Ole Herman Johannes Krag (ur. 1837 w Gudbrandsdalen, zm. 1912[1]) – oficer norweskiej armii, konstruktor kilku wzorów karabinów.
Ole Krag wstąpił do armii norweskiej w wieku 20 lat. Początkowo służył w artylerii, później został przeniesiony do zakładów produkujących broń strzelecką. W 1870 w stopniu kapitana został przeniesiony do arsenału Kongsberg, a w 1880 r. został jego dyrektorem[1].
Pracując w arsenale Kongsberg wspólnie ze szwedzkim inżynierem Axelem Petersonem opracował swój pierwszy karabin, będący zmodyfikowaną wersją karabinu Martini, a dostosowaną do 12,77 mm nabojów o zapłonie bocznym. Przyjęty w 1877 r. do uzbrojenia norweskiej marynarki wojennej jako Krag-Petersson wz. 1877. W 1880 r. wspólnie z Erikiem Jørgensenem (mistrzem uzbrojenia w Kongsbergu) opracował powtarzalny karabin Krag-Jørgensen, który w 1889 r. przyjęty został do uzbrojenia armii Danii pod nazwą Krag–Jörgensen wz. 1889. Zmodyfikowane odmiany broni znalazły się na uzbrojeniu armii USA jako Krag–Jörgensen wz. 1892 i Norwegii jako Krag–Jörgensen wz. 1894[1].
W 1895 r. został awansowany do stopnia pułkownika. Zmarł w 1912 r.[1]
Przypisy
- 1 2 3 4 Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 100.
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo WiS, 1994, s. 100. ISBN 83-86028-01-7.