Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet |
Mieżany |
Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu witebskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
Położenie na mapie Polski w 1939 | |
55°37′36″N 26°57′03″E/55,626667 26,950833 |
Puzyry (biał. Пузыры; ros. Пузыри) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie brasławskim, w sielsowiecie Mieżany.
Historia
W czasach zaborów w gminie Brasław, w powiecie nowoaleksandrowskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 należała do dóbr Nowy Dwór[1].
W latach 1921–1939 wieś leżała w Polsce, w województwie nowogródzkim[2][3] (od 1926 w województwie wileńskim[4]), w powiecie brasławskim, w gminie Brasław[3].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało wieś 95 osób, 94 było wyznania rzymskokatolickiego a 1 prawosławnego. Jednocześnie 77 mieszkańców zadeklarowało polską przynależność narodową, 17 białoruską a 1 inną. Było tu 17 budynków mieszkalnych[3]. W 1931 w 20 domach zamieszkiwało 91 osób[5].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Brasławiu. Podlegała pod Sąd Grodzki w Brasławiu i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Brasławiu[6].
Przypisy
- ↑ Puzyry, wieś, powiat nowoaleksandrowski, gmina Brasław, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 530 .
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- 1 2 3 Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej - Tom VII - Część II - Ziemia Wileńska – Powiaty: Brasław, Duniłowicze, Brasław i Wilejka, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923, s 4.
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 4 .
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1407 .
Linki zewnętrzne
- Puzyry, wieś, powiat nowoaleksandrowski, gmina Brasław, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 530 .