Unia Europejska

Ten artykuł jest częścią serii o: Relacjach zewnętrznych Unii Europejskiej

Polityka zewnętrzna Unii Europejskiej Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa Rada Europejska Przewodniczący Rady Europejskiej Rada Unii Europejskiej ds. ogólnych i stosunków zewnętrznych Wysoki przedstawiciel Europejska Służba Działań Zewnętrznych Inne działania zewnętrzne Unii Europejskiej Komisarz ds. współpracy międzynarodowej, pomocy humanitarnej i reagowania kryzysowego Komisarz ds. rozszerzenia i polityki sąsiedztwa Reprezentacje Komisji Europejskiej w krajach trzecich Stosunki z państwami europejskimi Oficjalni kandydaci Czarnogóra • Islandia • Serbia • Turcja • Macedonia Północna Proces stabilizacji i stowarzyszenia Bośnia i Hercegowina • Albania Pozostali Kosowo EFTA / EOG Szwajcaria • Norwegia • Liechtenstein Europejska Polityka Sąsiedztwa Partnerstwo Wschodnie Mołdawia • Azerbejdżan • Armenia • Ukraina • Gruzja • Białoruś Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego Izrael • Maroko • Tunezja • Algieria Wymiar Północny Polityka arktyczna Unii Europejskiej Stosunki z koloniami i obszarami zamorskimi państw członkowskich duńskie Grenlandia • Wyspy Owcze francuskie Nowa Kaledonia • Polinezja Francuska • Majotta • Wallis i Futuna • Saint-Pierre i Miquelon niderlandzkie Aruba, Bonaire, Curaçao, Saba, Sint Eustatius, Sint Maarten Główne kierunki polityki zagranicznej Unii Państwa OACPS Republika Zielonego Przylądka • RPA Rosja Relacje transatlantyckie USA • Kanada Azja i Pacyfik Chiny • Indie • Australia • Nowa Zelandia • Japonia • Iran Relacje latynoamerykańskie Brazylia • Chile • Argentyna Stolica Apostolska Współpraca z organizacjami międzynarodowymi NATO a Unia Europejska Unia Zachodnioeuropejska a Unia Europejska ONZ a Unia Europejska Tematy powiązane Polityka bezpieczeństwa • CSDP • Misje ESDP • Eurosfera • CARDS • TACIS • MEDA • TAIEX

Współpraca Organizacji Narodów Zjednoczonych z Unią Europejską. Wszyscy z 27 członków Unii Europejskiej są również członkami ONZ. Francja jest stałym członkiem z prawem weta Rady Bezpieczeństwa. Państwa członkowskie Unii Europejskiej z Komisją Europejską na czele koordynują swoje działania i współpracują z ONZ starając się tym samym mówić jednym głosem na jej forum, zgodnie z zapisami Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa. W 1974 r. Wspólnocie Europejskiej przyznano status stałego obserwatora w ONZ. W dającej się przewidzieć przyszłości nie ma też mowy o wspólnej, jednej reprezentacji Unii Europejskiej (zamiast państw członkowskich) w tej organizacji^[1].

Dziedziny współpracy

• Współpraca w dziedzinie rozwoju^[2]
  • Handel i rozwój
  • Współpraca i integracja regionalna
  • Polityka makroekonomiczna powiązana ze strategiami na rzecz zmniejszenia ubóstwa; wzmocnienie sektora socjalnego, ochrony zdrowia i edukacji
  • Rozwój transportu umożliwiającego dostęp do podstawowych usług socjalnych i postęp gospodarczy
  • Zapewnienie żywności i zrównoważone strategie rozwoju obszarów rolniczych
  • Opracowywanie ram instytucjonalnych dla dobrego zarządzania i popieranie zasady rządów prawa
• Współpraca w dziedzinie utrzymywania pokoju^[3]
• Współpraca w dziedzinie środowiska^[4]
• Współpraca w dziedzinie pomocy humanitarnej^[5]
• Współpraca w dziedzinie praw człowieka^[6]
• Współpraca w dziedzinie handlu^[7]
• Współpraca w dziedzinie kultury i cywilizacji^[8]
• Współpraca w dziedzinie zdrowia^[9]

Reprezentacja Unii w ONZ

• 27 państw członkowskich UE
• Prezydencja
• Rada Unii Europejskiej
• Komisja Europejska

Przypisy

Linki zewnętrzne

• European Union @ United Nations. UniaEuropejska.org. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).
• Priorytety Unii Europejskiej na 60. sesję ZO ONZ. Oficjalny serwis Komisji Europejskiej. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).
• Czego jednak Belgom nie udało się dokonać. UniaEuropejska.org, 2010-12-22. [dostęp 2013-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-13)]. (pol.).
• Zmiana statusu Unii Europejskiej w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ. UniaEuropejska.org, 2011-05-07. [dostęp 2013-10-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-14)]. (pol.).