Kariera polityczna

W 1991 roku był jednym z założycieli partii Pascala Lissouby – Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej^[1]. W wyborach parlamentarnych w 1992 roku został wybrany deputowanym do Zgromadzenia Narodowego z okręgu Loudimia^[1][2]. Po zaprzysiężeniu został wybrany na członka prezydium Zgromadzenia Narodowego, na stanowisku II sekretarza^[3].

W przyspieszonych wyborach parlamentarnych w 1993 roku uzyskał reelekcję^[2]. Po wyborach został szefem klubu UPADS w Zgromadzeniu Narodowym^[4]. 5 czerwca 1997 roku, podczas wojny domowej, został ministrem obrony w rządzie Bernarda Kolélasa^[1]. Był ministrem do końca ostatniego rządu podczas prezydencji Pascala Lissouby^[1]. 2 listopada 1997 roku Denis Sassou-Nguesso powołał nowy rząd, następcą Tsaty Mabiali został Pierre Oba^[5].

W wyborach parlamentarnych, które odbyły się 26 maja i 23 czerwca 2002 roku był jednym spośród 3 deputowanych wybranych z list UPADS do Zgromadzenia Narodowego^[2][6]. 22 kwietnia 2006 roku wszedł w skład krajowej komisji przygotowującej Kongres Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej^[7]. 28 grudnia 2006 roku, podczas I nadzwyczajnego kongresu Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej Tsaty Mabiala został wybrany na sekretarza generalnego partii, zastąpił na tym stanowisku Christophe Moukouéké^[8]. W wyborach parlamentarnych w 2007 roku uzyskał reelekcję, kandydując ponownie w okręgu Loudima^[2][9]. Po wyborach w 2007 roku ponownie został przewodniczącym grupy parlamentarnej UPADS^[9].

Pod koniec stycznia 2016 roku ogłosił iż w zbliżających się wyborach będzie się ubiegał o fotel prezydenta z ramienia Panafrykańskiego Związku na rzecz Demokracji Społecznej^[10]. Jego kandydatura wpłynęła do Sądu Konstytucyjnego 22 lutego 2016 roku^[11]. 24 lutego Sąd oficjalnie zatwierdził go jako kandydata^[12]. Ostatecznie zajął 4 miejsce, z wynikiem 65 025 głosów (4,67%)^[13].

27 grudnia 2017 roku decyzją Rady Ministrów został powołany na konstytucyjne stanowisko lidera opozycji^[1].

Tsaty Mabiala nie zdecydował się na start w wyborach prezydenckich w 2021 roku, powołując się na błędy w organizacji wyborów^[14]. W wyborach do Zgromadzenia Narodowego w 2022 roku uzyskał reelekcję jako deputowany z okręgu Loudima w pierwszej turze^[15].