 Bliźniaczy SM UB-45 z załogą na Morzu Czarnym w 1916 roku | |
| Typ | |
|---|---|
| Projekt |
Werk 258 |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Początek budowy |
22 lipca 1915 |
| Wodowanie |
28 grudnia 1915 |
.svg.png.webp){kind=small} Kaiserliche Marine
| |
| Wejście do służby |
17 maja 1916 |
| Wycofanie ze służby |
26 listopada 1918 |
| Los okrętu |
poddany Royal Navy i zezłomowany w 1922 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
36,9 metra |
| Szerokość |
4,37 metra |
| Zanurzenie |
3,7 metry |
| Zanurzenie testowe |
50 metra |
| Rodzaj kadłuba |
jednokadłubowy |
| Napęd | |
| 2 x silnik Diesla (270 KM), 2 x silnik elektryczny (280 KM) 2 wały napędowy, 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Zasięg |
7030 Mm @ 5 węzłów (pow.) |
| Uzbrojenie | |
| 4 (później 6) torped, armata 88 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe |
2 x 500 mm (dziób) |
| Załoga |
23 osób |
SM UB-34 – niemiecki jednokadłubowy okręt podwodny typu UB II w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu w latach 1915-1916. Zwodowany 28 grudnia 1915 roku, wszedł do służby w Kaiserliche Marine 17 kwietnia 1916 roku. W czasie swojej służby, SM UB-34 odbył 21 patroli, podczas których zatopił 31 jednostek nieprzyjaciela[1].
Budowa
SM UB-34[uwaga 1] należał do typu UBII, który był następcą typu UB I. Był średnim jednokadłubowym okrętem przeznaczonymi do działań przybrzeżnych, o prostej konstrukcji, długości 36,90 metrów, wyporności w zanurzeniu 274 BRT, zasięgu 7030 Mm przy prędkości 5 węzłów na powierzchni oraz 45 Mm przy prędkości 4 węzły w zanurzeniu[2]. W typie UBII poprawiono i zmodernizowano wiele rozwiązań, uważanych za wadliwe w typie UBI. Zwiększono moc silników, zaś pojedynczy wał napędowy zastąpiono dwoma. Okręty serii od UB-30 do UB-41, budowane w stoczni Blohm & Voss w Hamburgu, miały zwiększoną szerokość i długość, ich wyporność w zanurzeniu wzrosła do 303 BRT[2].
Służba
Pierwszym dowódcą okrętu został 10 czerwca 1916 roku mianowany Oberleutnant zur See Theodor Schultz[3]. Theodor Schultz dowodził okrętem do 16 marca 1916 roku. 27 lipca jednostka został przydzielona do I Flotylli, operował na obszarze centralnym Morza Północnego. W czasie służby w I Flotylli UB-34 zatopił 9 statków oraz jeden zajął jako pryz[4]. 21 października UB-34 zatopił pierwszy statek, był to norweski parowiec „Ull” o pojemności 1139 BRT[5]. Statek płynął z Narviku do Middlesbrough z ładunkiem rudy żelaza. Został zatopiony na Morzu Północnym około 70 mil na północny wschód od wybrzeży Buchan. 1 lutego UB-34 został przeniesiony do II Flotylli, w której służył do 10 września i operował u wschodnich wybrzeży Anglii. 7 lutego zatopił dwa statki brytyjskie. Pierwszym był parowiec „Corsican Prince” o pojemności 2776 BRT[6], płynący z ładunkiem tarcicy z Dundee do Dunkierki. Drugim parowiec „Saint Ninian” o pojemności 3026 BRT[7], płynący z ładunkiem pirytu. Oba statki zostały zatopione około 3 mil na wschód od Whitby. 17 marca Schultz został zastąpiony przez Ludwiga Schaafhausena, który dowodził okrętem do końca sierpnia zatapiając tylko jeden statek. 1 września dowództwo nad okrętem objął Hellmuth von Ruckteschel[8], a 10 września okręt został przeniesiony do V Flotylli. Pod dowództwem Hellmutha von Ruckteschela UB-34 zatopił 15 statków, jeden uszkodził i jeden zajął jako pryz[4]. 7 września 1917 roku 4 mile od Flamborough Head UB-34 zaatakował i uszkodził, zbudowany w tym roku brytyjski parowiec „Grelfryda” o pojemności 5136 BRT, płynący z South Shields do Port Said z ładunkiem węgla[9]. Dwadzieścia dni później w tej samej okolicy UB-34 zatopił parowiec „Greltoria” o pojemności 5136 BRT[10]. 31 marca 1918 roku czwartym dowódcą okrętu został mianowany Oberleutnant zur See Erich Förste[1]. 9 września okręt został przeniesiony do Flotylli Flandria, a jego ostatnim dowódcą został mianowany Hans Illing. 22 września pod jego dowództwem UB-24 zatopił ostatni statek. Był to brytyjski trawler używany przez Royal Navy „Elise” o pojemności 239 BRT. Statek został storpedowany i zatonął w czasie eskortowania konwoju u wybrzeży Blyth[11]. 6 października okręt został przydzielony do Flotylli Treningowej. 26 listopada 1918 roku został poddany Wielkiej Brytanii i zezłomowany w 1922 roku.
W czasie swojej służby UB-34 odbył 21 patroli[1], zatopił 31 statków nieprzyjaciela o łącznej pojemności 39 496 BRT, uszkodził dwa (12 406 BRT) oraz zajął dwa (2210 BRT)[4].
Uwagi
- ↑ SM - Seiner Majestät.
Przypisy
- 1 2 3 UB 34. [w:] WWI U-boats [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27]. (ang.).
- 1 2 Moller ↓, s. 45.
- ↑ Theodor Schultz. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.). (30 września 1888 - 29 listopada 1917), pierwszy dowódca SM UB-34, następnie dowodził SM UC-28, SM UC-55 oraz SM UB-61 na pokładzie którego zaginął po 29 listopada 1917 roku. Pod jego dowództwem okręty te zatopiły 18 statków o łącznej wyporności 34 898 BRT, jeden uszkodziły (3820 BRT) oraz zajęły jeden jako pryz.
- 1 2 3 Ships hit by UB 34. [w:] WWI U-boat Successes [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-27]. (ang.).
- ↑ Ull. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
- ↑ Corsican Prince. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
- ↑ Saint Ninian. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
- ↑ Hellmuth von Ruckteschell. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.). (23 marca 1890 - 24 września 1948) następnie dowódca SM U-54.
- ↑ Grelfryda. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
- ↑ Greltoria. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
- ↑ Elise. [w:] Ships hit during WWI [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
Bibliografia
- Eberhard Moller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present. Londyn: Greenhill Books Lionel Leventhal Ltd., 2004, s. 44. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
- Robert Gardiner (red.): Conway's All the World Fighting Ships 1906-1921. Londyn: Conway Maritime Press Ltd., 1985, s. 181. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007, s. 102-103. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).