Region Arktyki

Polityka Unii Europejskiej względem Arktyki – polityka względem strategicznego regionu Arktyki, którego - według Komisji Europejskiej - rozwój będzie miał istotne następstwa dla życia następnych pokoleń mieszkańców Europy. Zwiększone zaangażowanie Unii Europejskiej we współpracę z Arktyką otworzy nowe perspektywy dla kontaktów, jakie państwa UE utrzymują z państwami regionu arktycznego[1].

Unia Europejska

Ten artykuł jest częścią serii o:
Relacjach zewnętrznych
Unii Europejskiej

Polityka zewnętrzna Unii Europejskiej
Stosunki z państwami europejskimi
Stosunki z koloniami i obszarami zamorskimi państw członkowskich
  • duńskie
  • francuskie
    • Nowa Kaledonia • Polinezja Francuska • Majotta • Wallis i Futuna • Saint-Pierre i Miquelon
  • niderlandzkie
    • Aruba, Bonaire, Curaçao, Saba, Sint Eustatius, Sint Maarten
Główne kierunki polityki zagranicznej Unii
Współpraca z organizacjami międzynarodowymi
Tematy powiązane
Polityka bezpieczeństwa • CSDP • Misje ESDP • Eurosfera • CARDS • TACIS • MEDA • TAIEX

Rozwój tej polityki wiąże się ze zmianami klimatycznymi, jak i ekspansją rosyjską w tej części świata[2]. Spekuluje się, że region ten będzie polem zaciętej walki, związanej z ogromnymi pokładami surowców. Pięć państw konkurujących ze sobą w rejonie Arktyki: Rosja, Kanada, Norwegia, Dania i Stany Zjednoczone obiecały spór związany z ich roszczeniami terytorialnymi rozwiązywać przy wsparciu Organizacji Narodów Zjednoczonych. Państwa te miały czas do maja 2009, by zgłosić swoje postulaty w tej kwestii. Zaniepokojenie w tej kwestii wyraża również Parlament Europejski[3].

20 stycznia 2011 r. Parlament Europejski przyjął kolejną rezolucję ws. Regionu Dalekiej Północy, który to jest rozwinięciem i uszczegółowieniem poprzednich dokumentów[4][5].

Cele polityki

Komisja Europejska wymienia podstawowe zadania jakie Unia powinna sobie zadać [6]:

  1. ochrona i zachowanie Arktyki w zgodzie z jej mieszkańcami;
  2. działanie na rzecz zrównoważonego wykorzystania zasobów;
  3. przyczynienie się do lepszego, wielostronnego zarządzania Arktyką.

Propozycje działań

  • stworzenie nowej infrastruktury badawczej;
  • kontrolowanie i monitorowanie chemikaliów;
  • zwiększenie współpracy w zakresie zapobiegania katastrofom, przygotowania na wypadek katastrof i reagowania na nie;
  • zaangażowanie arktycznej ludności autochtonicznej w prowadzenie regularnego dialogu;
  • rozszerzenie istniejących ram prawnych dotyczących rybołówstwa, tak aby swoim zasięgiem objęły obszar Arktyki;
  • wprowadzenie ulepszeń w zakresie nadzoru morskiego;
  • działanie na rzecz pełnego wdrożenia istniejących przepisów oraz podnoszenia standardów dotyczących środowiska naturalnego i bezpieczeństwa, określonych przez Międzynarodową Organizację Morską;
  • rozwój wielostronnego zarządzania Arktyką w oparciu o Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza, w tym prowadzenie obszernego dialogu politycznego;
  • podniesienie rangi kwestii związanych z Arktyką w ramach międzynarodowego programu działań, zwiększenie zaangażowania Komisji w prace Rady Arktycznej poprzez objęcie funkcji stałego obserwatora.

Zobacz też

Przypisy

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.