Renault 5 – samochód osobowy klasy subkompaktowej produkowany pod francuską marką Renault w latach 1972–1996.

Przez cały okres produkcji powstało prawie 5,5 miliona egzemplarzy modelu 5[1]. Renault 5 uzyskało, podobnie jak Mini, status samochodu kultowego[2]. W plebiscycie na Europejski Samochód Roku 1973 samochód zajął 2. pozycję (za Audi 80 B1)[3].

Pierwsza generacja

Renault 5 I
Ilustracja
Renault 5 I
Inne nazwy

Renault Le Car

Producent

Renault

Projektant

Michel Boué

Zaprezentowany

Grudzień 1971

Okres produkcji

1972–1985

Miejsce produkcji

Francja Flins-sur-Seine
Francja Douai
Francja Dieppe
Valladolid
Novo mesto
Wenezuela Mariara
Teheran
Meksyk Hidalgo
Południowa Afryka Durban

Następca

Renault 5 II

Dane techniczne
Segment

B

Typy nadwozia

3 i 5-drzwiowy hatchback

Skrzynia biegów

4 i 5-biegowa manualna
3-biegowa automatyczna

Napęd

przedni

Długość

3521 mm

Szerokość

1525 mm

Wysokość

1410 mm

Rozstaw osi

2419 mm

Masa własna

730-810 kg

Zbiornik paliwa

38 l
53 l (Alpine Turbo)

Liczba miejsc

5

Dane dodatkowe
Pokrewne

Renault 3
Renault 4
Renault 6
Renault 7
Renault Rodeo

Konkurencja

Fiat Uno
Opel Corsa
Nissan Micra
Toyota Starlet
Volkswagen Polo

Tył nadwozia
Wersja 5-drzwiowa
Renault 5 Alpine
Wersja Le Car sprzedawana przez AMC

Renault 5 zostało oficjalnie zaprezentowane 10 grudnia 1971 roku, do produkcji trafiło na początku 1972[4].

Pojazd zaprojektował Michel Boué[5], zmarł on przed premierą modelu. Trzydrzwiowe nadwozie typu hatchback cechowało się charakterystycznym ściętym tyłem.

Od strony mechanicznej pojazd korzystał z rozwiązań użytych w Renault 4. Silniki montowane były wzdłużnie z przodu nadwozia, napędzały oś przednią. W zawieszeniu przedniej osi użyto drążków skrętnych. Jednostki napędowe typu OHV pochodziły z modeli R4 i R8, pojemność skokowa wynosiła od 850 do 1289 cm³. W późniejszych latach stosowano także silniki o objętości 1397 cm³.

Wczesne egzemplarze modelu miały drążek zmiany biegów umieszczony na desce rozdzielczej, został on w późniejszym czasie zastąpiony przez dźwignię zamontowaną w podłodze. Od 1978 wraz z silnikiem 1289 cm³ dostępna była przekładnia automatyczna. Udział egzemplarzy ze skrzynią automatyczną wynosił około 5% ogółu wyprodukowanych R5[6].

Silnik pojazdu przesunięto w głąb kabiny pasażerskiej, za skrzynię biegów. Rozwiązanie to pozwoliło na wygospodarowanie miejsca na koło zapasowe pod maską silnika, a zarazem zwiększenie przestrzeni użytkowej wewnątrz kabiny pasażerskiej i bagażnika[7]. Wnętrze przedziału pasażerskiego oceniano na tle innych europejskich modeli podobnego rozmiaru jako "niezwykle przestronne" (ang.: "remarkably spacious")[8]. Współczynnik oporu aerodynamicznego nadwozia wynosił 0,37, co na tle konkurencyjnych modeli było niską wartością (inne europejskie modele miały wartość najczęściej w okolicach 0,45)[9].

Pojazd występował także jako 4-drzwiowy sedan pod nazwą Renault 7, produkcją zajmowała się FASA-Renault. Od 1979 Renault 5 dostępne było również jako 5-drzwiowy hatchback[10]. Od marca 1981 z przekładnią automatyczną oferowany był większy i mocniejszy silnik 1.4 oferujący lepsze osiągi i niższe zużycie paliwa[6].

Model okazał się rynkowym sukcesem Renault, krótko po wprowadzeniu do sprzedaży ponad 60% sprzedawanych samochodów francuskiego producenta stanowiły R5[11].

Renault 5 Alpine/Gordini

Od 1976 roku dostępna była usportowiona wersja 5 Alpine (w Wielkiej Brytanii Gordini). Wyposażona była w silnik 1,4 o mocy 93 KM (63 kW) zblokowany z 5-biegową skrzynią biegów. Z zewnątrz pojazd wyróżniał się obręczami kół ze stopów lekkich oraz światłami przeciwmgłowymi z przodu. Usztywniono także zawieszenie. W teście przeprowadzonym przez redakcję brytyjskiego magazynu Motor osiągnięto prędkość maksymalną 168,5 km/h i przyspieszenie 0-100 km/h na poziomie 9,7 s[12].

Renault 5 Alpine Turbo/Gordini Turbo

W 1982 roku zaprezentowano Renault 5 Alpine Turbo, następcę wolnossących wersji Alpine/Gordini[13]. Zastosowano ten sam co w poprzedniku silnik 1.4, dodano jednak turbosprężarkę Garrett T3, przez co moc maksymalna wzrosła do 112 KM (82 kW)[14]. W teście przeprowadzonym w 1982 roku przez redakcję magazynu Motor osiągnięto prędkość maksymalną 179,9 km/h i czas przyspieszenia 0-100 km/h równy 8,7 s[15].

Renault 5 Turbo

Renault 5 Turbo było odrębną od wersji Alpine/Gordini Turbo konstrukcją z silnikiem zamontowanym centralnie napędzającym oś tylną.

Renault Le Car

Na rynku północnoamerykańskim pojazd zadebiutował w 1976 roku pod nazwą Le Car. American Motors (AMC) oferowało go poprzez 1300 swoich salonów, model konkurował na rynku z takimi samochodami jak Honda Civic czy Volkswagen Rabbit[16].

Pojazd reklamowany był w Stanach Zjednoczonych jako najlepiej sprzedający się samochód w Europie, który zadowolił miliony klientów[17]. Le Car nie powtórzył jednak takiego sukcesu w USA, mimo że w testach chwalony był za ilość miejsca w kabinie pasażerskiej, komfort podróży oraz zużycie paliwa wynoszące (na 100 km) 6,7 l w trasie oraz 8,4 l w cyklu miejskim[18].

Samochód wyposażony był w silnik 1.4 o mocy 55 KM (41 kW). Do 1980 roku oferowany był wyłącznie jako 3-drzwiowy hatchback, wersja 5-drzwiowa dołączyła do oferty w 1981. Od rocznika 1980 model cechował się odświeżonym pasem przednim ze zmodernizowanym zderzakiem, atrapą chłodnicy oraz prostokątnymi reflektorami świateł mijania. Import pojazdu zakończono w roku 1983, sprzedaż w Kanadzie dobiegła końca w roku 1985.

Dane techniczne

Wersja Silnik: Układ zasilania: Moc maksymalna: Maks. moment obrotowy 0-100 km/h: V-max: Śr. zuż. paliwa na 100 km:
Silniki benzynowe:
L[19] R4 0,8 l (782 cm³), OHV gaźnik 34 KM (25 kW) przy 5200 obr./min 52 N•m przy 3000 obr./min b/d 120 km/h 6,7 l
5[20][21] R4 0,8 l (845 cm³), OHV gaźnik 36 KM (26,5 kW) przy 5500 obr./min
37 KM (27 kW) przy 5500 obr./min		 57 N•m przy 2500 obr./min
58 N•m przy 2500 obr./min		 24,9 s
b/d		 123 km/h
126 km/h		 b/d
TI[19] R4 1,0 l (956 cm³), OHV gaźnik 44 KM (32 kW) przy 5400 obr./min 63 N•m przy 3500 obr./min 21 s 136 km/h b/d
GTL[22] R4 1,3 l (1289 cm³), OHV gaźnik 42 KM (31 kW) przy 5000 obr./min 82 N•m przy 2500 obr./min 19,5 s 136 km/h 6,9 l
Autatic 1300[23] R4 1,3 l (1289 cm³), OHV gaźnik 55 KM (40,5 kW) przy 5750 obr./min 94 N•m przy 2500 obr./min 21,6 s 140 km/h b/d
Tx Campus[24] R4 1,4 l (1397 cm³), OHV gaźnik 63 KM (46,5 kW) przy 5250 obr./min 101 N•m przy 3000 obr./min b/d 155 km/h b/d
Alpine[22] R4 1,4 l (1397 cm³), OHV gaźnik 92 KM (68 kW) przy 6400 obr./min 116 N•m przy 4000 obr./min 10,1 s 173 km/h 8,5 l
Alpine Turbo[25] R4 1,4 l (1397 cm³), OHV, turbo gaźnik 110 KM (81 kW) przy 6000 obr./min 147 N•m przy 4000 obr./min 8,4 s 185 km/h 8 l


Druga generacja

Renault 5 II
Ilustracja
Renault 5 II
Producent

Renault

Projektant

Marcello Gandini

Zaprezentowany

Październik 1984

Okres produkcji

1984–1996

Miejsce produkcji

Francja Boulogne-Billancourt
Francja Dieppe
Hiszpania Palencia
/Słowenia Novo mesto

Poprzednik

Renault 5 I

Następca

Renault Clio

Dane techniczne
Segment

b

Typy nadwozia

3 i 5-drzwiowy hatchback
2-drzwiowy kabriolet (EBS)

Skrzynia biegów

4 i 5-biegowa manualna
3-biegowa automatyczna

Napęd

przedni

Długość

3591 mm (3-drzwiowe)
3651 mm (5-drzwiowe)

Szerokość

1584 mm

Wysokość

1387 mm (3-drzwiowe)
1397 mm (5-drzwiowe)

Rozstaw osi

2407 mm (3-drzwiowe)
2467 mm (5-drzwiowe)

Masa własna

od 695 do 840 kg

Zbiornik paliwa

43 l (GTE 50 l)

Liczba miejsc

5
4 (EBS)

Bagażnik

233 l

Dane dodatkowe
Modele
bliźniacze

Pars Khodro PK

Pokrewne

Renault Express
Renault Rodéo

Konkurencja

Fiat Uno
Opel Corsa
Nissan Micra
Toyota Starlet
Volkswagen Polo

Wersja 5-drzwiowa
Renault 5 GT Turbo Raider
Renault 5 GT Turbo (2010)
GT Turbo EBS cabrio

Druga generacja Renault 5, nazywana często Supercinq lub Superfive, pojawiła się na rynku w 1983 roku (wersja RHD w 1985). Konstrukcja podwozia oraz nadwozia była zupełnie nowa (pojazd bazował na rozwiązaniach z Renault 9/11), za wygląd odpowiedzialny był Marcello Gandini. Samochód był dłuższy i szerszy, o 20% wzrosła powierzchnia przeszklona, zwiększyła się ilość miejsca w kabinie pasażerskiej, zmniejszono do 0,35 współczynnik oporu aerodynamicznego. Dzięki temu w najoszczędniejszych wersjach zużycie paliwa na 100 km przy stałej prędkość 90 km/h wynosiło 4,1 l[26]. Silniki montowane były poprzecznie nad osią przednią, inaczej niż w 1. generacji. Zmieniono także konstrukcję zawieszenia, wykorzystywało ono odtąd kolumny McPhersona.

W momencie rozpoczęcia sprzedaży oferowane były następujące wersje wyposażenia: TC, TL, GTL, Automatic, TS oraz TSE. Bazowa TC wyposażona była w silnik o pojemności 956 cm³ (moc 42 KM), TL miała większy silnik 1.1 (1108 cm³, 47 KM). Warianty GTL, Automatic, TS i TSE oferowane były z silnikiem 1.4 (1397 cm³ o mocy od 60 [GTL], przez 68 [Automatic] po 72 KM [TS/TSE]). Wersje TC i TL standardowo oferowane były z 4-biegową ręczną skrzynią biegów, GTL, TS oraz TSE natomiast z przekładnią 5-biegową (opcjonalną dla TL). Od 1987 oferowany był silnik F2N 1.7 (wersje GTX, GTE (F3N), Baccara oraz Monaco).

Wolnossący silnik 1.7 z wielopunktowym wtryskiem paliwa zapożyczony z Renault 9/11 był alternatywą dla mocniejszego 1.4 Turbo. W wersji GTE generował on moc 95 KM (70 kW). Wygląd zewnętrzny oraz układ zawieszenia był identyczny jak dla wersji Turbo. Warianty Baccara i GTX także korzystały z silnika 1.7, pierwsza z nich oferowała w standardzie m.in.: skórzane wykończenie wnętrza, wspomaganie kierownicy, elektrycznie sterowane szyby, szyberdach, wyposażenie audio, a opcjonalnie klimatyzację oraz komputer pokładowy. GTX występowała z tym samym wyposażeniem, różnicą było skórzane wykończenie wnętrza (opcjonalne).

W latach 90. model Renault 5 zastąpiło Clio. Produkcję R5 przeniesiono do Revoz w Słowenii. W sprzedaży pozostawiono dwie wersje silnikowe: benzynową 1.4 oraz wysokoprężną 1.6[27], model oferowany był w zubożonej wersji Campus do 1996 roku, wtedy też zakończono produkcję R5.

Renault 5 GT Turbo

Usportowioną wersję GT Turbo wprowadzono w roku 1985. Napędzana była przez ośmiozaworowy silnik Cléon 1.4 z turbosprężarką Garrett T2 generujący moc 115 KM (85 kW). Wysoka moc w połączeniu z masą własną wynoszącą 850 kg sprawiała, że pojazd przyspieszał od 0 do 60 mph w 7,5 s[28].

W 1987 zaprezentowano odświeżoną wersją Phase II[29]. Turbosprężarka była odtąd chłodzona cieczą, zastosowano także nowy układ zapłonowy. Moc maksymalna wzrosła do 120 KM (88 kW). Zmieniono także zderzaki oraz nakładki progów. Czas przyspieszenia 0–100 km/h wynosił 7,5 s[30]. W 1989 wersja GT Turbo otrzymała nową deskę rozdzielczą, w 1990 wprowadzono limitowaną edycję Raider (metalizowany niebieski lakier, inny wygląd wnętrza, nowe obręcze kół). Produkcję wersji GT Turbo zakończono pod koniec roku 1991.

EBS cabrio

W 1989 roku belgijska firma EBS rozpoczęła produkcję wersji cabrio modelu 5. Powstało około 1400 egzemplarzy, większość w wersji LHD[31].


Dane techniczne

Wersja Silnik: Układ zasilania: Moc maksymalna: Maks. moment obrotowy 0-100 km/h: V-max: Śr. zuż. paliwa na 100 km:
Silniki benzynowe:
1.0 TC[32] R4 1,0 l (956 cm³), OHV gaźnik 42 KM (31 kW) przy 5750 obr./min 65 N•m przy 3000 obr./min 19,3 s 137 km/h 6 l
1.1 GTL[32] R4 1,1 l (1108 cm³), OHV gaźnik 47 KM (34,5 kW) przy 5250 obr./min 80 N•m przy 2500 obr./min 16 s 143 km/h 5,2 l
1.4 GTL[32] R4 1,4 l (1397 cm³), OHV gaźnik 60 KM (44 kW) przy 5250 obr./min 104 N•m przy 2500 obr./min 14 s 158 km/h 5,8 l
1.4 Autatic[32] R4 1,4 l (1397 cm³), OHV gaźnik 68 KM (50 kW) przy 5250 obr./min 106 N•m przy 3000 obr./min 16,5 s 154 km/h 6,8 l
1.4 TS[32] R4 1,4 l (1397 cm³), OHV gaźnik 72 KM (53 kW) przy 5500 obr./min 106 N•m przy 3500 obr./min 11,5 s 167 km/h 5,8 l
1.4 GT Turbo[32] R4 1,4 l (1397 cm³), OHV, turbo gaźnik 115 KM (84,5 kW) przy 5750 obr./min 165 N•m przy 3000 obr./min 8 s 201 km/h 7,3 l
1.4 GT Turbo[33] R4 1,4 l (1397 cm³), OHV, turbo gaźnik 120 KM (88 kW) przy 5750 obr./min 165 N•m przy 3750 obr./min ~7,3 s 193 km/h b.d
1.7 GTE[34] R4 1,7 l (1721 cm³), SOHC wtrysk MPI 94 KM (69 kW) przy 5250 obr./min 140 N•m przy 3000 obr./min 9,3 s 185 km/h 7,9 l
Silniki wysokoprężne:
1.6 GTD[32] R4 1,6 l (1596 cm³) wtrysk pośredni 55 KM (40,5 kW) przy 4800 obr./min 102 N•m przy 2250 obr./min 16,5 s 150 km/h 5,1 l

Przypisy

  1. ↑ Ashlee Pleffer: Renault 5: it’s french for good. Cars Guide (Australia), 10 marca 2008. [dostęp 2011-06-15]. (ang.).
  2. ↑ David Sparrow: Renault 5: Le Car. Osprey Publishing, 1992. ISBN 978-1-85532-230-1. (ang.).
  3. ↑ Previous winners - Car of the Year 1973. caroftheyear.org. [dostęp 2013-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-27)]. (ang.).
  4. ↑ Morors: Renault's New Baby. Evening News, 10 grudnia 1971. [dostęp 2011-06-15]. (ang.).
  5. ↑ Karl Ludvisgen. The Renault That Rumbled. „Hemmings Sports & Exotic Car”, March 2010. [dostęp 2011-06-15]. (ang.).
  6. 1 2 Salon 1981: Toutes les Voitures du Monde. „l'Auto Journa”, wrzesień 1981. Paris: Homme N°1. (fr.).
  7. ↑ Motor Show Review 1973 Cars (Renault 5). „Daily Mail (London)”, October 1972. (ang.).
  8. ↑ Jan P. Horbue. The new logic in small-car engineering. „Popular Science”. 206 (2), s. 56–59, February 1975. [dostęp 2011-06-15]. (ang.).
  9. ↑ Giancarlo Genta, Lorenzo Morello: The Automotive Chassis: System design. Springer, 2009, s. 142. ISBN 978-1-4020-8673-1. (ang.).
  10. ↑ Renault 5. [w:] Classic and Performance Car [on-line]. [dostęp 2012-08-22]. (ang.).
  11. ↑ Nowe wizje i modele 1945-1973 - Historia koncernu Renault. renault.pl. [dostęp 2013-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (pol.).
  12. ↑ Motor, 5 maja 1979
  13. ↑ The Glasgow Herald, 31 maja 1982
  14. ↑ Octane - Model specs: 1976-1984 RENAULT 5 Gordini/Turbo. Classic Car and Performance Car. [dostęp 2011-06-15]. (ang.).
  15. ↑ Motor, Road Test Annual, 1982
  16. ↑ Gary Witzenburg. Imports '82. „Popular Mechanics”. 155 (2), February 1982. [dostęp 2011-06-15]. (ang.).
  17. ↑ Advertising techniques. ADA Publishing, 1979, s. 26–28. (ang.).
  18. ↑ Jim Dunne, Ray Hill. Super-economy Cars. „Popular Science”. 209 (5), s. 38–46, November 1976. [dostęp 2011-06-15]. (ang.).
  19. 1 2 1972 Renault 5 specifications. automobile-catalog.com. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
  20. ↑ 1977 Renault 5 specifications. automobile-catalog.com. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
  21. ↑ 1984 Renault 5 specifications & performance data. automobile-catalog.com. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
  22. 1 2 1976 Renault 5 specifications. automobile-catalog.com. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
  23. ↑ 1978 Renault 5 Autatic 1300 specifications & performance data. automobile-catalog.com. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
  24. ↑ 1982 Renault 5 Tx Campus specifications & performance data. automobile-catalog.com. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
  25. ↑ 1981 Renault 5 Alpine Turbo specifications & performance data. automobile-catalog.com. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
  26. ↑ Euro hatchback. „Popular Science”. 206 (1), January 1985. [dostęp 2011-06-15]. (ang.).
  27. ↑ Car Mechanics Magazine - styczeń 2011, s.42-43
  28. ↑ Renault 5 GT Turbo. [w:] Evo [on-line]. November 2008. [dostęp 2012-02-01]. (ang.).
  29. ↑ Richard Porter. Renault 5 GT Turbo. „Evo”, listopad 2008. [dostęp 2011-06-15]. (ang.).
  30. ↑ Technical Specifications (Renault literature). renault5gtturbo.com. [dostęp 2011-06-15]. (ang.).
  31. ↑ EBS Renault 5 Convertible. r5gordini.co.uk. [dostęp 2013-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-28)]. (ang.).
  32. 1 2 3 4 5 6 7 1985 Renault 5 specifications. automobile-catalog.com. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
  33. ↑ 1987 Renault 5 GT Turbo Technical specifications. carfolio.com. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
  34. ↑ 1987 Renault 5 GTE cat specifications & performance data. automobile-catalog.com. [dostęp 2013-09-20]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.