Oblężenie Pietropawłowska

wojna krymska
Działa, które zostały użyte do obrony Pietropawłowska w 1854 roku
Czas	28 sierpnia – 7 września 1854
Miejsce	Pietropawłowsk, Kamczatka
Terytorium	Imperium Rosyjskie
Wynik	zwycięstwo Rosjan
Strony konfliktu
II Cesarstwo Francuskie Wielka Brytania Imperium Rosyjskie
Dowódcy
Auguste Febvrier Despointes David Price † Frederick Nicolson Wasilij Zawojko Jewfimij Putjatin
Siły
2 600 żołnierzy, 218 dział, 6 okrętów wojennych 920 żołnierzy, 67 dział, okręty wojenne: fregata Aurora (44 ludzi), statek transportowy Dwina (12 ludzi)
Straty
500 zabitych 100 zabitych, 2 okręty: statek handlowy Anadyr, statek transportowy Sitka (10 ludzi)
Położenie na mapie Kraju Kamczackiego miejsce bitwy
Położenie na mapie Rosji miejsce bitwy
53,01667°N 158,65000°E/53,016667 158,650000

Oblężenie Pietropawłowska – oblężenie Pietropawłowska leżącego na Kamczatce, trwające od 28 sierpnia do 7 września 1854 roku. Oblężenie miało być informacją dla cara Mikołaja I, że jego przeciwnicy zagrażają nie tylko obszarom leżącym na terenie Europy, lecz także w każdym wybranym przez nich miejscu terytorium Imperium Rosyjskiego.

Siły rosyjskie

Oblężenie Pietropawłowska

W mieście Rosjanie utrzymywali faktorię i wojskową załogę; komendantem był admirał Wasilij Zawojko. Już od początku wojny krymskiej w 1854 roku Rosjanie zaczęli umacniać fortyfikacje. Ustawiono baterie artyleryjskie oraz zwiększono liczbę posterunków obserwacyjnych. Zaczęto też gromadzić żywność w magazynach. Do dyspozycji obrońców były dwa okręty, Aurora i Dwina, oraz 68 dział w 7 bateriach.

Brytyjskie rozpoznanie

Brytyjski dowódca admirał David Price dokonał rozpoznania miasta ze statku pod amerykańską banderą. Stan rosyjskiej obrony wzbudził w nim niepokój; uznał, że wszystkie baterie są dobrze rozmieszczone, co sprawiało, że mogły stać się poważnym zagrożeniem dla jego floty. Widząc to postanowił działać bardzo ostrożnie i przemyślał dokładnie plan ataku na twierdzę.

Początek oblężenia

Oblężenie Pietropawłowska

Wieczorem 28 sierpnia na horyzoncie zauważono siedem brytyjsko-francuskich okrętów. Wszystkie statki liczyły ok. 2,6 tys. marynarzy i żołnierzy. Następnego dnia okręty sprzymierzonych rzuciły kotwicę pod miastem. Walka rozpoczęła się 30 sierpnia, również wtedy doszło do niespodziewanego wydarzenia. W niewyjaśnionych okolicznościach zginął admirał Price. Możliwe, że popełnił on samobójstwo strzelając sobie w serce. Pogrzeb, który odbył się 2 września, wpłynął również na plan ataku na rosyjskie pozycje, ponieważ dopiero po uroczystości oficerowie dowiedzieli się od amerykańskich żołnierzy o ukształtowaniu terenu wokół Pietropawłowska.

W czasie walk często dochodziło do pojedynków na białą broń pomiędzy żołnierzami desantów a obrońcami miasta. Wymiana ognia artyleryjskiego doprowadziła do zniszczenia umocnień polowych miasta, ale również spowodowała śmierć wielu żołnierzy wojsk sprzymierzonych. Po kilkunastu dniach zaciekłych walk wojska francusko-brytyjskie doszły do wniosku, że nie uda im się zdobyć miasta i postanowiły odpłynąć. Decyzja ta zaskoczyła Rosjan przekonanych, że będą zmuszeni do odparcia jeszcze wielu ataków brytyjskich i francuskich żołnierzy.

Powrót pokonanych

Powracający do ojczystych portów Brytyjczycy i Francuzi byli chłodno witani przez rodaków, którzy uważali, że zostali oni pokonani przez dużo słabszego przeciwnika. Oficerów oskarżano o złe dowodzenie oraz niechęć do podejmowania decyzji. Żołnierzom niższej rangi zarzucano zaś brak dyscypliny, a nawet tchórzostwo.

Skutki bitwy

W trakcie oblężenia zginęło ok. 450 żołnierzy sprzymierzeńców i ok. 96 żołnierzy rosyjskich. Obrona miasta była powodem do dumy dla Rosjan, którzy szczycili się tym, że mały garnizon na krańcach Imperium zdołał się obronić przed atakiem liczniejszego przeciwnika. Udana obrona Pietropawłowska przeszła do historii rosyjskiego oręża jako pierwsze wielkie zwycięstwo odniesione na Oceanie Spokojnym.

Bibliografia

• Michał Klimecki, Krym 1854–1855.