Redzyńskie
wieś
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

miński

Gmina

Latowicz

Liczba ludności (2022)

233[1]

Strefa numeracyjna

25

Kod pocztowy

05-334[2]

Tablice rejestracyjne

WM

SIMC

0677719[3]

Położenie na mapie gminy Latowicz
Mapa konturowa gminy Latowicz, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Redzyńskie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po prawej znajduje się punkt z opisem „Redzyńskie”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Redzyńskie”
Położenie na mapie powiatu mińskiego
Mapa konturowa powiatu mińskiego, blisko dolnej krawiędzi po prawej znajduje się punkt z opisem „Redzyńskie”
Ziemia51°59′08″N 21°48′33″E/51,985556 21,809167[4]

Redzyńskiewieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie mińskim, w gminie Latowicz[3][5]. Przez miejscowość przepływa rzeczka Lelilka, nazywana tu Ścieklą.

Wieś królewska Radzyńskie położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie garwolińskim ziemi czerskiej województwa mazowieckiego[6].

W latach 1526-1795 wieś należała do starostwa latowickiego. W latach 1795-1809 – pod zaborem austriackim. Od 1809 r. w Księstwie Warszawskim, guberni warszawskiej, powiecie siennickim, a od 1866 r. w powiecie mińskim (od 1868 nazwa powiatu nowomiński). W latach 1870-1954 należała do gminy Iwowe, w latach 1955-1972 – do Gromadzkiej Rady Narodowej w Iwowym, od 1973 r. należy do gminy Latowicz. W latach 1919-1939 była w granicach województwa warszawskiego, 1939-1945 w Generalnym Gubernatorstwie, 1946-1975 w województwie warszawskim, od 1975 do 1998 r. – w granicach województwa siedleckiego. Od 1999 r. znajduje się w województwie mazowieckim.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Świętej Trójcy w Latowiczu[7].

Historia

We wsi znajduje się cmentarzysko ciałopalne z okresu wpływów rzymskich (kultura pucharów lejkowatych).

Pierwsze wzmianki o wsi pojawiły się w 1517 r. W 1560 r. we wsi było 24 gospodarstwa i karczma. W 1613 r. liczba gospodarstw wzrosła do 29.

Wieś została zniszczona podczas wojen szwedzkich i w 1660 r. liczyła 8 domów i karczmę. Z 12¼ włók gruntów rolnych zasianych było 3½.

W 1789 r. we wsi było 26 domów, w 1827 r. – 46 domów i 255 mieszkańców, a w 1880 r. – 31 domów i 229 mieszkańców.

W 1924 r. powstała szkoła podstawowa. W 1929 r. założono Ochotniczą Straż Pożarną. W 1961 r. powstało Koło Gospodyń Wiejskich.

W 1970 r. wieś liczyła 323 mieszkańców, a w 2000 r. 290 mieszkańców. Przyrost naturalny w latach 1970-2000 wyniósł -10,2%. W 1988 r. we wsi było 68 domów, w 2009 r. - 69 domów.

Etymologia

Ludowa tradycja podaje, że miejscowość nazywano pierwotnie Łęciny (lub Łęty). Obecnie jest to obszar położony poza wsią, w pobliżu rzeczki „Ściekli”. W 1540 r. zapisano nazwę „Rądzynskye”. Nazwa późniejsza: Radzynskie i Rądzyńskie wskazuje, że została utworzona od słów: radzić – udzielać rad, rędzić – wyczesywać len, reda – oznaczającego podmokłą łąkę lub „Redlić” – oborywać kartofle.

Inne wyjaśnienie wskazuje na założyciela wioski o nazwisku Radzymił, Radzywił lub rodzinę Redzyńskich, może Radzyńskich. W kronikach parafii Latowicz przetrwała z 1757 r. wzmianka o Felicjanie Radzińskim, być może jednym z potomków rodziny, do której należała miejscowość.

Zabytki

  • Kapliczka murowana, pomalowana na niebiesko, pochodząca z drugiej połowy XX w., odnowiona w 1991 r. przez Bolesława Maślankiewicza.

Przypisy

  1. Raport o stanie gminy za rok 2022. Liczba mieszkańców w dniu 31.12.2022 s. 7-8
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1091 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. 1 2 GUS. Wyszukiwarka TERYT
  4. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 115096
  5. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Mazowsze w drugiej połowie XVI wieku ; Cz.1, Mapa, plany, Warszawa 1973, k. 4.
  7. Opis parafii na stronie diecezji

Bibliografia

  • Redzyńskie, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IX: Pożajście – Ruksze, Warszawa 1888, s. 588.
  • Dudrewicz L., 1880. Wycieczka archeologiczna nad rzekę Świder w roku 1878, Zbiór wiadomości do Antropologii Krajowej T.4: 18-19
  • Gajowniczek. Z. 1999. Dzieje Latowicza, FPL, Latowicz
  • Gieysztorowa I., 1967. Lustracja województwa Mazowieckiego 1565 roku, cześć l. Warszawa.
  • Grzikiewicz M., 1954. Wybrane zagadnienia z badań nad kulturą grobów kloszowych, Wiadomości Archeologiczne T.20: 134-173.
  • Liana T., 1961. Znaleziska z okresu późnolateńskiego i rzymskiego z terenów między Wisłą a dolnym Bugiem, Materiały Starożytne, T.7:215-222.
  • Modrzewska H., 1953. Materiały do bibliografii archeologicznej Mazowsza, Materiały Wczesnośredniowieczne T.3: 101-134
  • Niedźwiedź J. Ostas C., Opracowanie studialne wartości kulturowych Gminy Latowicz
  • Sienkiewicz M., i in. 1999. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Latowicz.
  • Przybowski J., 1874. Wycieczki archeologiczne nad Świder, Wiadomości Archeologiczne T.2: 25-53
  • Wawrzyńczyk A., 1989. Lustracje województwa Mazowieckiego XVII wieku, T.2 (1660-1661), Warszawa.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.