| Biskup tytularny Camuliany | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku |
bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Płocku |
| Biskup pomocniczy płocki | |
| Okres sprawowania |
1950–1970 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
19 czerwca 1932 |
| Nominacja biskupia |
12 czerwca 1950 |
| Sakra biskupia |
29 czerwca 1950 |
| Data konsekracji |
29 czerwca 1950 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Piotr Dudziec (ur. 20 października 1906 w Rębiszach-Kolonii, zm. 13 czerwca 1970 w Nasielsku) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy płocki w latach 1950–1970.
Życiorys
19 czerwca 1932 przyjął święcenia kapłańskie w katedrze płockiej. Był wikariuszem w Zegrzu i Płocku. Podczas okupacji pełnił funkcję proboszcza w Krasnem i Węgrowie, był więziony w niemieckim obozie koncentracyjnym Soldau (KL) w Działdowie. Po uwolnieniu był duszpasterzem w diecezji kieleckiej. Zajmował stanowisko kanclerza kurii diecezjalnej w Kielcach. Po powrocie do Płocka w 1947 został kanonikiem kapituły katedralnej, pracownikiem kurii diecezjalnej i profesorem tamtejszego Wyższego Seminarium Duchownego.
12 czerwca 1950 został mianowany biskupem pomocniczym diecezji płockiej i biskupem tytularnym Camuliany. Sakrę biskupią przyjął 29 czerwca 1950. W diecezji płockiej był wikariuszem generalnym, a w latach 1961–1962 wikariuszem kapitulnym.
W 1964 uczestniczył w III sesji soboru watykańskiego II[1].
Zmarł nagle w wyniku rozległego ataku serca 13 czerwca 1970 w Nasielsku, po mszy świętej, w trakcie której udzielił sakramentu bierzmowania[2]. Pochowany został w katedrze w Płocku.
Przypisy
Bibliografia
- Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999, Henryk Gulbinowicz, Warszawa: „Pax”, 2000, ISBN 83-211-1311-7, OCLC 189782455.
- „Miesięcznik Pasterski Płocki”, nr 8 z 1970 r.
Linki zewnętrzne
- Piotr Dudziec [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-06-09] (ang.).