Pietro Grasso
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1945
Licata

Przewodniczący Senatu
Okres

od 16 marca 2013
do 22 marca 2018

Poprzednik

Renato Schifani

Następca

Maria Elisabetta Alberti Casellati

podpis

Pietro Grasso (ur. 1 stycznia 1945 w Licacie[1]) – włoski prawnik, sędzia śledczy i prokurator, krajowy prokurator antymafijny, w latach 2013–2018 przewodniczący Senatu.

Życiorys

Ukończył studia prawnicze, w 1969 rozpoczął pracę jako sędzia śledczy w Barrafrance. Został wkrótce zastępcą prokuratora w Palermo, pracował przy śledztwach związanych z nadużyciami władzy i przestępczością zorganizowaną. Prowadził postępowanie przygotowawcze w sprawie zabójstwa prezydenta Sycylii Piersantiego Mattarelli w 1980. W 1984 został sędzią zapasowym (na wypadek niemożności orzekania przez przewodniczącego składu w toku procesu) w tzw. Maksiprocesie, największym postępowaniu sądowym przeciwko mafii sycylijskiej z udziałem 475 oskarżonych[1].

W 1991 został doradcą w Ministerstwie Sprawiedliwości, w 1999 stanął na czele prokuratury w Palermo. W ciągu kilku lat działalności tymczasowo aresztowanych zostało blisko 1800 osób podejrzanych o przestępstwa związane z działalnością w mafii, w tym też okresie w sądach zapadło 380 wyroków dożywotniego pozbawienia wolności. 11 października 2005 Pietro Grasso stanął na czele urzędu krajowego prokuratora antymafijnego, zastępując Piera Luigiego Vignę[1].

W 2013 został kandydatem Partii Demokratycznej do Senatu w wyborach parlamentarnych[2], uzyskując mandat senatora XVII kadencji.

16 marca 2013 w czwartym głosowaniu został wybrany na przewodniczącego Senatu, pokonując m.in. swojego poprzednika Renato Schifaniego[3]. 14 stycznia 2015 po rezygnacji Giorgia Napolitano z urzędu prezydenta Włoch przejął obowiązki głowy państwa[4]. Wykonywał je do 3 lutego, kiedy to urząd prezydenta objął Sergio Mattarella.

W październiku 2017 wystąpił z Partii Demokratycznej i jej frakcji senackiej[5]. W grudniu stanął na czele lewicowej koalicji Wolni i Równi[6]. Ugrupowanie w wyborach z marca 2018 wprowadziło niespełna 20 przedstawicieli do obu izb parlamentu. Pietro Grasso utrzymał mandat senatora na XVIII kadencję[7]. W tym samym miesiącu zakończył pełnienie funkcji przewodniczącego izby wyższej włoskiego parlamentu.

Przypisy

  1. 1 2 3 Grasso Pietro. lecercledeseconomistes.asso.fr. [dostęp 2013-01-22]. (ang.).
  2. ↑ Elezioni politiche 2013: Candidati Senato della Repubblica. partitodemocratico.it. [dostęp 2013-01-22]. (wł.).
  3. ↑ Senato, Grasso è il nuovo presidente. corriere.it, 16 marca 2013. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
  4. ↑ Najstarszy prezydent w Europie zrezygnował. Giorgio Napolitano nie jest już prezydentem Włoch. tvp.info, 14 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-14].
  5. ↑ Presidente del Senato Pietro Grasso ha lasciato il gruppo parlamentare del PD. ilpost.it, 26 października 2017. [dostęp 2017-12-15]. (wł.).
  6. ↑ Sinistra, Grasso lancia 'Liberi e uguali': „Pd mi ha offerto incarichi ma i calcoli non fanno per me”. repubblica.it, 3 grudnia 2017. [dostęp 2018-03-05]. (wł.).
  7. ↑ Politiche, ecco i probabili eletti alla Camera e al Senato nel plurinominale. gds.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.