]. Pierwszym zakładem instytutu był Zakład Wysokich Napięć. Otwarcie pierwszego w Polsce laboratorium wysokonapięciowego (w gmachu Politechniki) nastąpiło już w 1947 roku i służyło Zakładowi jeszcze przez 25 lat.
W 1948 roku Państwowy Instytut Elektrotechniczny został przekształcony w Główny Instytut Elektrotechniki (GIEL), który z kolei 1 listopada 1951 przekształcił się kolejny raz i przyjął obecną nazwę Instytut Elektrotechniki. Jednocześnie rozpoczęto budowę obiektów Instytutu w Warszawie-Międzylesiu.
Instytut Elektrotechniki był wydawcą czasopisma Nowa Elektrotechnika, gdzie opisywane były rozwiązania konstrukcyjne, procesy technologiczne, najnowsze badania, nowoczesne materiały oraz projekty.
Instytut Elektrotechniki z dniem 1 kwietnia 2019 r., na mocy Ustawy z dnia 21 lutego 2019 r. o Sieci Badawczej Łukasiewicz (Dz.U. z 2020 r. poz. 2098), stał się instytutem Sieci Badawczej Łukasiewicz.
Opis
W skład Instytutu wchodzą zakłady naukowo-badawcze, oddziały zamiejscowe, zakład doświadczalny, laboratoria badawcze i wzorcujące oraz zespół certyfikacji wyrobów elektrotechnicznych.
Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Elektrotechniki jest organizatorem i współorganizatorem wielu krajowych i zagranicznych konferencji naukowych, na których są przedstawiane i omawiane najnowsze problemy i zagadnienia związane z elektrotechniką. Wydaje „Prace Instytutu Elektrotechniki” – wydawnictwo nieperiodyczne ukazujące się od 1951 r. Zawiera ono artykuły oryginalne, oparte na wykonanych w Instytucie badaniach tak teoretycznych, jak i doświadczalnych, oraz prace habilitacyjne i skrócone prace doktorskie. Na łamach wydawnictwa goszczą również autorzy spoza Instytutu – z kraju i zagranicy.
Struktura
Zakłady Naukowo-Badawcze
- Zakład Napędów Elektrycznych
- Zakład Energoelektroniki i Transportu Elektrycznego
- Zakład Wielkich Mocy
Zespół Laboratoriów Instytutu Elektrotechniki
- Laboratorium Badawcze i Wzorcujące Instytutu Elektrotechniki
- Laboratorium Badawcze Aparatury Rozdzielczej
Oddziały Zamiejscowe
- Oddział Technologii i Materiałoznawstwa Elektrotechnicznego we Wrocławiu
Zakład Doświadczalny
- Zakład Doświadczalny III w Międzylesiu k. Kłodzka
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Strona internetowa Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytutu Elektrotechniki
- Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Elektrotechniki w bazie instytucji naukowych portalu Nauka Polska (OPI).