 Wysoczyzna Damnicka na tle powiatów na których się znajduje. | |
 | |
| Megaregion | |
|---|---|
| Prowincja | |
| Podprowincja | |
| Makroregion | |
| Mezoregion |
Wysoczyzna Damnicka |
| Zajmowane jednostki administracyjne |
|
Wysoczyzna Damnicka (313.44) – mezoregion fizycznogeograficzny w obrębie Pobrzeża Koszalińskiego. Od zachodu oddzielony doliną rzeki Słupia od Równiny Sławieńskiej, od wschodu – doliną Łeby (Pradolina Łeby Redy) od Wysoczyzny Żarnowieckiej, od północy ograniczony Wybrzeżem Słowińskim, na południu przechodzi w Wysoczyznę Polanowską.
Ukształtowanie terenu faliste, średnia wysokość 70 m n.p.m. Środkiem Damnickiej Wysoczyzny przepływa rzeka Łupawa.
Granice
Mezoregion Wysoczyzna Damnicka graniczy od zachodu z Równiną Sławieńską, od wschodu z Pradoliną Redy-Łeby) od północy Wybrzeżem Słowińskim, a od południa z Wysoczyznę Polanowską[1].
Granica mezoregionu są bardzo widoczne w terenie gdyż obszar ten leży wyżej niż otaczające go mezoregiony a na granicach znajdują się strome zbocza[1].
Mezoregion leży na terenie 3 powiatów: słupski, Słupsk i lęborski jednakże na terenie powiatu lęborskiego znajduje się niewielki fragment mezoregionu. Główna część mezoregionu leży w powiecie słupskim.
Sieć wodna
Największą rzeką przepływającą przez mezoregion jest Łupawa, która płynie z południa na północ przez środek mezoregionu i wpada do jeziora Gardno na Wybrzeżu Słowińskim[1].
Ludność, gospodarka, komunikacja
Ludność
Na terenie mezoregionu leży tylko jedno miasto – Słupsk (wschodnia część). Jednakże wschodnia część Słupska jest znacznie słabiej zabudowana niż jego zachodnie dzielnice.