Onufry Danielewicz
Aleksander Kazimierz Danilewicz
zakonnik (trynitarz)
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

27 I 1695
Litwa

Data i miejsce śmierci

24 XII 1753
Łuck

Definitor polskiej prowincji zakonnej
Okres sprawowania

1753

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zakon Świętej Trójcy od Wykupu Niewolników

Śluby zakonne

1715

Prezbiterat

1718

Kościół i klasztor trynitarzy na Antokolu w Wilnie
Kościół trynitarzy w Trynopolu

Onufry Danilewicz, pseud. Taczalski, imię zakonne Onufry od Najświętszego Sakramentu, właściwie Aleksander Kazimierz Danilewicz herbu Ostoja (ur. 27 I 1695 na Litwie, zm. 24 XII 1753 w Łucku) – ksiądz katolicki, trynitarz, lektor (profesor) filozofii oraz teologii scholastycznej i dogmatycznej, przełożony (minister) klasztoru w Wilnie na Antokolu, definitor polskiej prowincji zakonnej, pisarz ascetyczny, historyk i kronikarz swego zakonu.

Życiorys

Onufry Danilewicz herbu Ostoja[1] urodził się 27 I 1695 roku w dawnym pow. oszmiańskim na Litwie. Ochrzczony został w Kościele unickim[2]. Jego rodzina należała do rodu heraldycznego Ostojów (Mościców) i została wspomniana przez Kaspra Niesieckiego w Herbarzu Polskim[3].

Danilewicz wstąpił do Zakonu Świętej Trójcy od Wykupu Niewolników na Antokolu w Wilnie ok. 1713 roku[4]. Tam odbywał formację zakonną i studia teologiczne. Śluby zakonne złożył w roku 1715 w Trynopolu. W 1718 roku został wyświęcony na kapłana i odprawił Prymicję we Lwowie[2].

Danilewicz spełniał w zakonie liczne obowiązki m.in.: kaznodziei, prezydenta przyjmowanych nowych fundacji, przełożonego (ministra) klasztoru w Wilnie na Antokolu oraz dwukrotnie definitora polskiej prowincji zakonnej[5]. Słynął z pięknej wymowy[6]. Był także lektorem (profesorem) filozofii, teologii scholastycznej i dogmatycznej[7]. Zapisał się w historii jako kronikarz swego zakonu. Jego najważniejszym dziełem w tym zakresie jest Facies chronologica (wyd. we Lwowie w 1748 roku). Był autorem kazań, m.in.: Nowy Aaron Nazareński Jezus (wyd. w dwóch tomach, w Wilnie, w roku 1730), Roszczka Aaronowa (wyd. w 1732, w Wilnie, dedykowane Antoninie Sybilli z hr. de Waldstein Sapieżynie). Ponadto wydał dwie książki do nabożeństwa: Homo paulo minor ab Angelis i Aula Caelestis, dedykowaną Teofili z Sieniawskich Jabłonowskiej, fundatorce konwentu trynitarzy w Teofipolu[6]. Onufry Danilewicz zmarł w Łucku w wigilię świąt Bożego Narodzenia w 1753 roku[8][6].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ R. Żmuda, Materiały do bibliografii publikacji o zakonach i zgromadzeniach zakonnych w Polsce 1945-2000, t. I: Osoby konsekrowane, Łódź 2011, s. 81.
  2. 1 2 J. M. A. Giżycki (pseud. Wołyniak), Notatka o niektórych naszych siedzibach trynitarskich, Kraków 1912, s. 7.
  3. ↑ K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 301.
  4. ↑ Encyklopedia katolicka, (red. R. Łukaszyk, L. Bieńkowski, F. Gryglewicz), t. III, Lublin, KUL, 1979, hasło: DANILEWICZ Aleksander Kazimierz, k. 1014.
  5. ↑ Słownik polskich teologów katolickich (red.) H. E. Wyczawski, t. I, Warszawa, Akademia Teologii Katolickiej, 1981, s. 364-365.
  6. 1 2 3 Podręczna encyklopedya kościelna, S. Gall (oprac.), t.5/8, Warszawa 1905, s. 328.
  7. ↑ O. Danilewicz, Facies chronologica [...] Ordinis S. Trinitatis [...], Lwów 1748, strona tytułowa.
  8. ↑ J. M. A. Giżycki (pseud. Wołyniak), Notatka o niektórych naszych siedzibach trynitarskich, Kraków 1912, s. 89.

Bibliografia

  • J. M. A. Giżycki (pseud. Wołyniak), Notatka o niektórych naszych siedzibach trynitarskich, Kraków 1912, s. 4, 7, 69, 87, 89.
  • J. M. A. Giżycki (pseud. Wołyniak), Wspomnienie o Trynitarzach na Wołyniu, Podolu i Ukrainie / przez Wołyniaka, Kraków 1909, s. 10.
  • K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. III, s. 301.
  • Słownik polskich teologów katolickich (red.) H. E. Wyczawski, t. I, Warszawa, Akademia Teologii Katolickiej, 1981, s. 364-365.
  • R. Żmuda, Materiały do bibliografii publikacji o zakonach i zgromadzeniach zakonnych w Polsce 1945-2000, t. I: Osoby konsekrowane, Łódź 2011. s. 31, 81.
  • Encyklopedia katolicka, (red.) R. Łukaszyk, L. Bieńkowski, F. Gryglewicz, t. III, Lublin, KUL, 1979, hasło: DANILEWICZ Aleksander Kazimierz, k. 1014.
  • Podręczna encyklopedya kościelna, S. Gall (oprac.), t. 5/8, Warszawa 1905, s. 328-329.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.