Andrij Medwediew
Ilustracja
Państwo

 Ukraina

Data i miejsce urodzenia

31 sierpnia 1974
Kijów

Wzrost

193 cm

Gra

praworęczna, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

1991

Zakończenie kariery

2001

Trener

Andrei Rybalko

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

11

Najwyżej w rankingu

4 (16 maja 1994)

Australian Open

QF (1995)

Roland Garros

F (1999)

Wimbledon

4R (1994)

US Open

QF (1993)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

185 (5 lipca 1993)

Strona internetowa

Andrij Medwediew, ukr. Андрій Медведєв (ur. 31 sierpnia 1974 w Kijowie) – ukraiński tenisista, finalista French Open 1999 w grze pojedynczej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Jego starsza siostra Natalija również grała w tenisa, dochodząc do pozycji nr 23. na świecie. Znany był z działalności charytatywnej, wspierał kluby tenisowe w Kijowie oraz przewodniczył komitetowi Stowarzyszenia Tenisistów Zawodowych ATP ds. działań dobroczynnych.

W życiu osobistym tworzył parę z niemiecką tenisistką Anke Huber. Poza tenisem uprawiał golf. Ze względów podatkowych rezydował w Monte Carlo.

Kariera tenisowa

Przez całą karierę reprezentował barwy Ukrainy, podkreślając jednak swoje rosyjskie pochodzenie. Medwediew rozpoczął treningi tenisowe jako 8–latek pod kierunkiem matki. W 1991 wygrał turniej juniorów na French Open (pokonując w finale Thomasa Enqvista) i w tym samym roku debiutował w gronie tenisistów zawodowych. Rok później odniósł 3 pierwsze zwycięstwa turniejowe w cyklu ATP World Tour, triumfując w imprezach w Genui, Stuttgarcie (na kortach ziemnych) i Bordeaux.

Cykl wiosennych imprez w Europie na nawierzchni ziemnej w sezonie 1993 rozpoczął wygrywając 2 pierwsze turnieje – w Estoril i Barcelonie, pokonując po drodze kilku znanych specjalistów tej nawierzchni, m.in. dwukrotnie Sergiego Bruguerę i Karela Nováčka oraz Thomasa Mustera. Osiągnął następnie po raz pierwszy wielkoszlemowy półfinał, podczas French Open w Paryżu. Po wyeliminowaniu w 1 rundzie Guillerma Péreza Roldána (przegrywał 0:2 w setach) pokonał kilku znanych graczy, m.in. Marca-Kevina Goellnera. W ćwierćfinale wygrał, w przerywanym opadami deszczu meczu, ze Stefanem Edbergiem, sklasyfikowanym na 3. miejscu rankingu światowego, a w półfinale nie sprostał Sergiemu Bruguerze[1]. W dalszej części sezonu 1993 Medwediew był m.in. w 2 półfinałach turniejowych na kortach ziemnych, ale potwierdził dobrą dyspozycję także na innych nawierzchniach – był w finale turnieju w Halle (na trawie, przegrał z Henrim Leconte), wygrał na nawierzchni betonowej w New Haven (w finale z Czechem Kordą), dotarł do ćwierćfinału US Open (pokonał m.in. Richarda Krajicka, przegrał z Cédricem Pioline). W listopadzie 1993 ponownie udanie startował w Paryżu, tym razem w prestiżowym turnieju w hali Bercy. Po zwycięstwach nad Amosem Mansdorfem, Henrim Lecontem, Markiem Woodforde i Arnaudem Boetschem dotarł do finału, w którym nie sprostał Goranowi Ivaniševiciowi. Wszystkie te wyniki zapewniły reprezentantowi Ukrainy miejsce w czołowej dziesiątce rankingu i udział w turnieju ATP Finals, gdzie po porażce z Michaelem Stichem i zwycięstwach nad Jimem Courierem i Michaelem Changiem osiągnął półfinał (uległ ostatecznie liderowi rankingu Samprasowi).

Sezon 1994 rozpoczął z opóźnieniem ze względu na kontuzję, pojawił się na kortach pod koniec marca dochodząc do finału w Estoril. Nie udało mu się obronić tam tytułu, przegrywając z Carlosem Costą. Wygrał następnie 2 turnieje kategorii Super 9 Series w Monte Carlo (w finale z Sergim Bruguerą) i Hamburgu (w finale z Jewgienijem Kafielnikowem), a na French Open osiągnął ćwierćfinał. W maju 1994 osiągnął najwyższą w karierze pozycję w rankingu gry pojedynczej − nr 4. Był w 4 rundzie Wimbledonu, gdzie uległ z byłym niemieckim mistrzem tej imprezy Borisem Beckerem po pięciosetowym widowisku. Do końca sezonu osiągnął jeden finał, w Pradze, i znalazł się w klasyfikacji ATP na koniec roku poza czołową dziesiątką (chociaż brał udział w Pucharze Wielkiego Szlema).

W sezonie 1995 największym osiągnięciem Medwediewa była obrona tytułu w Hamburgu oraz ćwierćfinał wielkoszlemowy Australian Open (na French Open dotarł do 4 rundy). W 1996 wygrał turniej w Long Island po finale z Martinem Dammem, był w finale w Båstad ponosząc porażkę z Magnusem Gustafssonem, oraz awansował do 4 rundy US Open.

W 1997 wygrał po raz trzeci turniej w Hamburgu, pokonując m.in. Krajicka, Bruguerę, Kafielnikowa, a w finale Félixa Mantillę. Na turniejach wielkoszlemowych − Australian Open i French Open − dochodził do 4 rund. W Paryżu uległ Gustavo Kuertenowi. W sezonie 1998 nie wygrał żadnego turnieju, dochodząc do przegranego finału w Båstad. Bez sukcesów rozpoczął kolejny rok i w efekcie w kwietniu 1999 znalazł się poza pierwszą setką rankingu.

Największy sukces w swojej karierze odniósł podczas French Open 1999, dochodząc do finału. W 2 rundzie pokonał ówczesnego wicelidera rankingu Pete’a Samprasa, w ćwierćfinale wygrał z Gustavem Kuertenem, w półfinale z Fernandem Meligenim. W meczu finałowym z Andre Agassim nie wykorzystał prowadzenia 2:0 w setach, przegrywając ostatecznie 6:1, 6:2, 4:6, 3:6, 4:6[2].

Finał French Open okazał się ostatnim znaczącym osiągnięciem Medwediewa. W kolejnych startach turniejowych nie przebrnął półfinału, a po sezonie 2001 zdecydował się na zakończenie kariery sportowej.

Jako deblista występował sporadycznie. W parze z Maratem Safinem był w 1999 w finale turnieju deblowego w Moskwie, w lipcu 1993 zajmował w rankingu deblowym najwyższe 185. miejsce.

Bronił barw narodowych w Pucharze Davisa (31 zwycięstw, 8 porażek, w tym w grze pojedynczej 20 zwycięstw i 3 porażki) oraz Pucharze Hopmana w grze mieszanej (wspólnie z siostrą Natalią). Zarobki Medwediewa na kortach przekroczyły sześć i pół miliona dolarów amerykańskich.

Zawodnik praworęczny, z oburęcznym bekhendem, wyróżniał się na korcie siłą uderzeń z głębi kortu (także silnym serwisem). Zapewniało mu to sukcesy przede wszystkim na kortach o nawierzchni ziemnej.

Finały w turniejach ATP World Tour

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (11–7)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPrzeciwnikWynik finału
Zwycięzca 1. 21 czerwca 1992 Genua Ceglana Argentyna Guillermo Pérez Roldán 6:3, 6:4
Zwycięzca 2. 19 lipca 1992 Stuttgart Ceglana Południowa Afryka Wayne Ferreira 6:1, 6:4, 6:7(5), 2:6, 6:1
Zwycięzca 3. 20 września 1992 Bordeaux Ceglana Hiszpania Sergi Bruguera 6:3, 1:6, 6:2
Zwycięzca 4. 4 kwietnia 1993 Estoril Ceglana Czechy Karel Nováček 6:4, 6:2
Zwycięzca 5. 11 kwietnia 1993 Barcelona Ceglana Hiszpania Sergi Bruguera 6:7(7), 6:3, 7:5, 6:4
Finalista 1. 20 czerwca 1993 Halle Trawiasta Francja Henri Leconte 2:6, 3:6
Zwycięzca 6. 22 sierpnia 1993 New Haven Twarda Czechy Petr Korda 7:5, 6:4
Finalista 2. 7 listopada 1993 Paryż Twarda (hala) Chorwacja Goran Ivanišević 4:6, 2:6, 6:7(2)
Finalista 3. 3 kwietnia 1994 Estoril Ceglana Hiszpania Carlos Costa 6:4, 5:7, 4:6
Zwycięzca 7. 24 kwietnia 1994 Monte Carlo Ceglana Hiszpania Sergi Bruguera 7:5, 6:1, 6:3
Zwycięzca 8. 8 maja 1994 Hamburg Ceglana Rosja Jewgienij Kafielnikow 6:4, 6:4, 3:6, 6:3
Finalista 4. 7 sierpnia 1994 Praga Ceglana Hiszpania Sergi Bruguera 3:6, 4:6
Zwycięzca 9. 14 maja 1995 Hamburg Ceglana Chorwacja Goran Ivanišević 6:3, 6:2, 6:1
Finalista 5. 14 lipca 1996 Båstad Ceglana Szwecja Magnus Gustafsson 1:6, 3:6
Zwycięzca 10. 25 sierpnia 1996 Long Island Twarda Czechy Martin Damm 7:5, 6:3
Zwycięzca 11. 11 maja 1997 Hamburg Ceglana Hiszpania Félix Mantilla 6:0, 6:4, 6:2
Finalista 6. 12 lipca 1998 Båstad Ceglana Szwecja Magnus Gustafsson 2:6, 3:6
Finalista 7. 6 czerwca 1999 French Open, Paryż Ceglana Stany Zjednoczone Andre Agassi 6:1, 6:2, 4:6, 3:6, 4:6

Gra podwójna (0–1)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerPrzeciwnicyWynik finału
Finalista 1. 14 listopada 1999 Moskwa Dywanowa (hala) Rosja Marat Safin Stany Zjednoczone Justin Gimelstob
Czechy Daniel Vacek		 2:6, 1:6

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

Turniej19911992199319941995199619971998199920002001Wygrane turniejeBilans w turnieju
Australian Open – – 3R – QF 2R 4R 2R 2R 1R 2R 0 / 8 13–8
French Open – 4R SF QF 4R 2R 4R 1R F 4R 1R 0 / 10 28–10
Wimbledon – – 2R 4R 2R 1R 3R 2R 2R 1R 1R 0 / 9 9–9
US Open – – QF 2R 2R 4R 1R 2R 4R – – 0 / 7 13–7
Wygrane turnieje 0 / 0 0 / 1 0 / 4 0 / 3 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 3 0 / 3 0 / 34 N/A
Bilans spotkań 0–0 3–1 12–4 8–3 9–4 5–4 8–4 3–4 11–4 3–3 1–3 N/A 63–34

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     –, nie startował w turnieju głównym

Przypisy

  1. ↑ CHARLES BRICKER: Medvedev`s Lob Work Is Over Edberg`s Head. sun-sentinel.com, 4 czerwca 1993. [dostęp 2016-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (31 grudnia 2016)]. (ang.).
  2. ↑ CHRISTOPHER CLAREY: Agassi Defeats Medvedev to Win French Open : An Unlikely HeroTastes Glory Anew. [w:] INTERNATIONAL HERALD TRIBUNE [on-line]. nytimes.com, 7 czerwca 1999. [dostęp 2016-12-30]. (ang.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.