Grób metropolity

Sebastian, nazwisko świeckie Rusan (ur. 22 września 1884 w Secășel, zm. 15 września 1956 w Jassach) – rumuński biskup prawosławny.

Życiorys

Pochodził z ubogiej rodziny chłopskiej^[1]. Ukończył liceum w Blaju w 1904^[2], a następnie studiował teologię w Sybinie^[1]. Został wyświęcony na kapłana w Crăciunești^[1]. Przerwał naukę w 1914; podczas I wojny światowej był najpierw aresztowany przez władze węgierskie^[1], a następnie został kapelanem wojskowym. Studia ukończył w 1929. Wyświęcony na kapłana jako mężczyzna żonaty, w latach 1929–1931 był dziekanem dekanatu Hațeg, następnie proboszczem parafii w Ocna Sibiului (1931–1933) i proboszczem oraz dziekanem w Odorhei (1933–1940)^[2]. Z parafii tej został usunięty przez władze^[3]. W latach 1940–1945 służył w Viștea (1940–1945), a następnie przez rok był proboszczem jednej z cerkwi w Satu Mare (1945–1946). Łączył działalność duszpasterską z aktywnością kulturalną, kierując stowarzyszeniami kulturalnymi. W Crăciunești, Vulcan i Odorhei zbudował nowe świątynie prawosławne^[2].

W 1946 był już wdowcem. Awans w hierarchii cerkiewnej po tej dacie zawdzięczał poparciu Petru Grozy, który był świadkiem na jego ślubie. Z tego powodu postrzegany był jako zwolennik komunistycznych władz Rumunii^[3]. 21 listopada 1947 Święty Synod Rumuńskiego Kościoła Prawosławnego nominował go na biskupa Maramureș. Jego chirotonia biskupia odbyła się 30 listopada tego samego roku, zaś intronizacja – 29 grudnia. Rok później objął katedrę Suczawy i Maramureș, zaś w 1950 został arcybiskupem Jass i równocześnie metropolitą Mołdawii i Bukowiny^[2], pierwszym ordynariuszem tej administratury w zmienionym kształcie^[4]. Na urzędzie pozostawał do śmierci. Został pochowany w sąsiedztwie soboru św. Jerzego w Jassach (tzw. Starej Metropolii)^[2].

Według niektórych źródeł metropolita Sebastian został zamordowany (otruty) przez Securitate, gdyż był w rzeczywistości przeciwnikiem komunizmu, wyrażał nadzieję na jego upadek w Rumunii przy pomocy zachodniej, jak również twierdził na spotkaniach z duchowieństwem, że ideologia ta upadnie, gdyż jest wroga Cerkwi^[5]. Podkreślał również, że duchowny nie służy ludowi, lecz Cerkwi^[3].

Przypisy