Springer spaniel angielski
Ilustracja
Springer spaniel angielski
Inne nazwy

English Springer Spaniel

Kraj patronacki

Wielka Brytania

Wymiary
Wysokość

ok. 50 cm[1]

Masa

22 - 24 kg[1]

Klasyfikacja
FCI

Grupa VIII, Sekcja 2,
nr wzorca 125

Springer spaniel angielski – rasa psów należących do grupy psów aportujących, płochaczy i psów dowodnych, zaklasyfikowana do sekcji płochaczy. Typ wyżłowaty[1]. Podlega próbom pracy[2].

Rys historyczny

Dawną różnorodną grupę psów określanych mianem „spanieli lądowych” podzielono na dwie grupy ze względu na wielkość. Te większe nazwano springer spanielami (z ang. spring - płoszyć), służyły bowiem głównie do płoszenia zwierzyny dla sokolników. Z chwilą wprowadzenia broni palnej zaczęto od tych psów wymagać również aportowania. Springer spaniel angielski pochodzi z linii hodowlanej wcześniej zwanej spanielem z Norfolk[3]. Uchodzi za przodka wszystkich rodzajów spanieli z wyjątkiem clumber spaniela[1].

Użytkowość

Wszechstronny pies myśliwski[1].

Zachowanie i charakter

Springer spaniel angielski jest psem posłusznym[1], opanowanym, dobrym aporterem, także z wody. Wobec obcych zachowuje się z rezerwą. Towarzyski, toleruje dzieci.

Budowa

  • głowa: dość szeroka, stop wyraźnie zaznaczony, bruzda pomiędzy oczami,
  • oczy: ciemnoorzechowe, łagodne i uważne[1]; wadą jest widok trzeciej powieki,
  • uszy: osadzone blisko głowy, na linii oczu, zwisające,
  • tułów: silnie umięśniony, z dobrze rozwiniętą, głęboką klatką piersiową,
  • ogon: nisko sadzony, noszony poziomo, dobrze owłosiony; tradycyjnie go przycinano, obecnie już się tego nie robi.

Szata i umaszczenie

Szata jest gładka, dość gęsta, średniej długości, przylegająca, dzięki czemu chroni psa przed zmiennymi warunkami atmosferycznymi. Dopuszcza się każdy kolor szaty występujący u spanieli lądowych; najbardziej jednak pożądane jest umaszczenie biało-brunatne i biało-czarne, także z podpalanymi plamami[1].

Zdrowie i pielęgnacja

Springer spaniel angielski potrzebuje regularnego ruchu, spacerów i możliwości wybiegania się. Jego sierść wymaga regularnej pielęgnacji. Ciężkie, zwisające uszy podatne są na stany zapalne. Zdarzają się też u przedstawicieli tej rasy uczulenia, choroby oczu oraz dysplazja stawu biodrowego i łokciowego[3].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. s. 164.
  2. ↑ Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 324.
  3. 1 2 Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 107.

Bibliografia

  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 133. ISBN 83-7073-122-8.
  • Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
  • Rino Falappi: Czworonożni przyjaciele: rasy, pielęgnacja i hodowla psów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09354-7.
  • Wzorzec rasy. Ostatni dostęp: 2012-01. zkwp.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-29)].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.