Rzut hakiem w wykonaniu Kenta Bensona (1977)
Rzut hakiem w wykonaniu Kareema Abdula-Jabbara (1971)

Rzut hakiem – sposób rzutu w koszykówce, polegający na tym, że zawodnik drużyny atakującej, zwykle obrócony prostopadle do kosza, delikatnie rzuca piłkę zamaszystym ruchem ręki w górę po łuku, który kończy się nad jego głową. W przeciwieństwie do rzutu z wyskoku, rzut hakiem wykonuje się tylko jedną ręką; druga ręka jest często używana do tworzenia przestrzeni między rzucającym a obrońcą. Rzut hakiem jest dość trudny do zablokowania, ale niewielu graczy opanowało rzut z odległości większej niż kilka metrów od kosza.

Rzut hakiem został podobno po raz pierwszy wykonany w oficjalnych meczach Mistrzostw Europy 1937 przez Pranasa Talzūnasa, koszykarza reprezentacji Litwy. Goose Tatum – były zawodnik drużyny koszykarskiej Harlem Globetrotters – jest często uznawany za pomysłodawcę rzutu hakiem; wykonywał go bez patrzenia na kosz[1]. Rzut hakiem stał się później częstym sposobem zdobywania punktów, przez wielu graczy w National Basketball Association (NBA), w tym znanych gwiazd, takich jak George Mikan, Kareem Abdul-Jabbar, Magic Johnson, Vlade Divac, Wilt Chamberlain i Yao Ming.

W meczach pod auspicjami Międzynarodowej Federacji Koszykówki (FIBA), rzuty hakiem były ulubioną umiejętnością środkowych, zanim wsady stały się bardziej popularne, głównie ze względu na trudność blokowania takich rzutów.

Podniebny hak

Członek Basketball Hall of Fame George Mikan, podczas gry na DePaul University w Chicago w połowie lat 40. XX wieku, wymyślił „podniebny” rzut hakiem, podobnie jak Jerry Lucas grający na Uniwersytecie Stanu Ohio w Columbus 15 lat później.

Rzut hakiem stał się znakiem rozpoznawczym Kareema Abdula-Jabbara, drugiego w historii najlepszego strzelca National Basketball Association, który potrafił rzucać hakiem z dużo większej odległości od kosza niż większość graczy. Większa odległość i wynikający z tego wyższy łuk rzutu doprowadziły określenia „podniebny hak”, które zostało zapoczątkowane podczas gry Abdula-Jabbara w Milwaukee Bucks. Relacjonujący mecz spiker radiowy drużyny, Eddiego Doucette’a, informował, że „ten hak był tak wysoki, że zbliżał się do nieba”[2]. „Podniebny hak” był rzadko blokowany i udało się to tylko kilku graczom, takim jak Wilt Chamberlain i Manute Bol.

Magic Johnson użył podobnej techniki rzucania podczas finałów NBA w 1987 roku, którą nazwał „podniebnym haczykiem” na cześć kolegi z drużyny – Kareema Abdula-Jabbara[3].

Rzut hakiem z wyskoku

Ze względu na coraz bardziej fizyczny charakter gry w obszarze ograniczonym, potocznie zwanym „trumną”, „rzut hakiem z wyskoku” stał się bardziej popularnym rodzajem rzutu hakiem i używany był lub jest przez wielu koszykarzy, w tym między innymi Shaquille’a O’Neala i Dwighta Howarda. Gracz wykonuje wyskok z miejsca obiema stopami i rzuca jedną ręką piłkę do kosza. Rzut hakiem z wyskoku zapewnia lepszą równowagę, a także szybsze wyrzucenie piłki, chociaż sam rzut nie jest oddawany z tak dużej wysokości[4].

Przypisy

  1. ↑ Coronation for Basketball’s Clown Prince. The New York Times. [dostęp 2023-08-24]. (ang.).
  2. ↑ Legendary Broadcaster of the Week: Eddie Doucette, Milwaukee Bucks. Eddie Doucette.com. [dostęp 2023-08-24]. (ang.).
  3. ↑ This Day In Lakers History: NBA Finals Wins Over Celtics; Magic Johnson Makes Baby Sky Hook. Lakers Nation. [dostęp 2023-08-24]. (ang.).
  4. ↑ Jump Hook Basketball. Rookie Road. [dostęp 2023-08-24]. (ang.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.