Obłocznik olbrzymi
Crateromys schadenbergi[1]
A.B. Meyer, 1895
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszy

Plemię

Phloeomyini

Rodzaj

obłocznik

Gatunek

obłocznik olbrzymi

Synonimy
  • Phloeomys (?) schadenbergi A.B. Meyer, 1895[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     C. schadenbergi

Obłocznik olbrzymi[4] (Crateromys schadenbergi) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Zasięg występowania

Obłocznik olbrzymi występuje w Cordillera Central w północnej części Luzonu na Filipinach[5].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1895 roku niemiecki zoolog Adolf Bernard Meyer nadając mu nazwę Phloeomys schadenbergi[2]. Holotyp pochodził z góry Data, na wyspie Luzon, na Filipinach[6].

C. schadenbergi jest podobny do C. heaneyi, ale istnieją pewne różnice w wielkości i morfologii[5]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].

Etymologia

  • Crateromys: gr. κρατερος krateros „mocny, silny”; μυς mus, μυoς muos „mysz”[7].
  • schadenbergi: Alexander Schadenberg (1851–1896), niemiecki chemik, kolekcjoner z Filipin w latach 1881–1882[8].

Morfologia

Długość ciała (bez ogona) 303–374 mm, długość ogona 300–390 mm, długość ucha 30–32 mm, długość tylnej stopy 72–73 mm; masa ciała 1,3–1,5 kg[9]. Podobny nieco do kawii domowej. Grzbiet ciemnobrązowy lub czarny, boki ciemnoszare, brzuch jasnoszary. Ciało długie, głowa z wąskim pyskiem, małymi uszami i oczami. Ogon owłosiony, długi (35,5-47,5 cm).

Tryb życia

Żyje w sosnowych, omszonych lasach na wysokości 2000-2500 m n.p.m. Prowadzą nadrzewny tryb życia. Najbardziej aktywne po zachodzie słońca, dzień przesypiają w dziuplach. Roślinożerne, żywią się głównie owocami, pąkami i korą.

Zagrożenie

Zwierzę zostało zakwalifikowane jako zagrożone wyginięciem. Wyjątkowo niewielki obszar występowania powoduje, że jest ono bardzo wrażliwe na niszczenie środowiska. Ssaki te są niekiedy chwytane przez ludzi ze względu na cenne futro, odnotowano także przypadki oswojenia.

Przypisy

  1. ↑ Crateromys schadenbergi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. 1 2 A.B. Meyer. Eine neue Phlœomys-art. „Abhandlungen und Berichte des Königl. Zoologischen und Anthropologisch-Etnographischen Museums zu Dresden”. 5 (6), s. 1, 1895. (niem.).
  3. ↑ E. Clayton & R. Kennerley, Crateromys schadenbergi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2021-3 [dostęp 2022-01-20] (ang.).
  4. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 266. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. 1 2 3 C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 458. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  6. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Crateromys schadenbergi. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-20].
  7. ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 202, 1904. (ang.).
  8. ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 360. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
  9. ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 659. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.