Rębowa
Ilustracja
Rębowa w Karznicy
Kontynent

Europa

Państwo

 Polska

Lokalizacja

Wysoczyzna Polanowska,
Wysoczyzna Damnicka

Strumień
Długość 12,5 lub 13,59 km
Powierzchnia zlewni

ok. 51,69 km²

Źródło
Miejsce Jezioro Dobrskie
Ujście
Recypient Łupawa
Miejsce

na pn. od wsi Rębowo

Wysokość

ok. 50 m n.p.m.

Współrzędne

54°28′40″N 17°21′36″E/54,477778 17,360000

Położenie na mapie powiatu słupskiego
Mapa konturowa powiatu słupskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”

Rębowa[1] – strumień[1] w powiecie słupskim w województwie pomorskim, przepływający przez tereny gmin Dębnica Kaszubska, Potęgowo i Damnica[2][uwaga 1]. Bierze początek w Jeziorze Dobrskim[3] we wsi Dobra. Stanowi lewobrzeżny dopływ Łupawy, do której uchodzi na północ od wsi Rębowo na wysokości ok. 50 m n.p.m.[2][uwaga 2] Według regionalizacji fizycznogeograficznej Jerzego Kondrackiego przepływa przez obszary mezoregionów Wysoczyzna Polanowska i Wysoczyzna Damnicka[4][uwaga 3].

Strumień ma 12,5 km[5] lub 13,59 km[3] długości. Jest to ciek drugiego rzędu. Identyfikator hydrograficzny według KZGW – 47438[6][uwaga 4]. W górnym biegu Rębowa płynie uregulowanym korytem wśród pól. W dolnym biegu, przed ujściem, płynie w lesie i tam cechuje się przyspieszonym nurtem i kamienistym dnem[5].

Zlewnia

Zlewnia ma charakter rolniczo-leśny[5]. Zajmuje powierzchnię ok. 51,69 km². Jej krajowy kod jednolitej części wód powierzchniowych to RW200017474389[6][uwaga 5]. Południowy dział wodny jest działem I rzędu, oddzielającym dorzecza Słupi i Łupawy[7].

W zlewni strumienia położone są: Jezioro Dobrskie o powierzchni 28,5 ha[8] i Jezioro Czarne o powierzchni 11,42 ha[3]. Wokół jezior w 2006 powstała ścieżka historyczno-przyrodnicza „Słonecznikowym Traktem II” o długości ok. 6 km. Na szlak składa się osiem punktów z tablicami informacyjnymi, podejmującymi tematykę przyrody, obowiązków leśników i historii Dobrej[9].

Ichtiofauna

W 2005 w wodach cieku stwierdzono obecność czterech gatunków ryb: ciernika (Gasterosteus aculeatus), który był gatunkiem dominującym w górnym biegu, pstrąga potokowego (Salmo trutta), dominującego w dolnym biegu, cierniczka (Pungitius pungitius) oraz głowacza pręgopłetwego (Cottus poecilopus), i jednego gatunku minoga – minoga strumieniowego (Lampetra planeri)[5].

Badania przeprowadzone w 2007 wykazały nieprzydatność tych wód do bytowania ryb łososiowatych. Wskaźnikami decydującymi o nieprzydatności były wartości biochemicznego zapotrzebowania tlenu mierzone w ciągu pięciu dób (BZT5), azotu amonowego, dwutlenek azotu i fosforu ogólnego[10][11][uwaga 6].

Gospodarka

Właściwy w sprawach gospodarowania wodami jest Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gdańsku[6][uwaga 7]. Ciek wymieniony jest w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie śródlądowych wód powierzchniowych lub części stanowiących własność publiczną jako istotny dla regulacji stosunków wodnych na potrzeby rolnictwa[12].

Według danych WIOŚ w Gdańsku woda w strumieniu w 2004 charakteryzowała się IV klasą jakości, zarówno sanitarną, jak i ogólną. Pomiaru dokonano w Rębowie, w odległości 3,3 km od ujścia[13].

Rębowa jest odbiornikiem oczyszczonych ścieków z oczyszczalni komunalnej w Karznicy, wykorzystującej mechaniczno-biologiczny sposób usuwania nieczystości. Woda spływająca do cieku charakteryzuje się chemicznym zapotrzebowaniem na tlen (ChZT) rzędu 96% oraz BZT5 – 98%. Zawiesina redukowana jest w 96%[14].

Nazwa

Występują także warianty nazewnicze: Dopływ spod Dobrej[5], Rębówka[12][3] oraz Karznicka Struga[2][uwaga 8]. Nazwa Karznicka Struga została powojennie wprowadzona jako oficjalna nazwa polska Zarządzeniem Nr 364 Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1955 r. w sprawie przywrócenia i ustalenia urzędowych nazw obiektów fizjograficznych w powiatach: choszczeńskim, międzyrzeckim. łobeskim, słupskim, zielonogórskim, waleckim, stargardzkim, nowogardzkim i wschowskim, zastępując niemieckie Rambow Bach i Carstnitzer Bach[15].

Uwagi

  1. ↑ na podstawie danych Państwowego Rejestru Granic, w: Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej, op. cit.
  2. ↑ na podstawie warstwy mapy rastrowej, w: Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej, op. cit.
  3. ↑ na podstawie warstwy dot. regionów fizyczno-geograficznych Polski, w: Centralna Baza Danych Geologicznych, op. cit.
  4. ↑ na podstawie modułu Zestawienie obiektów piętrzących przy pomocy funkcji identyfikacja, w: Geoportal Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, op. cit.
  5. ↑ na podstawie modułu Jednolite części wód powierzchniowych (2013) przy pomocy funkcji identyfikacja, w: Geoportal Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, op. cit.
  6. ↑ Pod pojęciem wód łososiowatych zgodnie z rozporządzeniem rozumie się ryby z rodzaju Salmo, z rodziny siejowatych lub gatunku lipień pospolity (Thymallus thymallus)
  7. ↑ na podstawie modułu Właściwe władze (2013), w: Geoportal Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, op. cit.
  8. ↑ na podstawie warstwy mapy topograficznej, w: Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej, op. cit.

Przypisy

  1. 1 2 Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 233, ISBN 83-239-9607-5.
  2. 1 2 3 Geoportal Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej.. Główny Urząd Geodezji i Kartografii. [dostęp 2017-01-12].
  3. 1 2 3 4 Plan urządzenia lasu na okres od 1.01.2008 do 31.12.2017 r.. Biuletyn Informacji Publicznej Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe. [dostęp 2017-01-10]. (pol.).
  4. ↑ Centralna Baza Danych Geologicznych. Państwowy Instytut Geologiczny. [dostęp 2017-01-12]. (pol.).
  5. 1 2 3 4 5 Grzegorz Radtke, Piotr Dębowski, Adam Grochowski. Ichtiofauna dorzecza Łupawy. „Roczniki Naukowe PZW”, s. 71-84, 2006. Polski Związek Wędkarski. ISSN 0860-648X. (pol.).
  6. 1 2 3 Geoportal Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej. geoportal.kzgw.gov.pl. [dostęp 2017-01-12]. (pol.).
  7. ↑ Mapa Podziału Hydrograficznego Polski w skali 1:10 000. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej, 2012.
  8. ↑ Zasoby przyrodnicze dorzecza Słupi i Łupawy. Słupsk: Związek Miast i Gmin Dorzecza Rzeki Słupi i Łupawy, 2002, seria: Materiały do Monografii - Związek Miast i Gmin Dorzecza Rzeki Słupi i Łupawy. ISBN 83-87-30233-3.
  9. ↑ Arlena Kozakowska-Miloch: Obiekty edukacyjne. Nadleśnictwo Łupawa, 2015. [dostęp 2017-01-12]. (pol.).
  10. ↑ Wody powierzchniowe do bytowania ryb łososiowatych i karpiowatych w warunkach naturalnych oraz umożliwiające migrację ryb. Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gdańsku. s. 3. [dostęp 2017-01-13]. (pol.).
  11. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 4 października 2002 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać wody śródlądowe będące środowiskiem życia ryb w warunkach naturalnych (Dz.U. z 2002 r. nr 176, poz. 1455)
  12. 1 2 Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 2002 r. w sprawie śródlądowych wód powierzchniowych lub części stanowiących własność publiczną (Dz.U. z 2003 r. nr 16, poz. 149)
  13. ↑ Stan czystości rzek kontrolowanych w 2004 r. gdansk.stat.gov.pl. [dostęp 2017-01-13]. (pol.).
  14. ↑ Program Ochrony Środowiska dla Powiatu Słupskiego na lata 2014 - 2017 z perspektywą do 2021 roku. Biuletyn Informacji Publicznej Powiatu Słupskiego, 2014. s. 30. [dostęp 2017-01-13]. (pol.).
  15. ↑ Zarządzenie nr 364 Prezesa Rady Ministrów z dnia 29 listopada 1955 r. w sprawie przywrócenia i ustalenia urzędowych nazw obiektów fizjograficznych w powiatach: choszczeńskim, międzyrzeckim. łobeskim, słupskim, zielonogórskim, waleckim, stargardzkim, nowogardzkim i wschowskim (M.P. z 1955 r. nr 118, poz. 1571)
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.