Niżnia Polana Tomanowa
Ilustracja
Widok w kierunku wschodnim, w głębi Tomanowy Wierch Polski
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

województwo małopolskie

Pasmo

Tatry, Karpaty

Wysokość

1260–1340 m n.p.m.

Zagospodarowanie

nieużytek

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Niżnia Polana Tomanowa”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Niżnia Polana Tomanowa”
Ziemia49°13′28″N 19°53′03″E/49,224444 19,884167

Niżnia Polana Tomanowa – polana w Dolinie Tomanowej, będącej górnym, wschodnim odgałęzieniem Doliny Kościeliskiej w Tatrach Zachodnich. Niewielka śródleśna polana położona jest na wysokości 1260–1340 m. Dawniej wchodziła w skład Hali Tomanowej i była koszona[1]. Jak na polany tatrzańskie miała dużą wartość użytkową – trawa rośnie na niej dość obficie. Wypasano na obrzeżach polany, na otaczających ją zboczach gór i w lesie[2]. Stanisław Barabasz opisał przypadek, jaki zdarzył się na tej polanie w 1885 r. i którego był świadkiem: [Niedźwiedź] w biały dzień wpadł między pasące się bydło, skoczył na rosłą jałówkę i wbił jej pazury w boki. Juhasi z bacą [...] przybiegli z krzykiem, wywijając ciupagami i płonącymi sajtami, psy rzuciły się ujadając wściekle i wspólnymi siłami odbito szczęśliwie jałówkę[3].

Prawo do wykarczowania lasu i wypasania na polanie otrzymali górale od króla Zygmunta III Wazy w 1615 r. Pod koniec XIX wieku polanę wykupił hrabia Władysław Zamoyski[3].

Od 1957 r. po utworzeniu ścisłego rezerwatu przyrody Tomanowa-Smreczyny zniesiono wypas w całej Dolinie Tomanowej. Obecnie w jej rejonie występują niedźwiedzie i jelenie, które jesienią urządzają rykowiska w pobliżu polany. Polana stopniowo zarasta lasem ze szkodą dla walorów widokowych oraz przyrodniczych – roślinność polany, wśród której występują rzadkie gatunki górskie (tojad mocny, goździk okazały, omieg górski, ostrożeń lepki i inne) wypierana jest przez las świerkowy[2].

Szlaki turystyczne

szlak turystyczny zielony – zielony ze schroniska PTTK na Hali Ornak w Dolinie Kościeliskiej do Rozdroża w Tomanowej w górnej części Wyżniej Polany Tomanowej i dalej przez Czerwone Żlebki na Chudą Przełączkę i Ciemniak. Z Niżniej Polany Tomanowej do schroniska ok. 1,8 km (30 min).
  • Czas przejścia ze schroniska do rozdroża: 1:30 h, ↓ 1:10 h
  • Czas przejścia od rozdroża na Chudą Przełączkę: 1:30 h, ↓ 1 h[4].

Przypisy

  1. ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  2. 1 2 Władysław Szafer, Tatrzański Park Narodowy, Zakład Ochrony Przyrody PAN, 1962.
  3. 1 2 Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. 13, Latchorzew: Wydawnictwo Trawers, 2003, ISBN 83-915859-1-3.
  4. ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.