Węże
Ilustracja
Widok na wierzchołek góry Zelce w roku 1990
rezerwat przyrody nieożywionej[1]
Typ

geologiczny i glebowy; łąkowy, pastwiskowy, murawowy i zaroślowy[1]

Podtyp

skał, minerałów, osadów, gleb i wydm; muraw kserotermicznych[1]

Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Mezoregion

Wyżyna Wieluńska

Data utworzenia

1972

Akt prawny

M.P. z 1972 r. nr 5, poz. 33, § 2

Powierzchnia

20,74 ha

Ochrona

czynna

Położenie na mapie gminy Działoszyn
Mapa konturowa gminy Działoszyn, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Węże”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Węże”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Węże”
Położenie na mapie powiatu pajęczańskiego
Mapa konturowa powiatu pajęczańskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Węże”
Ziemia51°05′52″N 18°47′30″E/51,097778 18,791667

Rezerwat przyrody Węże – rezerwat przyrody nieożywionej w województwie łódzkim, powiecie pajęczańskim, gminie Działoszyn[1], w sąsiedztwie wsi Węże. Znajduje się w granicach Załęczańskiego Parku Krajobrazowego[2].

Powierzchnia rezerwatu wynosi 20,74 ha[1].

Utworzony na mocy zarządzenia Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 10 grudnia 1971 roku w celu ochrony wapiennego ostańca jurajskiego, góry Zelce, który wznosi się 45 metrów ponad krawędź doliny Warty. Leży on na wysokości około 220 m n.p.m. Liczne zjawiska krasowe, m.in. jaskinie (w tym: Jaskinia Niespodzianka, Zanokcica, Stalagmitowa, Za Kratą, Dwuwylotowa, Draba, Mała, Profesora Samsonowicza). Do ruchu turystycznego przystosowane były jaskinie Stalagmitowa i Za Kratą. Wyposażono je w żelazne drabiny ułatwiające pokonanie jaskiniowych studni. Obecnie wstęp do wszystkich jaskini na terenie rezerwatu dozwolony jest jedynie za zgodą Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi. W jaskiniach odkryto stanowiska kopalnej fauny plioceńskiej. Powierzchnię wzgórza porastają murawy kserotermiczne i naskalne. Obszar rezerwatu jest najbardziej na północ wysuniętym przykładem „jurajskiego” krajobrazu w Polsce (ostańce skalne, jaskinie itp.).

Przez teren rezerwatu przebiegają szlaki: Szlak Jury Wieluńskiej (czerwony) oraz Szlak Rezerwatów Przyrody ZPK (niebieski).

W sierpniu 2017 otwarto ścieżkę dydaktyczną – „Najcenniejsze walory przyrodnicze Miasta i Gminy Działoszyn”, która również przebiega przez rezerwat Węże. W ramach ścieżki ustawiono przed jaskiniami tablice informacyjne z planami, mapę rezerwatu oraz opis walorów przyrodniczych obiektu. Poruszanie się po rezerwacie ułatwiają liczne strzałki ułatwiając lokalizację opisywanych jaskiń[3][4].

Według obowiązującego planu ochrony ustanowionego w 2011 roku, obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną[1][5].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 Rezerwat przyrody Węże w Centralnym Rejestrze Form Ochrony Przyrody. [dostęp 2018-04-22].
  2. ↑ Przyroda. [w:] Załęczański Park Krajobrazowy [on-line]. Zespół Parków Krajobrazowych Województwa Łódzkiego. [dostęp 2019-05-05].
  3. ↑ Ścieżką dydaktyczną przez Działoszyn – Kulisy Powiatu – Wieluń, Pajęczno, Wieruszów [online], kulisy.net [dostęp 2017-10-25].
  4. ↑ Ścieżka dydaktyczna – Najcenniejsze walory przyrodnicze Miasta i Gminy Działoszyn - Miasto i Gmina Działoszyn [online], www.dzialoszyn.pl [dostęp 2017-10-25].
  5. ↑ Zarządzenie Nr 21/2011 Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi z dnia 31 marca 2011 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody „Węże”. [w:] Dz. Urz. Województwa Łódzkiego Nr 102, poz. 862 [on-line]. 2011-04-14. [dostęp 2019-05-05].

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.