Oficyna pałacowa w Kolbuszowej
Symbol zabytku nr rej. 1095 z 26.05.1981[1]
Ilustracja
Oficyna pałacowa w 2022 roku
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Kolbuszowa

Adres

ul. Kościuszki 6

Ukończenie budowy

ok. 1647 lub 1674

Właściciel

Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej

Położenie na mapie Kolbuszowej
Mapa konturowa Kolbuszowej, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Oficyna pałacowa w Kolbuszowej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Oficyna pałacowa w Kolbuszowej”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Oficyna pałacowa w Kolbuszowej”
Położenie na mapie powiatu kolbuszowskiego
Mapa konturowa powiatu kolbuszowskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Oficyna pałacowa w Kolbuszowej”
Położenie na mapie gminy Kolbuszowa
Mapa konturowa gminy Kolbuszowa, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Oficyna pałacowa w Kolbuszowej”
Ziemia50°14′41,72″N 21°46′43,17″E/50,244922 21,778658
Strona internetowa

Oficyna pałacowa w Kolbuszowej – zabytkowy budynek znajdujący się w województwie podkarpackim, w powiecie kolbuszowskim, w Kolbuszowej przy ulicy Kościuszki 6 (dawniej ul. Kościuszki 21)[2].

Budynek wpisany został do rejestru zabytków nieruchomych województwa podkarpackiego.

Historia

Oficyna powstała prawdopodobnie około 1647[3] lub 1674 roku[2] jako część zespołu pałacowego Lubomirskich[4]. Znajdowała się wówczas na zewnątrz fosy, a jej zachodnia ściana zwrócona była ku stawowi nazwanemu później Morzem Czerwonym[3]. W 2 połowie XVIII przeszła remont[2]. Pałac spalono w 1769[3], a na początku XIX wieku, gdy go rozebrano, oficyna stała się siedzibą Anny z Hadików Lubomirskiej[5], a potem Tyszkiewiczów[4]. Około 1850 roku oraz w drugiej połowie XIX wieku przeszła kolejne renowacje[2]. Siedzibę dworu z oficyny kolbuszowskiej do pałacu w Weryni przeniósł Zdzisław Tyszkiewicz[5]. Ostatnim właścicielem majątku był Jerzy Tyszkiewicz, porucznik kawalerii, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, członek AK, aresztowany przez NKWD w 1944 roku. Zmarł 31 sierpnia 1945 roku w sowieckim obozie w okolicach jeziora Ładoga w ówczesnym Związku Radzieckim[6].

Od 1900 roku w budynku mieściła się siedziba Wydziału Powiatowego i Rady Szkolnej Okręgowej w Kolbuszowej. W 1930 roku oficyna przeszła kolejną modernizację. W latach 1930–1955 mieściło się w niej przedszkole i klasztor zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej. Następnie w oficynie mieściły się mieszkania. W 1960 roku przeszła remont[2]. 26 maja 1981 roku została wpisana do rejestru zabytków[1]. W latach 1984–1988 przeszła gruntowną modernizację[2].

W 2021 roku w budynku mieściły się biura Muzeum Kultury Ludowej w Kolbuszowej[7] oraz siedziba lokalnej grupy działania Siedlisko[8].

Architektura

Budynek parterowy, nakryty dachem czterospadowym, zbudowany z drewna modrzewiowego na planie wydłużonego prostokąta, konstrukcji zrębowej, otynkowany na biało[4][9]. Wnętrze w układzie dwutraktowym[9][10].

Przypisy

  1. 1 2 Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2021-12-24].
  2. 1 2 3 4 5 6 Ewidencja zabytków architektury, budownictwa i archeologii [online], s. 2.
  3. 1 2 3 Halina Dudzińska, Galicyjskie przygotowania do partyzantki płk. Józefa Zaliwskiego, „Rocznik Kolbuszowski”, 9, Regionalne Towarzystwo Kultury im. J.M Goslara w Kolbuszowej, 2006–2009, s. 207–285, ISSN 0860-4585.
  4. 1 2 3 Oficyna – zespół pałacowo-parkowy. zabytki-podkarpacie.pl. [dostęp 2021-12-24]. (pol.).
  5. 1 2 Marian Piórek, Właściciele ziemscy Weryni, Kolbuszowej i okolic w przeszłości historycznej, „Rocznik Kolbuszowski”, 1, Regionalne Towarzystwo Kultury im. J.M Goslara w Kolbuszowej, 1986, s. 23–86, ISSN 0860-4585.
  6. ↑ Libicki 2012 ↓, s. 173.
  7. ↑ Kontakt. muzeumkolbuszowa.pl. [dostęp 2021-12-24]. (pol.).
  8. ↑ Kontakt. lgdsiedlisko.kolbuszowa.pl. [dostęp 2021-12-25]. (pol.).
  9. 1 2 Żabicki 2013 ↓, s. 279.
  10. ↑ Libicki 2012 ↓, s. 172.

Bibliografia

  • Piotr Libicki: Dwory i pałace wiejskie w Małopolsce i na Podkarpaciu. Poznań: Dom Wydawniczy REBIS Sp. z o.o., 2012. ISBN 978-837510-597-1.
  • Jacek Żabicki: Leksykon zabytków architektury Lubelszczyzny i Podkarpacia. Kraków: Arkady, 2013. ISBN 978-83-213-4787-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.