Rodzina i praca zawodowa

Jego przodkowie pochodzą z Kresów Wschodnich^[2]. Robert Winnicki ukończył w 2004 liceum ogólnokształcące w Lubaniu^[3]. Od tego samego roku studiował politologię na Uniwersytecie Wrocławskim. Kilkakrotnie przerywał studia, których ostatecznie nie ukończył^[1]. Pracował w biurze nieruchomości i jako sprzedawca, zajmował się też prowadzeniem hotelu^[4].

Kariera polityczna

Robert Winnicki podczas finału trasy „Wakacje z Konfederacją” (2021)

W wyborach parlamentarnych w 2007 kandydował do Sejmu (jako bezpartyjny) z listy Ligi Polskich Rodzin^[5], która nie uzyskała mandatów. Od 14 marca 2009 do 13 kwietnia 2013 był prezesem Młodzieży Wszechpolskiej^[6] (potem został jej honorowym prezesem^[7]). Był jednym z głównych organizatorów inicjatywy Marsz Niepodległości^[7] oraz jednym z twórców Ruchu Narodowego. Zasiadał w radzie decyzyjnej tej organizacji^[8].

10 grudnia 2014, po ogłoszeniu powstania partii Ruch Narodowy, Robert Winnicki został jej prezesem^[9]. 13 czerwca 2015 podczas I kongresu Ruchu Narodowego został ponownie wybrany na stanowisko prezesa partii^[10]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w Polsce w 2014 był kandydatem RN z pierwszego miejsca na liście w okręgu małopolsko-świętokrzyskim, uzyskał 7776 głosów, nie zdobywając mandatu^[11]. W wyborach samorządowych w tym samym roku jako kandydat RN bez powodzenia ubiegał się o urząd prezydenta Wrocławia^[12], jak również bezskutecznie kandydował do sejmiku dolnośląskiego^[13].

W wyborach parlamentarnych w 2015 startował ponownie do Sejmu z pierwszego miejsca na liście komitetu wyborczego Kukiz’15 w okręgu legnickim. Uzyskał 11 802 głosy i został wybrany na posła VIII kadencji^[14]. W lutym 2016 nieprawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie został uznany za winnego popełnienia przestępstwa podżegania do stosowania przemocy wobec funkcjonariuszy policji i skazany na karę grzywny^[15]. W kwietniu tego samego roku, w wyniku decyzji rady politycznej RN, wystąpił z klubu poselskiego Kukiz’15. W 2018 ponownie kandydował do sejmiku, jednak RN nie uzyskał mandatów.

W 2016 został członkiem Parlamentarnego Zespołu ds. Bezpieczeństwa Programu Szczepień Ochronnych Dzieci i Dorosłych^[16][17].

W kwietniu 2018 Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia skazał go nieprawomocnie na karę grzywny w wysokości 10 tys. zł, taką samą nawiązkę na rzecz Fundacji Pomocy Wdowom i Sierotom po Poległych Policjantach oraz pokrycie kosztów sądowych i zwrot kosztów adwokackich za nazwanie w 2014 komendanta głównego policji „bandytą w mundurze” i „politycznym pachołkiem”^[18][19]. We wrześniu 2018 wyrok został utrzymany przez Sąd Okręgowy w Warszawie^[19].

W 2019 współtworzył w imieniu RN Konfederację KORWiN Braun Liroy Narodowcy na wybory do Parlamentu Europejskiego. W marcu tegoż roku przystąpił do nowo powołanego koła poselskiego Konfederacja^[1]. Kandydował z listy tej koalicji w wyborach europejskich w tym samym roku^[20]. Został następnie jednym z liderów federacyjnej partii pod nazwą Konfederacja Wolność i Niepodległość^[21]. W wyborach parlamentarnych w 2019 uzyskał z jej ramienia poselską reelekcję, otrzymując 22 639 głosów w okręgu podlaskim^[22].

12 maja 2023 ogłosił swoją rezygnację z funkcji prezesa Ruchu Narodowego, motywując to przyczynami zdrowotnymi^[23][24]. W lipcu tego samego roku ogłosił, że z uwagi na stan zdrowia nie będzie kandydował w wyborach parlamentarnych w 2023^[25][26][27].