Sancygniów
wieś
Ilustracja
Pałac w Sancygniowie Deskurów
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

pińczowski

Gmina

Działoszyce

Liczba ludności (2011)

223[1][2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

28-440[3]

Tablice rejestracyjne

TPI

SIMC

0237601[4]

Położenie na mapie gminy Działoszyce
Mapa konturowa gminy Działoszyce, po lewej znajduje się punkt z opisem „Sancygniów”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Sancygniów”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Sancygniów”
Położenie na mapie powiatu pińczowskiego
Mapa konturowa powiatu pińczowskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Sancygniów”
Ziemia50°24′52″N 20°18′57″E/50,414444 20,315833[5]

Sancygniów – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie pińczowskim, w gminie Działoszyce[6][4]. Leży przy DW768.

Wieś stanowiła własność rodu Sancygniowskich herbu Jelita, położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie księskim województwa krakowskiego[7].

Części wsi

Integralne części wsi Sancygniów[6][4]
SIMCNazwaRodzaj
0237618Kopaninaczęść wsi
0237624Podgajeczęść wsi
0237630Pozelówczęść wsi
0237647Wierówkiczęść wsi

Historia Sancygniowa

Grobowiec znajduje się przy dolnym wejściu na teren cmentarza
Grobowiec rodziny Deskurów na cmentarzu parafialnym

Sancygniów, dawniej Sęczygniew, Sadzignew (1376), Sanczygnyew (1470–1480), Sancygniew (1787), Sancygniów (od 1839). Nazwa wsi pochodzi od staropolskiej nazwy osobowej Sęczygniew.

Miejscowość związana z działalnością braci polskich. W pracy „Szlakiem Braci Polskich” Józef Szymański wspomina o istnieniu w Sancygniowie tajemniczej „figury braci polskich” w postaci ośmiobocznego przełamanego słupa[8].

W 1827 Sancygniów należący do powiatu skalbmierskiego, obwodu miechowskiego i województwa krakowskiego liczył 73 mieszkańców i 22 domy[9]. Do 1954 istniała gmina Sancygniów. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego Według danych z 2003 miejscowość zamieszkiwało 260 osób.

W 2002 w Sancygniowie powstał niezrzeszony klub piłkarski Pałac Sancygniów.

Z Sancygniowa pochodził ks. kardynał Andrzej Maria Deskur bliski przyjaciel papieża Jana Pawła II. Był on odpowiedzialny za współpracę z mediami w zakresie transmisji mszy i pielgrzymek Jana Pawła II, oraz Benedykta XVI.

Zabytki

Kościół w Sancygniowie
Wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A/633 z 21.06.1967)[10].
  • Zespół pałacowy (nr rej.: A/634/1-6 z 26.10.1956, z 19.12.1957, z 15.04.1967 i z 21.06.1967)[10]:
    • Pałac w Sancygniowie z 1882 r.,
    • pozostałości obwarowań z II połowy XVI i XVII w.,
    • lamus z połowy XVI w., przebudowany w II połowie XVIII w. i 1917 r.,
    • park założony w XVI w., przebudowany w II połowie XIX w.,
    • brama z herbem Deskur i budynkiem przybramnym z XVI w.

Przypisy

  1. ↑ Wieś Sancygniów w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2022-04-24], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  3. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1133 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. 1 2 3 TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 120694
  6. 1 2 Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  7. ↑ Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008
  8. ↑ Józef Szymański, Szlakiem Braci Polskich.Przewodnik turystyczny po Kielecczyźnie., Kielce 1962, s. 152.
  9. ↑ Praca zbiorowa, Tabella Miast Wsi Osad Królestwa Polskiego z wyrażeniem ich położenia i ludności alfabetycznie ułożona w Biórze Kommissyi Rządowey Spraw Wewnętrznych i Policyi.Tom II, Warszawa 1827, s. 161.
  10. 1 2 Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 48 [dostęp 2015-12-22].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.