Plévin
gmina
Ilustracja
Kościół parafialny Notre-Dame
Państwo

 Francja

Region

 Bretania

Departament

Côtes-d’Armor

Okręg

Guingamp

Kod INSEE

22202

Powierzchnia

26,93 km²

Populacja (1990)
• liczba ludności


781

• gęstość

29 os./km²

Kod pocztowy

22340

Położenie na mapie Côtes-d’Armor
Mapa konturowa Côtes-d’Armor, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Plévin”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Plévin”
Położenie na mapie Bretanii
Mapa konturowa Bretanii, w centrum znajduje się punkt z opisem „Plévin”
Ziemia48°13′N 3°30′W/48,216667 -3,500000
Strona internetowa

Plévin (bret. Plevin) – miejscowość i gmina we Francji, w regionie Bretania, w departamencie Côtes-d’Armor.

Według danych na rok 2020 gminę zamieszkiwało 750 osób, a gęstość zaludnienia wynosiła 27 osób/km² (wśród 1269 gmin Bretanii Plévin plasuje się na 676. miejscu pod względem liczby ludności, natomiast pod względem powierzchni na miejscu 334.).

Geografia

Gmina położona jest w środkowej Bretanii, w regionie zwanym Kreiz Breizh. Jest częścią historycznego bretońskiego kraju Fisel[1].

Granicą gminy na północy jest potok Kerjean, na zachodzie potok Sterlenn, stanowi granicę z Motreff, jest także granicą departamentu pomiędzy Côtes-d'Armor i Finistère.

Terytorium gminy znajduje się na wysokości od 90 do 304 metrów nad poziomem morza. W południowej części znajduje się kilka szczytów należących do wschodniego krańca pasma Montagnes Noires : Minez Gliguéric, 304  m n.p.m. i Minez Zant Yann, 296  m n.p.m. Najwyższym punktem gminy jest Minez Gliguéric. Jest to zaokrąglone wzgórze zbudowane z piaskowca armoryckiego. Szczyt zajmują suche, mezofilne wrzosowiska z kolcolistem Ajonc de Le Gall i wrzosami[2].

W Plevinie krzyżują się drogi RD 83 (kierunek północ-południe, z Carhaix do Langonnet) z RD 85 (wschód–zachód, z Glomel i Paule do Spézet). Przez gminę przebiega również droga RD 3 prowadząca z Gourin i biegnąca na wschód w kierunku Glomel i Rostrenen.

Na północnym krańcu gminy znajduje się kanał Nantes do Brest, obecnie zamknięty dla żeglugi.

Klimat

W 2010 roku klimat został sklasyfikowany jako „klimat oceaniczny francuski”, zgodnie z Typologie climatique de 2010[3]. Od 2020 r. gmina zaliczana jest do typu „klimat oceaniczny” w klasyfikacji ustanowionej przez Météo-France. Ten typ klimatu charakteryzuje się łagodnymi temperaturami i stosunkowo obfitymi opadami deszczu (w związku z zakłóceniami pochodzącymi od Atlantyku), rozłożonymi na cały rok z niewielkim maksimum od października do lutego[4].

Typologia

Plevin jest gminą wiejską, zaliczany jest do gmin o niskiej lub bardzo niskiej gęstości zaludnienia w rozumieniu miejskiej sieci gęstości zaludnienia INSEE[5].

Toponimia

Nazwa Plevin pochodzi od bretońskiego „ploe”, które oznaczało „wspólnota”, a następnie „parafia” i św. Ybena[6]. Nazwę miejscowości potwierdzają formy Pleguin z około 1330 i 1368 roku, Plezvin w 1371 roku, Ploeizvin w 1394 roku, Ploeguin w 1535 r. i 1536 r., Ploevin w 1536 r. i 1599 roku[7].

Historia

Średniowiecze

Plevin był parafią w Armoryce. Rozległe terytorium obejmowało wówczas Motreff, Tréogan i Paule, według niektórych historyków również Glomel[7].

W pobliżu kaplicy Saint-Jean istniał klasztor, położony prawdopodobnie w pobliżu obecnej osady Kervern, zależnej od komandorii templariuszy z Quimper. Do tego klasztoru należał zapewne kamienny most, niewątpliwie pochodzenia rzymskiego, który zapewniał jego utrzymanie za opłatą, w pobliżu kaplicy Saint-Jean-Pontmen (po francusku „Saint-Jean-Pont-de-Pierre”). Inną nieistniejącą kaplicą jest kaplica Saint-Thuriau.

Hervé de Kerlouët brał udział w siódmej krucjacie w 1248 roku. W 1370 roku zamek Kerlouët należał do Yvesa Canaberta, pana Kerlouët[8].

Cassini Plévin
Oratorium ojca Julien Maunoir

Czasy nowożytne

Parafia ta znana jest z wydarzeń związanych z buntem Czerwonych Czapek w 1675 roku. Częściowo został spalony zamek Kerlouët.

W 1714 roku Mauricette-Vincente de Canabert sprzedał Château de Kerlouët Pierre de Brilhac, pierwszemu prezydentowi parlamentu Bretanii.

XIX wiek

W 1844 roku na mocy zarządzenia utworzono gminę Tréogan, 16 sierpnia 1844 kosztem miasta Plévin, którego do tej pory było częścią.

W 1862 r. w Plévin istniała szkoła dla chłopców, w której uczyło się 21 uczniów i szkoła dla dziewcząt, liczyła 10 uczennic[9].

XX wiek

W 1905 roku zamek Kerlouët został opuszczony, nadal należał do potomków admirała i hrabiny Roquefeuil.

W I wojnie światowej z Plévin brało udział wielu żołnierzy. Na pomniku wystawiony w centrum miejscowości wyryto 90 nazwisk żołnierzy, którzy zginęli za Francję ; wśród nich 6 (Louis Le Meler, Jean Le Cloarec i Joseph Huruguen w 1914; Jean Auffret i Joseph Chauvin w 1915; Jean Coléon w 1918) zginęło na froncie belgijskim; Jean Lozach, kwatermistrz, zginął podczas zatonięcia Admiral Charner w 1916 roku; Joseph Le Borgne zmarł w niewoli w Niemczech; wszyscy pozostali zginęli na ziemi francuskiej[10].

Na pomniku wojennym w Plévin widnieją również nazwiska 22 osób, które zginęły podczas II wojny światowej[10].

Dwóch żołnierzy z Plévin zginęło za Francję podczas wojny algierskiej.

Zabytki

Pomnik Plévin

Przypisy

  1. ↑ Pierre Le Roux, Atlas językowy Dolnej Bretanii, Rennes 1924, s. 152
  2. ↑ https://inpn.mnhn.fr/zone/znieff/530001023/tab/commentaires%5D
  3. ↑ Daniel Joly i inni, Les types de climats en France, une construction spatiale, „Cybergeo: European Journal of Geography”, 2010, DOI: 10.4000/cybergeo.23155, ISSN 1278-3366 [dostęp 2023-10-21] (fr.).
  4. ↑ Le climat en France métropolitaine | Météo-France [online], meteofrance.com [dostęp 2023-10-21].
  5. ↑ Définition - Commune rurale | Insee [online], www.insee.fr [dostęp 2023-10-21].
  6. ↑ De Jean-Christophe Cassard, La Bretagne des premiers siècles, 1994, s. 54.
  7. 1 2 Plévin : Histoire, Patrimoine, Noblesse (commune du canton de Maël-Carhaix) [online], www.infobretagne.com [dostęp 2023-10-21].
  8. ↑ François Moal,  , Spézet, Keltia Graphic,1986, s. 233.
  9. ↑ Joachim (1810-1883) Auteur du texte Gaultier Du Mottay, Ed Auteur du texte Vivier, Joseph (1822-18 ) Auteur du texte Rousselot, Géographie départementale des Côtes-du-Nord : rédigée sur les documents officiels les plus récents / par J. Gaultier Du Mottay,... Ed. Vivier,... J. Rousselot,..., 1862 [dostęp 2023-10-21] (fr.).
  10. 1 2 Relevé [online], www.memorialgenweb.org [dostęp 2023-10-21].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.