Amiral Charner
Ilustracja
Wygląd pierwotny, z masztami bojowymi
Historia
Stocznia

Arsenal de Rochefort, Rochefort

Położenie stępki

lipiec 1889

Wodowanie

18 marca 1893[1]

 Marine nationale
Wejście do służby

1894

Zatopiony

11 lutego 1916

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

4681 t

Długość

110,0 m[1]

Szerokość

14,0 m

Zanurzenie

6,0 m

Napęd
16 kotłów parowych,
2 maszyny parowe HTE
o mocy ind. 8000 KM
Prędkość

18-19 węzłów

Uzbrojenie
2 działa 194 mm L45 (2xI)
6 dział 138,6 mm L45 (6xI)
4 działa 65 mm
4 działa 47 mm
6 armat rewolwerowych 37 mm
4 wt 450 mm
Opancerzenie
burty 90 mm,
wieże 110 mm,
pokład 65-55 mm,
wieża dowodzenia 110 mm
Załoga

393

Amiral Charner – francuski mały krążownik pancerny z drugiej połowy XIX wieku. Główna jednostka typu Amiral Charner. Okręt nazwano na cześć admirała Léonarda Charnera. Zatopiony 11 lutego 1916 roku przez dowodzony przez Otto Hersinga niemiecki okręt podwodny U-21.

Krążownik wyposażony był w 16 kotłów parowych Belleville i dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania (z tłokami poziomymi). Okręt uzbrojony był w dwie armaty okrętowe kalibru 194 mm L/45 Mle 1887 w wieżach na dziobie i rufie, sześć armat kalibru 138,6 mm L/45 Mle 1887 lub 1891 w wieżach po 3 w każdej burcie, cztery armaty dziewięciofuntowe (65 mm), cztery armaty trzyfuntowe (47 mm), sześć armat rewolwerowych 1-funtowych (37 mm) i cztery wyrzutnie torped kal. 450 mm.

"Amiral Charner" brał udział w I wojnie światowej. Do listopada 1914 zajmował się eskortą transportów do Maroka, następnie działał na wschodnim Morzu Śródziemnym. Między 4 a 22 września 1915 roku wziął udział w ewakuacji 4092 Ormian broniących się przed ludobójstwem ze strony Turków, transportując 347 osób[2]. 8 lutego 1916 roku został storpedowany koło Bejrutu przez niemiecki okręt podwodny U-21. Trafiony okręt zatonął tak szybko, że z załogi ocalał tylko jeden człowiek[3].

Szczegółowy opis i dane w artykule krążowniki pancerne typu Amiral Charner

Przypisy

  1. 1 2 S. Bałakin, op.cit.
  2. ↑ Gerard Garier. Krążownik pancerny Jeanne d'Arc. „Okręty Wojenne”. Nr specjalny 58: Krążowniki jedynaki. Część I, s. 19-20, 2016. Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X.
  3. ↑ FRENCH CRUISER SUNK FEB. 8.; One Live Sailor and 14 Dead of Amiral Charner Picked Up.. „The New York Times”. 1916-02-15.

Bibliografia

  • (ang.) Robert Gardiner, Roger Chesneau, Eugene Kolesnik (red.): Conway's All The World's Fighting Ships 1860-1905. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1979, s. 304. ISBN 0-85177-133-5.
  • (ros.) Siergiej Bałakin (С. А. Балакин), WMS Francji 1914-1918 gg. (ВМС Франции 1914-1918 гг.), Morskaja Kollekcja nr 3/2000
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.