Ołeksandr Dołhopołow
Ilustracja
Ołeksandr Dołhopołow, Aegon Championships 2015
Państwo

 Ukraina

Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1988
Kijów

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2006

Zakończenie kariery

2021

Trener

Jack Reader

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

13 (16 stycznia 2012)

Australian Open

QF (2011)

Roland Garros

3R (2010, 2011)

Wimbledon

3R (2013, 2014)

US Open

4R (2011, 2017)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

1

Najwyżej w rankingu

42 (9 stycznia 2012)

Australian Open

2R (2011, 2014)

Roland Garros

2R (2010–2012)

Wimbledon

1R (2010, 2016)

US Open

1R (2010–2013, 2016)

Strona internetowa

Ołeksandr Dołhopołow (ukr.: Олександр Долгополов; ros.: Александр Долгополов, Aleksandr Dołgopołow, ur. 7 listopada 1988 w Kijowie) – ukraiński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.

Jego ojciec, który trenował Dołhopołowa do 2007 roku, był wcześniej trenerem ukraińskiego tenisisty Andrija Medwediewa.

Kariera tenisowa

Karierę tenisową rozpoczął w 2006 roku.

Największym sukcesem w karierze Ukraińca jest awans do ćwierćfinału wielkoszlemowego Australian Open z 2011 roku[1]. Po drodze wyeliminował m.in. w III rundzie Jo-Wilfrieda Tsongę, natomiast w IV rundzie rozstawionego z nr 4. Robina Söderlinga[2]. Spotkanie o półfinał imprezy przegrał z Andym Murrayem. Następnie w lutym Dołhopołow doszedł do finału w Costa do Sauipe na nawierzchni ziemnej. Mecz o tytuł przegrał z Nicolásem Almagro. W następnym miesiącu Dołhopołow wygrał turniej z cyklu rangi ATP World Tour Masters 1000 w Indian Wells w konkurencji gry podwójnej. Wspólnie z Xavierem Malisse pokonali w finale Szwajcarów Rogera Federera i Stanislasa Wawrinkę. Pod koniec lipca Ukrainiec odniósł zwycięstwo po raz pierwszy w turnieju rangi ATP World Tour w grze pojedynczej, podczas rywalizacji w Umagu. W drodze po tytuł pokonał m.in. Juana Carlosa Ferrero, a w finale Marina Čilicia.

W styczniu 2012 roku, podczas imprezy w Brisbane, Dołhopołow osiągnął pierwszy w karierze finał na kortach twardych, w którym musiał uznać wyższość Andy’ego Murraya. Drugi tytuł w singlu zdobył w sierpniu w Waszyngtonie, pokonując w finale Tommy’ego Haasa 6:7(7), 6:4, 6:1. Pod koniec października tenisista ukraiński doszedł do finału w Walencji, gdzie nie sprostał Davidowi Ferrerowi.

W lutym 2014 roku Dołhopołow awansował do finału w Rio de Janeiro, po wyeliminowaniu m.in. w półfinale Davida Ferrera. Spotkanie o tytuł przegrał z Rafaelem Nadalem.

W styczniu 2015 roku Ukrainiec doszedł do finału gry podwójnej w Brisbane wspólnie z Keim Nishikorim. Para przegrała mecz o tytuł z Jamiem Murrayem i Johnem Peersem.

W 2016 roku razem z Eliną Switoliną osiągnął finał rozgrywek o Puchar Hopmana.

Trzeci singlowy turniej tenisista ukraiński wygrał w lutym 2017 na kortach ziemnych w Buenos Aires, nie tracąc po drodze żadnego seta. W finale wyeliminował 7:6(4), 6:4 Keiego Nishikoriego. W lipcu Dołgopołow został finalistą zawodów w Båstad, gdzie w meczu ćwierćfinałowym obronił dwie piłki meczowe przeciwko Karenowi Chaczanowowi zwyciężając 7:6(5), 3:6, 7:6(2)[3]. Spotkanie o tytuł przegrał z Davidem Ferrerem. Na początku października Ukrainiec w Shenzhen zagrał w finale, doznając porażki z Davidem Goffinem.

W maju 2018 uległ Novakowi Đokoviciowi w I rundzie w Rzymie. Wkrótce doznał poważnej kontuzji prawego nadgarstka, wymagającej zabiegu chirurgicznego. Powrót do tenisa uniemożliwił kolejny uraz i ostatecznie wspomniana porażka w Rzymie okazała się ostatnim zawodowym występem Dołhopołowa. Na przełomie kwietnia i maja 2021 ogłosił zakończenie kariery sportowej[4].

Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był 16 stycznia 2012 roku na 13. miejscu. Tydzień wcześniej osiągnął także 42. lokatę w rankingu deblistów.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
ATP World Tour Finals
ATP World Tour Masters 1000
Igrzyska olimpijskie
ATP World Tour 500
ATP World Tour 250

Gra pojedyncza (3–6)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPrzeciwnikWynik finału
Finalista 1. 12 lutego 2011 Costa do Sauipe Ceglana Hiszpania Nicolás Almagro 3:6, 6:7(3)
Zwycięzca 1. 31 lipca 2011 Umag Ceglana Chorwacja Marin Čilić 6:4, 3:6, 6:3
Finalista 2. 8 stycznia 2012 Brisbane Twarda Wielka Brytania Andy Murray 1:6, 3:6
Zwycięzca 2. 5 sierpnia 2012 Waszyngton Twarda Niemcy Tommy Haas 6:7(7), 6:4, 6:1
Finalista 3. 27 października 2012 Walencja Twarda (hala) Hiszpania David Ferrer 1:6, 6:3, 4:6
Finalista 4. 23 lutego 2014 Rio de Janeiro Ceglana Hiszpania Rafael Nadal 3:6, 6:7(3)
Zwycięzca 3. 19 lutego 2017 Buenos Aires Ceglana Japonia Kei Nishikori 7:6(4), 6:4
Finalista 5. 23 lipca 2017 Båstad Ceglana Hiszpania David Ferrer 4:6, 4:6
Finalista 6. 1 października 2017 Shenzhen Twarda Belgia David Goffin 4:6, 7:6(5), 3:6

Gra podwójna (1–1)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Zwycięzca 1. 20 marca 2011 Indian Wells Twarda Belgia Xavier Malisse Szwajcaria Roger Federer
Szwajcaria Stanislas Wawrinka		 6:4, 6:7(5), 10–7
Finalista 1. 11 stycznia 2015 Brisbane Twarda Japonia Kei Nishikori Wielka Brytania Jamie Murray
Australia John Peers		 3:6, 6:7(4)

Przypisy

  1. ↑ Australian Open. Dołhopołow sukces zawdzięcza rozstaniu z ojcem. sport.pl. [dostęp 2011-01-24]. (pol.).
  2. ↑ Australian Open. Porażka Söderlinga. Sensacyjny ćwierćfinalista. gazeta.pl. [dostęp 2011-01-24]. (pol.).
  3. ↑ Wirtualna Polska Media, ATP Bastad: David Ferrer i Ołeksandr Dołgopołow obronili meczbole, Fernando Verdasco wziął rewanż na Albercie Ramosie – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 21 lipca 2017 [dostęp 2017-11-14] (pol.).
  4. ↑ James Buddell: Tribute: Alexandr Dolgopolov Retires From Professional Tennis. ATP Tour, 2021-05-01. [dostęp 2021-05-06]. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.