Pseudogaltonia
Ilustracja
Pseudogaltonia clavata
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

szparagowate

Rodzaj

Pseudogaltonia

Nazwa systematyczna
Pseudogaltonia (Kuntze) Engl.
H.G.A.Engler & K.A.E.Prantl, Nat. Pflanzenfam. 2 (5): 158 (1888)[3]
Typ nomenklatoryczny

P. pechuelii (Kuntze) Engl.[4] ≡ P. clavata (Baker ex Mast.) E.Phillips[3]

Synonimy
  • Lindneria T.Durand & Lubbers[3]

Pseudogaltonia (Kuntze) Engl. – rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Obejmuje dwa gatunki występujące w Południowej Afryce, Botswanie i Namibii[3].

Morfologia i biologia

Pokrój
Duże, wieloletnie rośliny zielne[5].
Pęd
Podziemna, duża cebula z chrząstkowatą i włóknistą okrywą[5].
Liście
Szerokolancetowate, płaskie, długie, zaostrzone, nagie[5].
Kwiaty
Zebrane w luźne, stożkowate grono, zwisłe. Podsadki równowąskie, stopniowo zaostrzone. Podkwiatki obecne. Listki okwiatu białe z zielonkawymi lub szarawymi, podłużnymi paskami, zrośnięte na ⅔ długości (ok. 3 cm) w rurkę, u nasady nieco zgrubiałe. Nitki pręcików wyrastające ponad okwiat, płaskie, osadzone u gardzieli rurki okwiatu. Szyjka słupka nitkowata i długa[5].
Owoce
Kwadratowe, ucięte i głęboko trójklapowane torebki, zawierające spłaszczone, dyskowate nasiona[5].
Genetyka
Liczba chromosomów 2n = 18[5].
Cechy fitochemiczne
Rośliny z gatunku P. clavata są silnie toksyczne dla owiec[6].

Systematyka

Pozycja systematyczna
Rodzaj z plemienia Ornithogaleae, podrodziny Scilloideae z rodziny szparagowatych Asparagaceae[7]. Stanowi klad siostrzany dla rodzaju Dipcadi[5]. W niektórych ujęciach włączany do rodzaju śniedek (Ornithogalum L.)[7].
Wykaz gatunków[3]
  • Pseudogaltonia clavata (Baker ex Mast.) E.Phillips
  • Pseudogaltonia liliiflora J.C.Manning & Goldblatt

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-05] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-05] (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 Plants of the World Online. The Royal Botanic Gardens, Kew, 2019. [dostęp 2021-03-15]. (ang.).
  4. ↑ Farr E. R., Zijlstra G. (ed.): Index Nominum Genericorum (Plantarum). Smithsonian Institution, 1996–. [dostęp 2021-03-15]. (ang.).
  5. 1 2 3 4 5 6 7 Mario Martínez-Azorín, Manuel B. Crespo, Ana Juan, Michael F. Fay. Molecular phylogenetics of subfamily Ornithogaloideae (Hyacinthaceae) based on nuclear and plastid DNA regions, including a new taxonomic arrangement. „Annals of Botany”. 107 (1), s. 1–37, 2011-01. DOI: 10.1093/aob/mcq207.
  6. ↑ Peter R. Cheeke: Toxicants of plant origin. Boca Raton, Fla.: CRC Press, 1989. ISBN 978-0-8493-6991-9.
  7. 1 2 USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. 2020. Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy). National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. [dostęp 2021-03-15]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.