Polski spaniel myśliwski

Polski Spaniel Myśliwski - NANCY Greendreams FCI - Mł.Ch.PL, Ch.PL
Inne nazwy	ang. Polish Hunting Spaniel, fr. Épagneul du Chasse Polonais, niem. Polnischer Jagdspaniel
Kraj patronacki	Polska
Kraj pochodzenia	Polska
Wymiary
Wysokość	psy: 43– 48 cm (+ - 2 cm) suki: 39 – 44 cm (+ - 2 cm)
Masa	12 – 26 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa VIII. Aportery, płochacze i psy dowodne. Sekcja: 2. Płochacze.

Polski spaniel myśliwski (ang. Polish Hunting Spaniel, fr. Épagneul du Chasse Polonais, niem. Polnischer Jagdspaniel) – nowa rasa polska o starym rodowodzie, dołączona we wrześniu 2016 roku do polskich psów ras myśliwskich^[1]. Od 1 stycznia 2017 roku polskie spaniele myśliwskie zostały dopuszczone do udziału w wystawach jako rasa nieuznana^[2]. Podlega próbom pracy^[3].

Rys historyczny

Korzenie rasy sięgają znanych hodowli polskich psów myśliwskich znajdujących się na terenach Kresów Wschodnich, gdzie najbardziej rozsławiła rasę polska arystokratka, księżna Izabella Radziwiłł^[4], słynąca z zamiłowania do spanieli. Na początku lat 30. XX wieku sprowadziła wybitnego psa reproduktora, rasy springer spaniel, Championa Anglii i zwycięzcę Field Trialsów w 1930 roku Rolicka of Harting. Psem tym były kryte suki w hodowli księżnej Izabelli oraz suki hodowców z sąsiednich majątków. Po wyjeździe Radziwiłłów z Polesia pozostałe psy były dalej hodowane, przy czym nie skupiano się na ich czystości krwi tylko użytkowności. W 1989 roku rozpoczęły się prace nad współczesną populacją rasy. Pierwszą suka hodowlaną była Pestka, która charakteryzowała się wybitnymi cechami użytkowymi i skłonnością do pracy w wodzie.

Od lat 80. twórcą współczesnej populacji rasy polskiego spaniela myśliwskiego był dr inż. Andrzej Krzywiński – naukowiec, przyrodnik, myśliwy i sędzia prób pracy psów myśliwskich, hodujący swoje psy z przydomkiem z "Szerokiego Boru"^[5]. Dzisiejsi hodowcy zwracają uwagę na wyjątkowy charakter psa, towarzyskość i możliwość jej wykorzystania w wielu psich profesjach m.in. w pracach poszukiwawczych zwierząt poszkodowanych w wypadkach, w noseworku, mantrailingu i pracach Straży Pożarnej. Pracują i polują w Polsce, Rosji, Holandii i na Ukrainie.

Wygląd

Polski spaniel myśliwski to pies o średniej wielkości i zwartej budowie, która świadczy o dużej ruchliwości oraz odporności na trudne warunki (w szuwarach, na błotach i w wodzie). Pies posiada średnio gruby kościec kończyn, zapewniający jednak odpowiednią wytrzymałość na trudy polowania, ma zwisające uszy pokryte frędzlami dłuższych włosów, a także pióro na ogonie, brzuchu i na tylnej stronie kończyn. Barwa szaty przesiana w łaty, najczęściej występuje w kolorze czekoladowym (z brązowym nosem)^[6], rzadziej czarna przesiana. Zdarzają się psy z płowymi podpaleniami. Charakterystyczna dla rasy jest biała końcówka ogona.

Zachowanie i charakter

Polski spaniel myśliwski charakteryzuje się równowagą i opanowaniem. Jest to pies odważny, bystry, aktywny w pracy. Pracuje zarówno w trudnym terenie jak i w wodzie. Jest inteligentny i łatwy w szkoleniu. Przy pracy bardzo sumienny, pełen pasji i zaangażowania. Polski spaniel myśliwski jest towarzyski, charakteryzuje się wyjątkowym kontaktem z człowiekiem, jest dobrym kompanem na spacerach i dobrym stróżem, pod warunkiem właściwego wychowania i zapewnienia mu zajęcia – zarówno ruchowego, jak i mentalnego.

Użytkowość

Polski spaniel myśliwski to rasa myśliwska typu płochacz, używana głównie przy polowaniach na ptactwo i drobną zwierzynę. Psy te chętnie aportują, świetnie pracują w wodzie, wiele z nich jest dobrymi psami rodzinnymi, pod warunkiem zapewnienia właściwej dla rasy aktywności.

Rasa nieuznana

Polski spaniel myśliwski jest rasą nieuznaną przez FCI. Może brać udział w wystawach jako rasa nieuznana. Pies musi być jednak zarejestrowany w Związku Kynologicznym w Polsce. U przyszłych właścicieli ceni się zaangażowanie w popularyzację rasy i przyczynienie się do jej rozwoju.

^[3]

Przypisy