Pośredni Gerlach
Ilustracja
Widok na Gerlach i Pośredni Gerlach ze Staroleśnego Szczytu
Państwo

 Słowacja

Położenie

powiat Poprad

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

2642 m n.p.m.

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole nieco na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Pośredni Gerlach”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Pośredni Gerlach”
Ziemia49°09′47″N 20°08′02″E/49,163056 20,133889

Pośredni Gerlach, Pośredni Gierlach (słow. Gerlachovská veža) – wybitna turnia o wysokości 2642 m n.p.m. znajdująca się w masywie Gerlacha, w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się pomiędzy głównym wierzchołkiem Gerlacha (2655 m), oddzielona od niego Wyżnimi Gerlachowskimi Wrótkami, a Małym Gerlachem (2601 m) oddzielonym Pośrednimi i Niżnimi Gerlachowskimi Wrótkami. Pomiędzy tymi dwoma przełęczami znajduje się jeszcze Gerlachowska Czuba.

W masywie Gerlacha jest to szczyt podrzędny, co nie zmienia faktu, że jest to jeden z najwyższych punktów masywu, jak i ogólnie całych Tatr. Północno-wschodnia potężna ściana Pośredniego Gerlacha opada w kierunku Doliny Wielickiej. Południowo-wschodnia natomiast jest znacznie niższa i opada w kierunku górnej części Żlebu Karczmarza. W stronę Doliny Batyżowieckiej Pośredni Gerlach opada do Batyżowieckiego Żlebu.

Na Pośredni Gerlach nie prowadzą żadne szlaki turystyczne, jest on dostępny jedynie dla taterników.

Nazewnictwo

Nazwa Pośredniego Gerlacha pochodzi od jego „pośredniego” charakteru, gdyż znajduje się pomiędzy głównym wierzchołkiem Gerlacha a Małym Gerlachem. Tłumacząc słowacką nazwę Gerlachovská veža na język polski, otrzymamy „Gerlachowską Turnię”, więc nazewnictwo słowackie funkcjonuje nieco inaczej. Oboczną formą nazwy turni jest „Pośredni Gierlach”, utworzona na podstawie nazwy „Gierlach” (zob. wyjaśnienie w haśle Gerlach).

Historia

Pierwsze wejścia na Pośredni Gerlach miały miejsce przy okazji wejścia na główny wierzchołek. Nie ma dokładniejszych informacji co do Pośredniego Gerlacha z racji tego, że dawniej zdobywano jedynie najwyższe punkty masywów, nie interesowano się innymi obiektami.

Bibliografia

  • Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XII. Wschodnia Batyżowiecka Przełęcz – Litworowa Przełęcz. Warszawa: Sport i Turystyka, 1965, s. 110.
  • Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 140–141. ISBN 83-01-13184-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.