Papionini
Burnett, 1828[1]
Ilustracja
Przedstawiciel podrodziny – pawian płaszczowy (Papio hamadryas)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

naczelne

Podrząd

wyższe naczelne

Nadrodzina

koczkodanowce

Rodzina

koczkodanowate

Podrodzina

koczkodany

Plemię

Papionini

Typ nomenklatoryczny

Papio Erxleben, 1777

Rodzaje

15 rodzajów (w tym 8 wymarłych) – zobacz opis w tekście

Papionini – plemię ssaków naczelnych z podrodziny koczkodanów (Cercopithecinae) w rodzinie koczkodanowatych (Cercopithecidae).

Zasięg występowania

Plemię obejmuje gatunki występujące w Afryce i Azji[31][32].

Systematyka

Do plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[33][31][34]:

Opisano również rodzaje wymarłe:

  • Dinopithecus Broom, 1937[35] – jedynym przedstawicielem jest Dinopithecus ingens Broom, 1937
  • Gorgopithecus Broom & J.T. Robinson, 1949[36] – jedynym przedstawicielem jest Gorgopithecus major (Broom, 1940)
  • Paradolichopithecus Necrasov, Samson & Rădulescu, 1961[37]
  • Parapapio T.R. Jones, 1937[38]
  • Pliopapio Frost, 2001[39] – jedynym przedstawicielem jest Pliopapio alemui Frost, 2001
  • Procercocebus Gilbert, 2007[40] – jedynym przedstawicielem jest Procercocebus antiquus (Haughton, 1925)
  • Procynocephalus Schlosser, 1924[41]
  • Soromandrillus Gilbert, 2013[42] – jedynym przedstawicielem jest Soromandrillus quadratirostris (Iwamoto, 1982)

Uwagi

  1. ↑ Typ nomenklatoryczny: Simia Linnaeus, 1758 (= Macaca Lacépède, 1799).
  2. ↑ Typ nomenklatoryczny: Cynocephalus F. Cuvier & É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1795 (= Papio Erxleben, 1777).
  3. ↑ Typ nomenklatoryczny: Cynopithecus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1835 (= Macaca Lacépède, 1799).
  4. ↑ Typ nomenklatoryczny: Macaca Lacépède, 1799.
  5. ↑ Typ nomenklatoryczny: Cercocebus É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1812.
  6. ↑ Typ nomenklatoryczny: Theropithecus I. Geoffroy Saint-Hilaire, 1843.

Przypisy

  1. ↑ G.T. Burnett. Illustrations of the Manupeda, or Apes and their Allies being the arrangement of the Quadrumana or Anthropomorphous Beasts indicated in Outline. „Quarterly Journal of Science, Literature and the Arts”. 1828 (October to December), s. 307, 1828. (ang.).
  2. ↑ J. Fleming: The philosophy of zoology; or, A general view of the structure, functions, and classification of animals. Cz. 1. Edinburgh: A. Constable, 1822, s. xxxii, 172. (ang.).
  3. 1 2 J.E. Gray. An Outline of an Attempt at the Disposition of Mammalia into Tribes and Families, with a List of the Genera apparently appertaining to each Tribe. „Annals of Philosophy”. New Series. 10, s. 338, 1825. (ang.).
  4. ↑ G.T. Burnett. Illustrations of the Manupeda, or Apes and their Allies; being the arrangement of the Quadrumana or Anthropomorphous Beasts indicated in Outline. „Quarterly Journal of Science, Literature and the Arts”. 24, s. 307, 1828. (ang.).
  5. 1 2 Ch.L. Bonaparte: Saggio di una distribuzione metodica degli animali vertebrati. Roma: Antonio Boulzaler, 1831, s. 6, 13. (wł.).
  6. ↑ I. Geoffroy Saint-Hilaire. Description des Mammifères nouveaux ou imparfaitement connus de la collection du Museum d’Histoire naturelle, et remarques sur la classification et les caractères des Mammifères. „Archives du Muséum d’Histoire Naturelle, Paris”. 2 (4), s. 495, 1841. (fr.).
  7. ↑ R. Owen. Report on the British Fossil Mammalia. „Report of the British Association for the Advancement of Science”. 12, s. 55, 1843. (ang.).
  8. ↑ Ch.L. Bonaparte: Conspectus systematum: Mastozoölogiae. Editio altera reformata. Ornithologiae. Editio reformata additis synonymi Grayanis et Selysanis. Herpetologiae et amphibiologiae. Editio altera reformata. Icthyologiae. Editio reformata. Lugduni Batavorum: E.J. Brille, 1850, s. tabela. (łac.).
  9. ↑ H.G.L. Reichenbach: Die vollständigste Naturgeschichte der Affen. Dresden und Leipzig: Expedition der vollstèandigsten Naturgeschichte, 1862, s. 146. (niem.).
  10. ↑ Blyth 1863 ↓, s. 2.
  11. ↑ Blyth 1863 ↓, s. 6.
  12. ↑ St.G.J. Mivart. Contributions towards a more complete knowledge of the axial skeleton in the Primates. „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 1865, s. 547, 1865. (ang.).
  13. ↑ Gill 1872 ↓, s. 2.
  14. ↑ Gill 1872 ↓, s. 2, 52.
  15. ↑ É.L. Trouessart. Catalogue des mammifères vivants et fossiles. „Revue et Magasin de Zoologie pure et Appliquée”. 3e série. 6, s. 115, 1879. (fr.).
  16. ↑ A.T. de Rochebrune: Faune de la Sénégambie. Cz. Supplément. Paris: O. Doin, 1886-1887, s. 81. (fr.).
  17. ↑ F. Ameghino. Contribucion al conocimiento de los mamiferos fosiles de la república Argentina obra escrita bajo los auspicios de la academia Nacional de Ciencias de la república Argentina para ser presentada á la exposicion universal de Paris de 1889. „Actas de la Academia Nacional de Ciencias de la República Argentina en Córdoba”. 6, s. 282, 1889. (hiszp.).
  18. 1 2 Winge 1895 ↓, s. 12.
  19. ↑ Winge 1895 ↓, s. 13.
  20. ↑ F.E. Schulze. Mammalia Europaea. „Helios - Abhandlungen und Mitteilungen aus dem Gesamtgebiete der Naturwissenschaften”. 14, s. 99, 1897. (niem.).
  21. ↑ R. Anthony & P. Coupin. Tableau résumé ́d’une classification générique des Primates fossiles et actuels. „Bulletin du Museum national d’histoire naturelle”. 2e série. 3, s. 569, 1931. (fr.).
  22. ↑ M. Kretzoi. A Csarnótai fauna és faunaszint. „Magyar Állami Földtani Intézet Jelentése”. 1959, s. 333, 1962. (węg.).
  23. 1 2 Ch.J. Jolly. Introduction to the Cercopithecoidea, with notes on their use as laboratory animals. „Symposia of the Zoological Society of London”. 17, s. 430, 1966. (ang.).
  24. ↑ B. Chiarelli. Caryology and taxonomy of the catarrhine monkeys. „American Journal of Physical Anthropology”. 24 (2), s. 168, 1966. DOI: 10.1002/ajpa.1330240204. (ang.).
  25. ↑ H.-J. Kuhn: Zur systematik der Cercopithecidae. W: D. Starck, R. Schneider & H.-J. Kuhn (redaktorzy): Neue Ergebnisse se Primatologie. Stuttgart: G. Fischer, 1967, s. 25–46. (niem.).
  26. ↑ E. Delson: Paleoecology and zoogeography of the Old World monkeys. W: R. Tuttle (red.): Primate Functional Morphology and Evolution. The Hague: Mouton, 1975, s. 37–64. ISBN 978-0-202-02016-7. (ang.).
  27. ↑ Delson 1977 ↓, s. 453.
  28. ↑ Delson 1977 ↓, s. 454.
  29. ↑ Szalay i Delson 1979 ↓, s. 335.
  30. ↑ Szalay i Delson 1979 ↓, s. 373.
  31. 1 2 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 220–230. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  32. ↑ D. Zinner, G.H. Fickenscher, Ch. Roos, M.V. Anandam, E.L. Bennett, T.R.B. Davenport, N.J. Davies, K.M. Detwiler, A. Engelhardt, A.A. Eudey, E.L. Gadsby, C.P. Groves, A. Healy, K.P. Karanth, S. Molur, T. Nadler, M.C. Richardson, E.P. Riley, A.B. Rylands, L.K. Sheeran, N. Ting, J. Wallis, S.S. Waters & D.J. Whittaker: Family Cercopithecidae (Old World Monkeys). W: R.A. Mittermeier, A.B. Rylands & D.E. Wilson (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 3: Primates. Barcelona: Lynx Edicions, 2013, s. 629–666. ISBN 978-84-96553-89-7. (ang.).
  33. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-09-14]. (ang.).
  34. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 44-49. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  35. ↑ R. Broom. On some new Pleistocene mammals from limestone caves of the Transvaal. „South African Journal of Science”. 33, s. 753, 1937. (ang.).
  36. ↑ R. Broom & J.T. Robinson. A new type of fossil baboon, Gorgopithecus major. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1949 (2), s. 379, 1949. DOI: 10.1111/j.1096-3642.1949.tb00887.x. (ang.).
  37. ↑ O. Necrasov, P. Samson & C. Radulescu. Sur un nouveau singe catarrhinien fossile, decouvert dans un nid fossilifere d’Oltenie (R.P.R.). „Analele Ştiinţifice ale Universităţii „Al. I. Cuza” Iaşi, Geologie”. 7 (2), s. 415, 1961. (fr.).
  38. ↑ T.R. Jones. A new fossil from Sterkfontein, Krugersdorp, Transvaal. „South African Journal of Science”. 33, s. 727, 1937. (ang.).
  39. ↑ S.R. Frost. New Early Pliocene Cercopithecidae (Mammalia: Primates) from Aramis, Middle Awash Valley, Ethiopia. „American Museum novitates”. 3350, s. 2, 2001. (ang.).
  40. ↑ Ch.C. Gilbert. Craniomandibular morphology supporting the diphyletic origin of mangabeys and a new genus of the Cercocebus/Mandrillus clade, Procercocebus. „Journal of Human Evolution”. 53 (1), s. 83, 2007. DOI: 10.1016/j.jhevol.2007.03.004. (ang.).
  41. ↑ M. Schlosser. Tertiary vertebrates from Mongolia. „Palaeontologica Sinica”. Series C. 1 (2), s. 8, 1924. (ang.).
  42. ↑ Ch.C. Gilbert. Cladistic analysis of extant and fossil African papionins using craniodental data. „Journal of Human Evolution”. 64 (5), s. 405, 2013. DOI: 10.1016/j.jhevol.2013.01.013. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.