Barwy |
żółto-czerwone | ||
---|---|---|---|
Data założenia | |||
Data rozwiązania | |||
Liga | |||
Państwo | |||
Adres | |||
Stadion |
Stadion: Schaefer Stadium – 60,000 | ||
Właściciel | |||
Prezes |
Derek Carroll | ||
|
New England Tea Men – amerykański klub piłkarski z Foxborough, w stanie Massachusetts. Drużyna występowała w lidze NASL, a jego domowym obiektem był Schaefer Stadium, natomiast halowa drużyna swoje mecze domowe rozgrywała w hali Providence Civic Center w Providence, w stanie Rhode Island. Zespół istniał w latach 1978–1980.
Historia
Klub został założony w 1978 roku i w tym samym roku przystąpił do rozgrywek ligi NASL. Był własnością producenta herbat – Lipton, a nazwa klubu przypominała zarówno firmę, jak i herbatkę bostońską. Zespół ze zmiennym szczęściem startował w lidze NASL, w sezonie 1978 wygrali Dywizję Wschodnią w Konferencji Amerykańskiej i tym samym awansowali do fazy play-off ligi, gdzie ulegli w pierwszej rundzie Fort Lauderdale Strikers 1:3, a zawodnik klubu Mike Flanagan został wybranym MVP NASL.
Natomiast sezon 1979 w wykonaniu klubu nie był udany (brak awansu do fazy play-off ligi) z dwóch ważnych powodów: transfer Mike’a Flanagana do Crystal Palace oraz wyrzucenie klubu z Schaefer Stadium, gdyż według właścicieli Foxboro Raceway terminy meczów klubu kolidowały z terminami wyścigów samochodowych rozgrywanymi na tym obiekcie. Jednak po roku gry na Nickerson Field klub osiągnął porozumienie z Foxboro Raceway w sprawie rozgrywania swoich meczów nie w dniach wyścigów samochodowych i tym samym zespół mógł ponownie grać na Schaefer Stadium, jednak w godzinach nocnych, co miało wpływ na frekwencję na meczach zespołu.
W sezonie 1980 klub awansował do fazy play-off ligi, gdzie ulegli w pierwszej rundzie Tampa Bay Rowdies w dwumeczu (0:1, 0:4), jednak klub walczył o wypłacalność finansową w Massachusetts. Zaraz na początku halowego sezonu ligi NASL 1980/1981 klub został przeniesiony do Jacksonville w stanie Floryda i od tej pory zespół występował pod nazwą Jacksonville Tea Men[1][2].
Osiągnięcia
Nagrody indywidualne
MVP NASL
Jedenastka Sezonu NASL
- 1978: Gerry Daly, Mike Flanagan, Kevin Keelan, Chris Turner
Wyróżnienia NASL
- 1978: Dave D’Errico
- 1979: Artur Correia, Gerry Daly
U.S. Soccer Hall of Fame
- 2003: Arnie Mausser[3]
Sezon po sezonie
Sezon | Liga | Z | P | Pkt | Sezon | Playoff | Śr. frekwencja |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1978 | NASL | 19 | 11 | 165 | 1. miejsce, Dywizja Wschodnia | Pierwsza runda | 12.064 |
1979 | NASL | 12 | 18 | 110 | 4. miejsce, Dywizja Wschodnia | Nie zakwalifikował się | 6.562 |
1980 | NASL | 18 | 14 | 154 | 3. miejsce, Dywizja Wschodnia | Pierwsza runda | 8.748 |
Halowa NASL
Sezon | Liga | Z | P | Pkt | Sezon | Playoff | Śr. frekwencja |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1979–80 | Halowa NASL | 2 | 10 | – | 5. miejsce, Dywizja Wschodnia | Nie zakwalifikował się | 3.249 |
Władze
- Derek Carroll – Prezydent
- Bill Alex – Konferansjer
- Steve Glendye – Komentator na Northeast Sports Network
Trenerzy
- Noel Cantwell – Pierwszy trener
- Dennis Viollet – Asystent trenera
Znani piłkarze
|
|
|
|
Przypisy
- ↑ Tea Men are leaving N.E. for new home in Florida [dostęp 1980-11-17] (ang.).
- ↑ Remember the Tea Men? A pro kickoff [dostęp 2006-06-25] (ang.).
- ↑ US Soccer Hall of Fame Membership. homepages.sover.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-23)]. (ang.)..
- ↑ Peterborough United: 1960/61 – 2013/14 (ang.).
- ↑ Larry May – Statystyki NASL (ang.).
- ↑ Brian Alderson – Newcastlefans.com (ang.).
Linki zewnętrzne
- New England Tea Men na Nasljerseys.com (ang.)